Trektocht Alpe Adria Trail 2020: van de Franz-Josefs-Höhe naar Heiligenblut

 Donderdag 23 juli, wandeldag 1

van de Franz-Josefs-Höhe (2398m)
via de Magaritze Stausee
naar Heiligenblut (1298m)
Karinthië, Oostenrijk
± 5,5 uur inclusief pauzes,
± 12,5 km, ± 170 m klimmen en ± 1270 m dalen

De top van de Grossglockner net in de wolken,
 met 3798 meter hoogte de hoogste berg van Oostenrijk

Één lange afdaling

Mondkapje XL

Alles begon goed. Prima geslapen, heerlijk heet gedoucht en om acht uur lekker gemakkelijk ontbeten in het campingrestaurant. Vandaag geen afbreken van de tent en nog zonder grote rugzak op pad. De eerste etappe komt namelijk weer uit in Heiligenblut.

Meer dan op tijd sta ik boven in Heiligenblut bij de bushalte. Ik praat nog wat met een Nederlands echtpaar met de gelijke bestemming. Daar komt de bus naar de Franz-Josefs-Höhe al. Eindelijk naar het begin van de Alpe-Adria-Trail met het zicht op de Grossglockner. Het echtpaar grabbelt in hun rugzakjes en halen daar hun mondkapjes uit. Oh ja, natuurlijk. Ik voel in mijn zak: niks. De hele tijd heb ik ze tijdens de autoreis bij me gehad, en nu wil ik met het openbaar vervoer, geen kapje. Het moet de gemakzucht op de camping zijn geweest waardoor ik ze ben vergeten. "Scheisse".

Wat nu? In mijn kleine rugzak had ik nog een reserve poloshirt voor als het warm zou worden. Dan dat maar over mijn hoofd getrokken en boven mijn neus samengebonden. Het spook van het Louvre zou er van schrikken. Maar die heeft ook geen last van corona. De buschauffeur keek er vanachter zijn plasticfolie niet eens zo vreemd van op en liet mij door. Hij heeft zeker al meer vreemde corona-outfits gezien. Mazzel.

Na 1100 meter stijgen over een deel van de Grossglocknerstrasse ben ik blij als ik de bus uit mag om weer vrij te ademen. De man van het echtpaar kijkt mij meewarig aan. Dat wordt nog erger als ik abrupt weer terug sprint naar de bus. In mijn blijdschap was ik mijn stokken vergeten. Opnieuw geluk. De chauffeur was niet direct doorgereden. Vanaf nu erbij blijven, want geluk is eindig.

Franz-Josefs-Höhe
Op mijn gemak wandel ik van de bushalte naar de vijfhonderd meter verder gelegen Franz-Josefs-Höhe. Die ziet er anders uit dan een gemiddeld uitzichtpunt. Het Drielandenpunt bij Vaals in het kwadraat. Hoe het hoogste punt van een land altijd weer zo'n aantrekkingskracht heeft. Hier wordt het mooiste uitkijkpunt richting de Grossglockner honderden meters op verschillende hoogtes uitgebuit. Aangenaam is dat de vele auto's in een decoratieve glazen parkeergarage gecamoufleerd verdwijnen. Wat de kunstzinnige betekenis van een boot op deze hoogte is ontgaat mij.

Ik loop wat rond en maak natuurlijk foto's van de Grossglockner aan de overkant, de omringde bergen en de Pasterze gletsjer beneden. Om kwart voor twaalf weerhoudt niets mij meer om de doorgang door de balustrade te passeren en de Adria-Trail echt te gaan lopen. Het is begonnen!

Laat maar komen deze eerste flinke afdaling. Het idee om een selfie te maken bij het startpunt van de Alpe-Adria-Trail (AAT) borrelt pas op als ik ruim honderd meter lager sta. Het had mooi gekund bij het bord met de hoogte van de Grossglockner. Nu moet ik het doen met de toevallige weerspiegeling in een van de informatiezuilen van de AAT. 

Smeltende Gletsjer
Alles is hier anders dan het startpunt midden in de natuur in IJsland vorig jaar. De eeuwige sneeuw is hier niet binnen handbereik. Die ligt zo te zien boven de 3000 meter. Daar onder is alles weggesmolten. 

Ook de Pasterze gletsjer is in de loop van de jaren aanzienlijk kleiner geworden. Dat levert een uitdaging op voor de minder mobiele toeristen die gekozen hebben voor de kabelspoorwegcabine. Die is in 1963 gebouwd naar het toenmalige eindpunt van de gletsjer. Als je nu beneden komt moet je nog een stuk verder afdalen en de gletsjer honderden meters langs een gletsjermeer achternalopen. 

Hij trekt zich door de opwarming in versneld tempo bergopwaarts terug. Eenmaal 'beneden' bij het gletsjermeer laat een terugblik niet alleen de steilte van deze afdaling goed zien, maar ook het verschil tussen de uitstap van de kabelspoorwegkabine en het huidige water en sneeuwniveau. "Dames en heren uitstappen en nog even zelf bewegen."

Sandersee
De Adria-trail verlaat de mensenstroom en slaat links af naar de Sandersee. Heerlijk, rust. Gelijkmatig lopen langs de oevers. Eerst nog langs de uitlopers van het gletsjermeer met de laatste tekenen dat het echt om smeltende sneeuw en ijs gaat. 

'Om de hoek' opent zich het beeld van de gladde Sandersee. We zijn inmiddels 300 meter lager dan de Franz-Josefs-Höhe. Het landschap wordt daar echt groener. Hier en daar al een voorzichtig sparretje. Bij het hangbruggetje over de uitstroom heeft de organisatie of het toeval een medewandelaar opgesteld om een foto van mij te nemen.  Dan ook maar een onderbreking voor een rust en het afritsen van mijn broek. De temperatuur is van 14 graden op de Franz-Josefs-Höhe nu al zeker vijf graden gestegen.

Om uit deze kom te komen klimt het pad door een geel bebloemd tapijt naar een nieuwe wereld rondom de Margaritze Stausee. Nog een keer achterom kijken naar het panorama van Grossglockner, Pasterze en Sandersee voor ik doorloop. Schitterend.

Margaritze Stausee
Dit stuwmeer vormt de eigenlijke start van het riviertje de Möll. De Alpe-Adria-Trail zal zich de komende negen dagen door het Möll-dal kronkelen en regelmatig het contact met de Möll herstellen. Om bij het stuwmeer te komen zet de afdaling zich versneld voort naar de zuidrand van dit blauwe meer. 

Het aantal wandelaars neemt toe, maar de meesten steken de stuwdam over om al dan niet met de bus terug te keren naar hun startpunt. De AAT ontstijgt het stuwmeer met een korte klim waarna een lang stuk volgt aan de bovenzijde van de slenk waardoor de Möll zich naar beneden slingert.

Kloofafdaling

Om Heiligenblut te bereiken is het blijkbaar nodig om naar de andere kant van de kloof te komen. Altijd weer knap hoe de pioniers in dit gebied een paadje hebben weten te vinden langs een steile helling. Tegenwoordig wordt dit pad tegen de bergwand hier en daar versterkt met leuningen, traptreden en boomstammen langs de buitenkant. 

Boven bij de afslag ter hoogte van een stal op de Trogalm ging het eerst nog geleidelijk tussen de bomen naar beneden. 

Tegenliggers met rode gezichten en zwaar gezucht kwamen mij tegemoet. Hoe dichter ik bij de waterval van de Leiterbach kwam hoe steiler het werd. Trap na trap volgde. Eenmaal beneden over deze beek ging het in het bos over rulle paden nog gewoon verder naar beneden naar het loopbruggetje over de Möll. Een paar keer passeerde ik rustende mensen die omhoog wilden. Mijn respect steeg met het kwartier. Als die in Heiligenblut waren gestart dan hadden deze mensen al aardig wat klimmeters in de benen.

Sattelalm

Eenmaal over de Möll werden de almen echt diep groen en sappig. De kapel gewijd aan de lokale heilige Briccius uit Denemarken passeerde ik na een korte bewondering van de binnenzijde. De eerste boerderij verscheen en de Briccius Sennerei, boerenkaasmakerij, inclusief de roodbruin gevlekte leveranciers van de melk, dienden zich aan. En aan het eind van de Sattelalm het eerste vergezicht op Heiligenblut met de karakteristieke spitse toren van de St Vincentkerk. 

Heiligenblut

Vergezicht is hier een treffende term. De wandeling ging nog zeker een uur verder over bospaden boven de lagere weides. Alsmaar dalend en zelfs nu nog over metalen roosters en bruggetjes om beken te passeren. Langzaam maar zeker kwam het pad dichterbij de lagere boerderijen. Tot slot nog een stuk over dalende asfaltweggetjes tot de kerktoren van Heiligenblut steeds groter werd en binnen handbereik kwam.

Nog een laatste terugblik richting Grossglockner. De eerste dag zit erop. Na vijfenhalf uur dalen vond ik het niet erg om op het terras van de camping een cola te bestellen. In eten had ik nog geen trek. Eerst tot rust komen en deze mooie openingswandeldag verteren. Morgen met de echte rugzak verder op gang komen met een korte etappe. Laat ik mij voorlopig nog maar even aan de officiële etappe-indeling houden. Stoer doen kan later nog wel.

Nog een laatste terugblik richting Grossglockner

De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenië)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review