Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

donderdag 27 augustus 2020

Trektocht Alpe Adria Trail 2020: van Flattach naar Mallnitz

Dinsdag 28 juli, wandeldag 6
van Flattach (680m) via Stanerhäuser (1559m) en
Almgasthof Himmelbauer 
(1281m) naar Mallnitz (1190m) 
± 8 uur inclusief pauzes, ± 17 km, ± 1210 m klimmen en ± 610 m dalen) 

Sanitair van camping HOCHoben


Himmelbauer en HOCHoben

In bar bitte
Het was vandaag vermoeiend, maar niet bar. Ik zit ook niet aan de bar van het Sportcafé in Mallnitz waar ik deze aantekeningen maak. Nee, vandaag heb ik op de moderne camping HOCHoben in Mallnitz voor het eerst in dagen met mijn bankkaart kunnen betalen. Op de andere campings en bij Gasthöfe wordt er vooral contant, in bar, afgerekend. Nog een geluk dat ik 200 euro had meegenomen. Hier in Mallnitz maar even bijtanken bij de automaat. In Nederland roepen de regels op om vanwege corona-besmettingsgevaar met een bankkaart af te rekenen. Daar hebben ze in de Oostenrijkse bergen kennelijk geen last van. Ze zeuren ook niet over mondkapjes, dan moet jij ook niet moeilijk doen over contant betalen. Of er belastingtechnische redenen aan ten grondslag liggen heb ik wijselijk niet aan alle vriendelijke mensen gevraagd. Vriendelijkheid is onbetaalbaar.
Dames sanitair
Camping HOCHoben is 
überhaupt apart. Tijdens een trektocht heeft een camping twee mooie momenten: als je moe aankomt en eindelijk echt kunt rusten en wanneer je er de volgende ochtend weer kan ontvluchten. Dat geldt minder voor de spiksplinter-nieuwe camping in Mallnitz. Je moet er een dag voor afzien maar dan sta je in de doucheruimte boven op een berg naast het topkruis. Prachtig. Heel wat anders dan drie dagen geleden in dat scheefhangende houten huis met te korte bedden. Voor de volledigheid ben ik ook nog even bij de damestoiletten en douches gaan fotograferen. Ook erg aantrekkelijk. De wandtegels.
Hemelboer
Ik ben vandaag niet gaan hemelen, maar wel 'even' cola gaan drinken bij de Hemelboer. Mooi dat je in Oostenrijk tot op redelijke hoogte nog regelmatig hutten en Gasthöfe treft waar je heerlijk kunt drinken en eten. Dat maakt het toch anders dan bijvoorbeeld in de Pyreneeën. Bij Almgasthof Himmelbauer is dat op een hoogte van 1281 meter midden tussen de almen uitstekend verzorgt. Er is één maar. Je moet er 'even' naar toe lopen. 
In de originele etappeplanning van de Alpe Adria Trail stond voor vandaag 22,7 km met 1156 meter stijgen en 1052 meter dalen. Ook al zou je bagage vervoerd worden dan is dat nog een aanmerkelijke inspanning. Hoe de Duitsers van twee dagen geleden dat gedaan hebben weet ik niet. Ik heb ze niet meer teruggezien. Zelf was ik blij dat ik er gisteren al zes kilometer en ruim vierhonderd daalmeters vanaf had gelopen.
Aan de overkant de Raggaschlucht en rechts daarvan de gelijknamige camping
Camping Raggaschlucht bij Flattach ligt op ongeveer 680 meter hoogte en om bij je cola in Gasthof Himmelbauer te komen mag je via het hoogste punt op de Staneralm van 1559 meter. Die stijging werd over zes kilometer uitgesmeerd. Als opwarmer direct buiten Flattach scherp omhoog over een breed bospad. Daarna eindeloos over breed uitwaaierende lussen over asfaltweg en halfverharde bospaden verder. Alles met het zicht op de Raggaschlucht die je langzaam in de diepte tegenover je kleiner ziet worden. De temperatuur steeg mee naar 28 graden. Mijn lage tempo werd met veelvuldig voorhoofdwissen, regelmatig stilstaan en met een horizontale rust onderbroken. Op die manier kun je wel royaal drie uur van zo'n klim genieten.
Langs de Stanerhäuser richting Himmelbauer

Almgasthof Himmelbauer (foto van hun website)
Na het hoogste punt bleek Himmelbauer niet direct om de hoek te liggen. Eerst nog drie kwartier afwisselend dalen over almen, bospaden en een stuk asfalt. Daarna had ik mij voldoende uitgedroogd om een halve liter cola in recordtijd weg te drinken. Doe er meteen maar een Apfelstrudel bij. De extra halve liter mineraalwater bleek iets te overmoedig.
Waar blijft Mallnitz?
Waarschijnlijk door de nieuwe suikers van de cola en de Apfelstrudel gaat na de hemelse rust het afdalen op de zogenaamde Gugganigriegel beter dan gedacht. Eerst over een paar korte almen en daarna lang over een smal bospad. Het loopt lekker, maar concentratie blijft vereist om op deze redelijk steile helling niet over de boomwortels uit te glijden en een smak naar beneden te maken.
Waar ik bij mijn kaartstudie te nonchalant overheen gekeken heb was de resterende stijging naar Mallnitz. Na het verlaten van het bos steeg het tussen de buurtschappen Lassach en Rabisch nog weer zeker leuk honderd meter. En maar sloffen omhoog. En nog een bocht en nog een stijgend weidepad. Maar dan ligt daar aan het eind van de vallei op ongeveer twee kilometer afstand Mallnitz. He, he. Nog even doorlopen.
Het dorp Mallnitz aan het eind van de vallei

Waar ligt die camping?
Maar waar ligt die camping? Volgens internet aan de zuidwest kant van het dorp. Vanuit de verte zie ik geen witte vlekken van caravans of campers. Twee keer vragen levert alleen informatie op van een vroegere camping die niet meer bestaat. Dat schiet lekker op. Twee jonge jongens zijn meer van deze tijd en wijzen de weg naar de nieuwe camping. 

Om vier uur meld ik mij met een schorre stem van de warmte bij de moderne receptie van camping HOCH-oben. Pas geopend in december 2019. Een skicamping. Eerste pluspunt: er is een apart veldje voor kleine tentjes. Ik ben daar tot nu toe de enige gast. Eerst mijn stinkkleren wassen en in de speeltuin te drogen hangen. 
Tweede pluspunt: heerlijk heet douchen bij de prachtige bergtop tegelwand. Mooi en alles super schoon. Pluspunt drie: aan de receptie is ook een restaurantruimte met bar gekoppeld. Totaal verlaten, maar ik krijg wel een koude cola. Wat ziet het leven er ineens nog een stuk beter uit. Judith bellen en wachten tot mijn wandelbroek redelijk droog is. Als dat straks zover is ga ik het dorp in. Ik zie die Cordon blue
vom Schwein al voor me. Misschien nog een bier. Als je veel zweet moet je veel drinken. Dit keer wel wat rustiger drinken dan gisteren.


De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

(van de Grossglockner naar Döbriach)
(van Döbriach naar Bovec Slovenië)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review

5 opmerkingen:

  1. Ik geniet iedere keer mee. Wat een topper ben jij.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ohhh wat blijft het bijzonder om de wandeltocht mee te lopen/lezen.
    Petje af. Ik sla als het regent mijn dagelijkse rondje al over. Misschien moet ik dat maar aan gaan passen...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Even een paar dagen bijgelezen. Heerlijk als je lekker fris en schoon kunt douchen in een superomgeving. Al is het dan geen hotel het voelt wel zo. Ik kan me voorstellen dat je onderweg even horizontaal gaat. Wel knap dat je dan toch weer opstaat. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jeutje afzien toch wel he, gut heerlijke beloning de cola als je weet wat je ervoor hebt moeten doen. Ziet er goed uit de camping en wat een rust. Ik loop mee met je verder op weg......

    BeantwoordenVerwijderen