GR 20 - Corsica; Vizzavona - Capannelle - Refuge de Prati

Zondag 25 augustus, wandeldag 11

Vizzavona - Refuge d'E Capannelle

(6 uur, 15 min incl rusten, 890m klimmen, 224m dalen, ± 14 km)

Afhakers en doorbijters
De Italiaanse groep poelspringers van gisteren gaat niet meer verder. Van de Duitse football player en de Brit hebben we gisterenavond al afscheid genomen. Het Duitse meisje met haar kleppetvriend, die we vanaf dag twee hebben ontmoet, staan niet meer met ons op. Le professeur gaat naar huis. Paul en Rachel liggen nog te slapen. Wellicht zijn dat de enigen die we nog terug zullen zien. Het wordt stil. Maar wij willen door. Wij willen de hele GR20.

tweede doorgaande asfaltweg na de start 11 dagen geleden

We geven le professeur een hand als we de camping verlaten. We bezoeken nog even het winkeltje en gaan daarna met nieuwe voorraden om acht uur op pad. Een pad waarop we niet meer ingehaald worden door vlugge wandelaars. Het blijft de rest van de dag rustig. 

Ook het landschap lijkt veranderd. Lang stijgt het door beukenbossen over een goed begaanbaar pad. Pas boven de boomgrens wordt het weer een keienpad richting Bocca Palmente (1640m). Wat vandaag echt anders is, is de felle koude wind. Bij een graad of 14 voelt dat onaangenaam. Daarom rusten we pas na de col in de beperkte beschutting van enkele rotsen. 

Nieuwe, oudere Duitse gezichten passeren ons gehuld in de capuchon van hun windbreaker. 'This looks like the North Sea wind, so etwas do we have in Hamburg as well'. 

We lopen in twee lagen kleding met onze fleece aan verder tot we in een volgende vallei zijn. De bergeries zijn geen reden meer voor een pauze. Ze zijn allemaal gesloten of onbewoond.

gesloten bergeries met nieuwe gezichten aus Deutschland

Prima refuge

Lang gaat het ook na de Bocca Palmente door bossen met indrukwekkende naaldbomen. Het venijn zit dit keer in de laatste anderhalve kilometer met een steile klim en een geitenpad naar de refuge.

in het bos Sambuco tussen de wortels omhoog

De refuge maakt de faam waar. Hij ziet er echt modern en schoon uit. Met warme douches en normale toiletten, die echter voorbehouden zijn voor de binnenslapers. Dus niet voor ons. Het is eigenlijk meer een combinatie tussen een skistation en een refuge. Vriendelijke mensen met vriendelijke prijzen, die duidelijk lager zijn dan in het noordelijk deel van de GR.

In een schone, aangename kantine maak ik mijn aantekeningen en drinken we nog wat. 's Avonds blijkt tijdens een goede maaltijd dat de verhalen over de kok ook kloppen. Paul en Rachel eten niet mee, maar bereiden hun eigen maaltijd. Ze moeten hun budget bewaken. Na afloop spreken we bij de koffie over de gevolgen van de crises. Een thema dat tijdens een wandeling niet zo veel wordt aangesneden, maar waarmee je internationaal, behalve bij de Duitsers, steevast een gelijkgevoelde zorg bespeurt. Paul noemt de gedaalde waarde van het pond. Dit soort wandelingen is voor hen duidelijk duurder geworden dan een jaar of tien geleden.

Refuge d'E Capannelle - Refuge de Prati

Maandag 26 augustus, wandeldag 12

Refuge d'E Capannelle - Refuge de Prati (7.45 - 15.45)

(8 uur,  incl rusten, 890m klimmen, 590m dalen, ± 16 km)

Andere wandelaars
De wandeldagen rijgen zich aaneen. We vertrekken inmiddels niet meer zo vroeg als in het begin. Zo heet is het tenslotte niet ook weer niet, met 's morgens zon', 's middags bewolking en 19 tot 24 graden. En of we nu om drie uur of om vier uur aankomen maakt ook niet zoveel uit. Desondanks waren wij als een van de eersten op pad. Deze wandelaars zijn minder fanatiek en hectisch dan in het noordelijk deel boven Vizzavona.

Het is echt een andere wandelpopulatie geworden na Vizzavona. Slechts drie zijn er nog over uit de beginperiode. Naast minder wandelaars zijn de meesten blijkbaar net begonnen. De nieuwe wandelaars zijn nog niet zo bruin en nog niet zo snel. We zijn voor het eerst niet ingehaald en hebben zelfs twee koppels gepasseerd. 

Als hoogtepunt in de bevestiging van onze toegenomen ervaring konden we onbedoeld een beginnend Duits stelletje de weg wijzen. Ze stonden bij een beekovergang als in een roestig horloge te staren. Hoe kom je daar nu overheen? Hun aarzeling beseften wij pas op het moment dat wij enkele meters verder in één doorgaande beweging over een aantal keien naar de overkant liepen en zij daarna braaf achter ons aan sloten. Ja, je bent er van of niet. 

Lang bos, lang brood
Het was vandaag voor 80 procent een bergboswandeling. Wel makkelijk lopen maar ook een beetje eentonig. Of dat ook komt omdat we mentaal naar het einde toe aan het lopen zijn, weet ik niet.

vlakbij plateau du Ghjalgone

Een mooie onderbreking vormde het open stuk bij het plateau du Ghjalgone, waar je je goed voor kunt stellen dat daar vroeger geboerd is. De verdwaalde koeien die je er links en rechts tegen komt getuigen daar nog van, maar waar die bij horen hebben we niet kunnen ontdekken.

Hup, weer het bos in op weg naar de Col de Verde. Een Fransman vertelde ons gisteren dat daar een hotel is. We hebben er enkele keren heen en weer gelopen maar geen hotel gevonden. Geen probleem want er is wel een keurig eettentje met een terras. Je kunt er zelfs kamperen als je zou willen.

Wij wilden elk een sandwich. En met ons Nederlandse beeld van een broodje kaas, dachten we deze nog te moeten aanvullen met een vleesschotel. De eigenaar keek verbaasd en zei dat de sandwiches wel groot waren. Goed dat we even hebben gewacht. Met de belegde halve broden die even later verschenen konden we de rest van de dag vooruit.

broodje Col de Verde

Vanaf de Col de Verde ging het flink omhoog. Wat er in het brood heeft gezeten weet ik niet, maar aan de voet van de finale klim naar de Bocca d'Oru keek ik omhoog en riep ik stoer 'half uurtje dan zijn we boven'. Frank keek me ongelovig en hoofdschuddend aan. Het gevolg was dat hij in een half uur boven was en bij mij voornamelijk mijn hartslag omhoog ging en de rest achterbleef. Eindelijk boven zagen we voor het eerst vaag de oostkust van Corsica. Een vlakke kuststrook met enkele binnenmeren. Het eerste overtuigende beeld dat we in de laatste fase van de wandeling komen.

eerste blik op refuge de Prati

Ontluikende kou
Nog een kort stukje en dan staan we bij refuge de Prati. De refuge straalt geen echte gezelligheid uit. Als je iets wilt kopen sta je door een luikje te praten. Misschien kwam het ook omdat het buiten koud was en je voor het enige toilet honderd meter moest lopen en daarna weer honderd meter een andere kant op voor het enige waterpunt en twee douches. De douches zijn erg koud en hebben geen douchekop maar een slang. Daar is natuurlijk over nagedacht, want het is zo koud dat je lichaamsdeel voor lichaamsdeel afspoelt.

kil bij Refuge de Prati

Met alle truien weer aan hebben we dit keer onze eigen ravioli uit blik in de refuge opgewarmd. Normaal mogen kampeerders geen gebruik maken van de binnenfaciliteiten, maar als je jezelf breed maakt zien ze niet wat je aan het doen bent. Trouwens we waren regelmatig al klant bij het luikje. Om de beurt bestelden we verscheidene plastic bekertjes wijn voor bij de ravioli en daarna weer enkele grote tabletten Milka chocola voor het dessert. Dan hoor je er toch wel een beetje bij.

De avond hebben we gezellig met Paul en Rachel afgesloten. Uit de wind achter een paar lage struiken, koffie drinken met koffie van ons, aangevuld met chocoladerepen van hun. Rachel is kunstenares. Op een abstracte wijze schildert ze composities over gevoelens en impressies. http://www.lightmove.co.uk/. Om bij te dragen aan de huishoudpot geeft ze ook les op een school. Als Paul niet aan het klimmen is, of op expeditie, houdt hij zich bezig met het snoeien van bomen die de Britse bovengrondse elektriciteitsdraden dreigen te beschadigen. Rachel is van nog meer markten thuis. Sinds jaren verbouwt ze hun huis uit 1722 in het centrum van Gunnerside in het Yorkshire Swaledale. Werk genoeg dus. Om de gedachten te verzetten, maken ze daarom deze wandeling. Wij gaan ook onze gedachten verzetten, maar dan in onze tent. Tot morgen.

kil bij refuge de Prati

De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een 

aparte pagina Verslag GR 20 - CORSICA 2013

voor tips en ervaringen ga naar mijn Review