GR 20 - Corsica; Refuge d'Usciolu - Refuge Matalza

Woensdag 28 augustus, wandeldag 14

Refuge d'Usciolu - d'A Matalza (08.00 - 13.30)

(5,5 uur, incl rusten, 380m klimmen, 640m dalen, ± 12 km)

'Ooit met je dunne Odlo ondergoed en een lamp op je voorhoofd in een koude nachtwind bezig geweest?' 'Nee? Nou, ik nu wel.'

Wij dachten gisterenmiddag een goed plekje gevonden te hebben tussen de rotsen. Lekker windvrij dachten we nog. Dat viel even goed tegen. Vannacht rond twee uur waaide het vanuit het niets ineens met harde vlagen. De zijkant van mijn tentje kwam steeds dichterbij en de voorkant begon voortdurend te klapperen. Je wordt wakker en blijft het eerst nog een tijdje vanuit je warme slaapzak aanzien en aanhoren. Misschien gaat het vanzelf over. Totdat het zo erg wordt dat het tot je slaperige hoofd doordringt dat dit ten koste gaat van je tent. Een risico dat je niet kunt lopen. Een korte inspectie leert dat een scheerlijn van een rotsblok is losgeschoten.

dagfoto van mijn tent, lijkt net nacht met fotobewerking

Dan maar balend naar buiten in je onderbroek bij 10 graden in een harde wind. Eerst de scheerlijnen goed bevestigen en daarna in het donker op zoek naar nog meer zware rotsblokken om daarmee de resterende lijnen te zekeren en de zijkanten enigszins af te dichten. Je wordt overigens bij die temperatuur wel snel. Tien minuten later lag ik wederom in mijn slaapzak. 

Waarschijnlijk waren de weergoden tevreden over mijn doortastend optreden. Kort daarna ging de wind liggen, een hele geruststelling. De volgende ochtend bleek dat ook Frank actief was geweest. Maar die is daar inmiddels aan gewend. Paarden, vos, stormwind, het maakt niet uit, Frank vecht terug bij nacht en ontij. Helaas had hij de volgende ochtend wel lichte schade aan een tentstokbevestiging. Gelukkig niet desastreus.

blauwe huurtentjes rond refuge d'Usciolu

Koude crête

Tegen achten verlaten we Usciolu. Via een korte klim bereiken we de berggraat die we kilometers lang zullen volgen. Het is daar winderig en koud. Het meest lopen en klauteren we aan de iets warmere, luwe zuid-oost zijde en gelukkig slechts een paar maal aan de koude winderige westzijde, (10 graden). Voortdurend gaat het kort op en neer en wisselen we van bergzijde door gaten in de kam. Het lijken net een soort vensters waardoor je in de andere vallei kunt kijken. Een enkele keer lopen we in koude wolken en dan met opluchting even later weer aan de zonzijde om op te warmen.

even uit de wind en uit de wolken

Op de crête  (berggraat) bestaat het tegemoetkomend wandelpubliek uit verschillende groepen wandelaars met lichte rugzakken die aangevoerd worden door een gids. Eenmaal van de crête  af, dalen we verder heerlijk in een windvrij bos. Daar ontmoeten we nog ons tweede Nederlandse koppel tot nu toe. Dit maal een echtpaar van rond de vijftig. De vrouw vraagt mij of het eng is op de crête? 'Neuh' roep ik automatisch. Als ik er even later aan terugdenk weet ik het eigenlijk nog niet zo net. Maar ze ging lachend verder en dat is ook wat waard.

een nieuw weidegebeid Padulelli

Waar overnachten

Het bos gaat over in een mooi, licht golvend weidelandschap waar we ontspannen rusten bij de overgang over de beek Partuso. Stroomopwaarts gaat het verder langs de prachtige oevers van de beek Veraculoncu. Totdat we bij verschillende richtingsbordjes komen die alle hun best doen ons over te halen hun kant op te gaan. 

overgang over de Partuso

Blijkbaar is er een strijd gaande tussen Bergerie d'A Basseta en refuge d' A Matalza. De laatste probeert je te verleiden langs de mooie oevers van de beek te vervolgen en de bergerie rechts te laten liggen.

Wij willen de route volgens de markering volgen en duiken dus een minder belopen stuk tussen hoge varens in. Om op het goede pad te blijven moet je er voortdurend opletten en actief naar markeringen zoeken. Tenslotte bereiken we de bergerie. Het is er stil. De aanwezige andere gasten blijken de bediening te zijn.

Bergerie A Basseta

Het is aardig om er rond te lopen en de verschillende oude foto's te bekijken. Op een tweetal wordt misschien een tip opgelicht van de Corsicaanse cultuur. Pontificaal hangt de oude 'roi des bandits' Antoine Bellascoscia aan de muur, compleet met zijn bewapening. 

Rondom deze bandieten of struikrovers, want ze leefden in het dichte struikgewas in de bergen, hangt een waas van verering. Begrippen als eer en wraak speelden een belangrijke rol. Vaak schijnt strijd om vrouwen de aanleiding voor de wraak geweest te zijn. In hun verzet tegen de autoriteiten werden ze gesteund door de lokale boerenbevolking. Deze Antoine had het overigens niet van een vreemde. Zijn vader en zijn broer Jacques beoefenden dezelfde sport. Maar Antoine heeft het blijkbaar ongeveer veertig jaar vol gehouden. Denk even in, veertig jaar on the run, in deze harde bergen. Wij mogen nog drie dagen dat is beter te overzien.

dieren rond Matalza

Refuge d' A Matalza

Voort gaat het weer voor het laatste stuk naar refuge d' A Matalza. Als we er om half twee aankomen treffen we een soort mensentuin. Een omheind veldje om de dieren buiten te houden. Helemaal niet onnodig want regelmatig worden visitatiepogingen gedaan door koeien en zwarte varkens. 

Er is wel iets van comfort met een koude douche en een redelijk net toilet, terwijl je de gastoestellen in de feesttenten mag gebruiken voor het opwarmen van je maaltijd.

Er staat slechts 1 tentje. We zijn blijkbaar het contact met de wandelgemeenschap kwijt geraakt. Geen bekende gezichten meer. Die zijn vermoedelijk doorgelopen naar de bergerie d' I Croci of via de alternatieve oude route naar refuge d'Asinau. 

Wel zitten er enkele dagjesmensen en lokale bekenden op het terras. Je kunt namelijk met de auto tot bij de refuge komen. Was er geen omheining geweest dan stonden de auto's waarschijnlijk tussen onze tenten in. Al dat lopen is voor die domme wandelaars.

Ze hebben bij Matalza weinig te koop en wat ze aanbieden is overdreven duur. Een pakje mueslirepen bijvoorbeeld voor 6,50. Bij Albert Hein krijg je ze voor minder dan 2. Maar die kennen ze hier niet. Toch schrijven we ons in voor de avondmaaltijd. De eigenaresse gaat direct beginnen aan de voorbereidingen en al gauw ruikt het verrukkelijk. We verheugen ons al om in de gezellige eetruimte straks aan te schuiven.

refuge d'A Matalza

Ook hier blijkt weer onze naïeve voorstelling van de Corsicaanse gastvrijheid. Tegen half zeven wordt er gedekt op de picknicktafels op het buitenterras en daarmee worden we onderdeel van een kinderfeestje. Tussen het gegil door eten we de lekkere maaltijd terwijl we steeds meer truien aandoen. We wisselen nog een enkele gedachte met een vreemd Duits echtpaar en overbruggen tenslotte de twintig meter naar onze tenten.

Alle signalen wijzen er op dat we het om 20.30 zelf mogen bekijken. Eerst vertrekken de laatste gasten. Daarna verlaat de kokkin het pand. Direct daarna sluit de achterblijvende bewaker alle metalen luiken en sluit zichzelf vervolgens in door als laatste de metalen deur achter zich dicht te trekken. Of de bewaking er is voor noodgevallen bij ons weet ik niet. Wellicht dient het meer voor de bescherming van de refuge tegen moderne bandieten. De kogelgaten in de deur zullen er niet spontaan in zijn gekomen. Misschien van de concullega's van Bergerie de Basseta? Net voordat hij zichzelf insloot bevrijdde hij de twee honden die de hele middag zonder verzorging aan een kort touw vastzaten. Zij mogen de mensentuin beveiligen. En inderdaad, al jankend houden ze van alles op een afstand. Welterusten, tot morgen.

De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een 

aparte pagina Verslag GR 20 - CORSICA 2013

voor tips en ervaringen ga naar mijn Review