GR 20 - Corsica; Refuge Manganu - Refuge Petra Piana

Donderdag 22 augustus, wandeldag 8

Refuge Manganu - Refuge Petra Piana

(8 uur incl rusten, 830m klimmen, 589m dalen, ± 10 km)

File lopen

Nog voor dat wij om 07.40 vertrekken hebben al veel lopers de camping verlaten. Desondanks zijn wij in eerste instantie nog omringd door collega-wandelaars. Binnen korte tijd weten we ze van ons af te schudden door ze te laten passeren. We zijn nog fit en op het tussenstuk langs enkele kleine weitjes schiet het goed op. Voor ons uit, op de stevige beklimming naar de Breche de Capitello (2225m), tekent zich tegen de opkomende zon een slinger af van steeds kleiner wordende zwoegers.  Het laatste deel naar de nauwe opening op de berggraat gaat weer over flinke rotspartijen.

Breche de Capitello, een nauwe doorgang over de bergkam

Lac de Capitello en Lac de Melo

Eenmaal boven opent zich een schitterend panorama met beneden in de diepte het zicht op twee mooie meren, Lac de Capitello en Lac de Melo. Aan de rechterhand het blik op het vervolgpad dat zich wringt langs een scherpe rotskam en daarbij verschillende doorgangen passeert. Dat wordt weer werken en zo te zien ook je handen gebruiken. Bij de breche (de nauwe doorgang) is weinig ruimte door de wandelconcurrenten die ons voor waren. Een korte rust dus.

Met uitzicht op Lac de Melo houden we vlakbij de Bocca a Soglia een wat langere tweede rust, waarbij we ook weer bellen met thuis. Daar is inmiddels gebleken, dat als ik er niet ben je een heleboel huishoudelijke klussen zelf moet doen. Na aanvankelijk wat ontwijkingsgedrag draagt ook Maxime naar tevredenheid bij. Goed om te horen. Er wordt verder nog niet echt naar mijn terugkeer uitgekeken. En dat is maar goed ook want we zijn pas negen dagen weg.

Rotsige cols

Na Bocca a Soglia (2052m) volgt een lastiger stuk op de noord flank van de bergkam Punta Muzzella. Ondanks beperkt hoogteverschil vragen de passages over grote rotsblokken de nodige tijd. Het wordt tot slot afgesloten met een steiler stuk omhoog naar de Col de Rinoso (2170m) en Bocca Muzella (2210m).

  

Onderweg is er een kort schisma met een gescheiden rust. Allebei een eigen grasveldje tussen de rotsen, waar hier en daar nog sneeuwijs ligt.

Ergens op weg naar Bocca Muzella breekt Frank een wandelstok. Vanaf dat moment gaat hij dus 'gehandicapt' verder. Niet echt een lastige handicap. Op sommige stukken gaat hij zelfs sneller. Maar bij het afdalen betekent het wel een grotere belasting voor zijn onwillige knie. Zeker op de afdaling  naar Refuge Petra Piana met vervelende losse keien.

Vriendelijkheid
Met uitzondering van de eerste refuge, Ortu di u Piobbu, waren de gardiens tot nu toe niet opgevallen door grote betrokkenheid. Bij Petra Piana was dat heel anders. In het stenen huisje, dat diende als receptie, winkeltje en een soort keukentje, heerste echte gezelligheid. De baas speelde op zijn gitaar en zijn twee gezellinnen hielpen ons vriendelijk met al de aankopen. Complimenten. De blikken drank mochten we zelf uit de koelkast pakken.

voorbereiding voor de avondmaaltijd van de refugegasten die hebben 'ingetekend'

Het winkelrek in dezelfde ruimte

Bij het tweede bezoek mochten we uitgebreid foto's maken en gingen we weg met een groot stuk kaas en een kasserolgerecht uit een blik en blikjes paté de campagne. Het eerste voor onderweg en het tweede voor de avondmaaltijd.

Voor de aanvullende beeldvorming nog een rondleiding in deze kleine wereld. Het slaapvertrek is een klein gebouw dat spoedig vol zit en verschillende wandelaars zonder eigen tent noopt tot de huur van een klein tentje.
Verder dit keer wat inzicht in het sanitair; achtereenvolgens  een beeld van  het toilet/douchegebouwtje, de wasbak en het enige drinkwaterpunt.

de enige bron

onze keuken, goede ventilatie en bijna windvrij

Na het eten ben ik weer bezig met de aantekeningen voor het weblogverslag. Ik herinner me daarbij dat we vandaag ter hoogte van de Bocca a Soglia de eerste twee Nederlandse wandelaars zijn tegengekomen! Het waren echter een soort fantasie-wandelaars  met een eigen invulling van de GR20. Ze liepen van zuid naar noord. Ze waren niet begonnen in Conca maar in Bavella, al 1 dagtraject voorbij het startpunt. 'Dat scheelt een hoop klimmen' was de toelichting. En verder dachten ze in vier dagen naar Calenzana te lopen, ons beginpunt zeven dagen geleden. We hebben ze niet tegengesproken en ze veel succes gewenst. Je moet een ander ook wat gunnen.

De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een 

aparte pagina Verslag GR 20 - CORSICA 2013

voor tips en ervaringen ga naar mijn Review