GR 20 - Corsica; Matalza - Asinau - Paliri

Donderdag 29 augustus, wandeldag 15

Refuge d'A Matalza - refuge d'Asinau (08.15 - 13.15)

(5 uur, incl rusten, 650m klimmen, 545m dalen, ± 11 km)

Heerlijke wandeldag

Een heerlijke etappe vandaag. Aanvankelijk door een schitterende, parkachtige vallei met bosschages, weides, beken en dat alles met een lichte stijging. We lopen op het zogenaamde plateau Du Cuscionu. 

Daarna gaat het verder over een Engelsachtig heuvellandschap via de Bergerie I Croci (1550m) naar de Bocca di Chiralba. Bij de bergerie konden we rond 09.15 koffie drinken voor € 3,50 per kom van ongeveer een halve liter. Van daar een geleidelijke klim tussen rotsblokken en struikgewas naar het hoogste punt de Bocca Stazzunara (2025m), waar je een prachtig uitzicht hebt in twee dalen. Het oude dal met in de verte de Middellandse Zee. Het nieuwe dal met de steile afdaling naar de refuge.

Douchement

De afdaling naar Refuge d'Asinau verliep zonder veel problemen en vijf kwartier later wilden we ons melden bij de gardien. In eerste instantie moesten we eerst maar onze tent gaan opzetten. In tweede instantie had hij geen tijd, vanwege een reparatie aan de waterleiding. Of ik vijf minuten later terug wilde komen. Toen ik tien minuten later alsnog wilde aanmelden, raakte hij gepikeerd. 

Dat werd nog erger toen ik goed bedoeld 'doucement' antwoordde en hij vanonder een aanrecht 'vous, vous faites doucement' terugriep. Ik dacht te zeggen 'rustig aan, neem je tijd', maar blijkbaar betekende het in deze situatie 'doe een beetje rustig', waarvan hij niet gediend was. Hoe je elkaar kunt misverstaan. Alles is bij de derde poging weer goed gekomen.

presteren op niveau

Na de stilte van gisteren bij Maltalza, is het bij Asinau weer extreem druk. Alle plekken zijn bezet met tussenruimten van slechts enkele meters. Je moet je tussen de tenten door manoeuvreren naar de douches en de toiletten, die weer net als bij Carrozzu op een verhoging staan. We kletsen op het terras nog wat met een Australiër, die overal is geweest en deze wandeling even tussendoor doet. Voor het diner  maken we de een na laatste poedermaaltijd op, dit keer slechts in 1 trui. Voor het ontbijt en de lunch van morgen moeten we nog wat verzinnen. Hopelijk biedt het dorpje Bavella uitkomst.

Vrijdag 30 augustus, wandeldag 16

Refuge d'Asinau  - refuge d'I Paliri (08.00 - 16.15)

(8 uur 15 min, incl rusten, 429m klimmen, 910m dalen, ± 15 km)

een laatste blik op refuge d'Asinau

Bavella

Het ontbijt werd opgelost met brood en plakken worst. Met deze energie ging het naar beneden de vallei in richting Bavella. Voor het bos werden we nog opgehouden door een viertal oude Britten van rond de zeventig, die in een gelijkmatig tempo langzaam doorstapten. Bij de bosingang mochten we passeren. We lieten een uur later de  alternatieve route, de zogenaamde variante alpine, links liggen, ook al geeft de gids aan dat deze route een uur korter duurt naar de Col de Bavella. Er is in de afgelopen weken voldoende geklommen.

even slalommen

Urenlang slingert het zuid en oostwaarts door het bos op de flank van de vallei. Later gaat het bos over in dicht struikgewas. Bij dit maquis krijg je beeld bij het woord struikrover. Het is ook niet verwonderlijk dat het Franse verzet in de oorlog 'le maquis' werd genoemd, je ziet op het pad al geen hand voor ogen. Oké, iets overdreven, maximaal een paar meter.

Na een rust in de schaduw tussen koele rotsblokken vervolgen we weer omhoog over een rotsblokkenpad om tenslotte te eindigen bij de parkeerplaats van de Col de Bavella. Het is er druk. Hier loopt weer een doorgaande asfaltweg met veel verkeer. Het natuurschoon in deze omgeving schijnt erg mooi te zijn met onder andere poelen en watervalletjes.

Driegangen lunch

Wij volgen de markering, bewijzen kort onze eerbied aan de heilige maagd Maria, maar zijn eigenlijk alleen maar gefixeerd op het woord restaurant. Dat lezen we vanaf de bosrand en vanaf de parkeerplaats. Het wordt meteen het lunchdoel. We zoeken ook niet verder en even later is het op het eerste terras direct raak.

Verbazing en een kort moment van ontnuchtering overvalt ons als de vier oude Britten daar al zitten. En ze zitten er blijkbaar al wat langer want ze zijn bezig aan hun tweede bier en de maaltijd vordert ook al. Maar met het comfort van echte stoelen,  verminderde dat ons genot van een echt driegangendiner niet. 

Laatste kampeerplek

Na de lange rust ging het kort over de asfaltweg langs een barakkendorp en het eigenlijke gehucht Bavella. Een toeristische enclave met de bijhorende winkeltjes en horeca. Tijdens een spontane korte regenbui vulden wij mooi binnen onze etensvoorraden aan. Het vervolg door het bos en de stijging naar de Foce Finosa viel tegen. Dit keer werkten de copieuze maaltijd en het bier niet mee.

Voorbij deze doorgang naar de nieuwe vallei zitten we opeens weer in een bergachtige omgeving met kale, scherpe bergen om op uit te kijken. Ook zelf mogen we weer over een echt bergpad verder naar refuge d'I Paliri. Naar ons gevoel duurt het lang voordat we er zicht op krijgen. Er naar toe passeren we een bron, waar andere wandelaars hun waterzakken komen vullen. Dus dan is de refuge dichtbij. Het is echter nog zeker driehonderd meter verder. Er is ruimte genoeg. Veel rotsige bodem en veel vreemde gezichten. De tent wordt met rotsblokken vastgezet.

Het is voor ons de laatste refuge en de laatste kampeerplek op de GR20. Of het daar aan ligt weet ik niet, maar het is ook de meest inspannende. Voor de douche mag je tweehonderd meter teruglopen en dertig meter dalen. Daar sluit je bij een klein hutje aan in de rij wachtenden. Als je tenslotte aan de beurt bent knoei je wat onder een klein straaltje om je schoon te spoelen. Daarna weer omhoog om, als je je waterzak niet bent vergeten, deze weer honderd meter verder bij de bron van daarstraks te vullen.

Ach het deert niet. We hebben toch geen verdere afspraken vanavond. De laatste eigen maaltijd gaat op. We maken nog wat afsluitende foto's van een mooie zonsondergang. We kletsen nog wat met een drietal jonge Fransen die in het zuiden vanuit Conca zijn gestart en net hun eerste dag hebben afgesloten. Een van de meisjes heeft al een flinke blaar. Ze krijgt mijn enige plakker second skin die ik al jaren meesleep en gelukkig nog nooit nodig heb gehad. We gaan naar bed. Mijn NeoAir luchtmatras vertoont de laatste nachten een steeds grotere uitstulping, maar ook dat deert niet echt meer. Alles ademt de sfeer van de laatste nacht met morgen de laatste etappe. Op naar morgen. Op naar de laatste kilometers.

De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een 

aparte pagina Verslag GR 20 - CORSICA 2013

voor tips en ervaringen ga naar mijn Review