Vrijdag 23 augustus, wandeldag 9
Refuge Petra Piana - Refuge de L'Onda
(6 uur incl rusten, 490m klimmen, 902m dalen, ± 12 km)
 |
| is dit een beek of een wandelpad? |
Routine
Dat bergbeklimmen voor Oostenrijkers iets is als schaatsen voor ons, bleek wel uit het verhaal over hun oudste dochter van een jaar of tien. Ze hield een logboekje bij welke bergtoppen ze had beklommen. Ze zat nu op rond de zeventig. Ze was altijd chagrijnig als haar ouders zonder haar een berg beklommen hadden, die zij nog niet had afgevinkt. Ze keek nu uit naar de mogelijkheden op Corsica.
Vandaag een dag die niet speciaal bleef hangen. Kilometers lang naar beneden langs de beek Le Manganello met een oversteek en ondiepe doorwading. Geen enkel probleem. Meer naar het dal ging het aangenaam door het bos met regelmatig prachtige poelen om bij te rusten of te baden.
Halverwege een rust bij de bergerie de Tolla waar je kunt eten en drinken. De eigenaar had nu wat minder tijd, want er werd druk aan de bergerie gewerkt. Tussen de klanten door was hij aan het timmeren en boren, terwijl twee andere bouwlieden bezig waren een muur op te zetten van natuursteen.
Kort voorbij de bergerie eindigt de afdaling bij het bruggetje over de beek, de passerelle de Tola. Daarna wordt het één lange klim door het bos. Eerst nog over brede paden maar allengs meer stijgend over smalle kronkelende sporen slingerend tussen de bomen.
 |
| kamperen bij refuge de L'Onda |
Refuge de L'Onda
Tenslotte doemt toch nog onverwacht de kampeerplek op die bij refuge de L'Onda hoort. Je ziet het pas zo laat omdat je gefocust bent op een hoger gelegen huis, waarbij je denkt 'nog verder omhoog?' De tenten staan binnen een paardenkoraal. Het is de omgekeerde wereld. De paarden en muilezels buiten en de kampeerders binnen de omheining. De lastdieren mogen het mooi zelf uitzoeken als ze niet meer hoeven te werken. Je moet ook niet het toegangshek open laten staan want dan staan ze snel binnen.
En wie ontmoeten wij binnen de omheining; Le professeur! Sinds dag twee waren we hem en zijn vrouw al niet meer tegengekomen. Wij dachten dat die twee al veel verder waren. Maar het blijkt dat ze onderweg ook enkele andere bergen tussendoor hebben beklommen. Hij stak als vanouds zijn duim omhoog. Ik neem aan omdat hij ook trots was op onze vorderingen.
Op de 'paardencamping' staan ook Paul en Rachel naast ons. We hebben vandaag nog niet met ze gesproken, maar dat zullen we de komende dagen goedmaken.
En wie ontmoeten wij binnen de omheining; Le professeur! Sinds dag twee waren we hem en zijn vrouw al niet meer tegengekomen. Wij dachten dat die twee al veel verder waren. Maar het blijkt dat ze onderweg ook enkele andere bergen tussendoor hebben beklommen. Hij stak als vanouds zijn duim omhoog. Ik neem aan omdat hij ook trots was op onze vorderingen.
Op de 'paardencamping' staan ook Paul en Rachel naast ons. We hebben vandaag nog niet met ze gesproken, maar dat zullen we de komende dagen goedmaken.
Tafelschikking en tafelgesprek
We hebben de avondmaaltijd weer een keer gebruikt in de refuge. De tafelschikking is voor sommige vrijgevochten hikers een intelligentietest. Bij elke stoel was op de tafel met viltstift een nummer ingegraveerd. Als je dan zomaar ergens gaat zitten, ontstaan er problemen tussen degene die de test met goed gevolg hebben afgelegd en de minder nauwkeurigen. Op het briefje van je bestelling staat toch een nummer. Snap dat dan en ga bij je nummer zitten. Oh, is dat nummer daarvoor.
We hebben de avondmaaltijd weer een keer gebruikt in de refuge. De tafelschikking is voor sommige vrijgevochten hikers een intelligentietest. Bij elke stoel was op de tafel met viltstift een nummer ingegraveerd. Als je dan zomaar ergens gaat zitten, ontstaan er problemen tussen degene die de test met goed gevolg hebben afgelegd en de minder nauwkeurigen. Op het briefje van je bestelling staat toch een nummer. Snap dat dan en ga bij je nummer zitten. Oh, is dat nummer daarvoor.
De maaltijd was prima, pastasoep vooraf, een zware, zelfgemaakte groentelasagna als hoofdgerecht en zelfgemaakte kaas toe. Door de tafelschikking zaten we tegenover een sportief Oostenrijks echtpaar van rond de 45. Zij lerares Engels, hij werkzaam in de duurzame milieutechnologie en bosbouw. Beiden waren vroeger skileraar geweest en nog steeds getrainde alpinisten. Tijdens het gezellige gesprek kwamen we er achter dat ze in slechts vijf dagen naar hier waren gelopen. Wow. De man gaf zijn vrouw de schuld. 'Ja', zei ze als toelichting, 'als ik eenmaal begin dan wil ik verder en verder, het is een soort drug'.
Ze zouden morgen in Vizzavona hun wandeling beëindigen en richting Calenzana terugkeren waar hun auto stond. Met de twee jongere kinderen en oma zou de rest van de vakantie worden doorgebracht. Zij waren een week geleden zelf via Livorno met de veerboot naar het eiland gekomen. Oma en de kinderen mochten dit weekend soepel naar Corsica vliegen.
Dat bergbeklimmen voor Oostenrijkers iets is als schaatsen voor ons, bleek wel uit het verhaal over hun oudste dochter van een jaar of tien. Ze hield een logboekje bij welke bergtoppen ze had beklommen. Ze zat nu op rond de zeventig. Ze was altijd chagrijnig als haar ouders zonder haar een berg beklommen hadden, die zij nog niet had afgevinkt. Ze keek nu uit naar de mogelijkheden op Corsica.
De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een
aparte pagina Verslag GR 20 - CORSICA 2013
voor tips en ervaringen ga naar mijn Review
Geen opmerkingen:
Een reactie posten