GR 20 - Corsica; Refuge Ciottulu di i Mori - Skistation Castel de Vergio

Dinsdag 20 augustus, wandeldag 6

Refuge Ciottulu di i Mori - Skistation Castel de Vergio

(4,5 uur incl rusten, ±80m klimmen, ±645m dalen, ± 9 km)

Tussentijdse GR20-observaties en overpeinzingen
We zijn bijna een week onder weg. In de vijf voorgaande dagen hebben we na vele uren inspanning slechts 38 kilometer afgelegd!

Na eerdere waarnemingen over de zwaarte en het weer, zijn ons inmiddels nog enkele zaken opgevallen. Het eerste betreft de leeftijd van de wandelaars. Niet geheel onverwacht ligt die duidelijk lager dan je elders op langeafstandswandelingen tegenkomt. Ook Klaus had het al eerder opgemerkt. Er is hier geen 'grijze golf' zoals in Duitsland en Nederland. Hoogstens een mini-golfje, waar wij aan  bijdragen. 

Deze Francaise zagen we elke dag, 
maar zei nooit een woord. 
Ze leefde in haar E-reader.

De verhalen over de sportieve uitdaging en de fysieke prestatie trekken duidelijk meer jeugdige mensen. Dat is overigens niet altijd een garantie voor gedegen voorbereiding. Op een van onze laatste dagen kwamen we twee meisjes en een jongen uit Duitsland tegen, die nog nooit eerder een trektocht hadden gelopen. Of het de roem van de GR20 is geweest die de keuze heeft beïnvloed, of het naïeve idee van leuk op vakantie-eiland Corsica een beetje rondwandelen, wilden we niet vragen. Ze wisten al na twee dagen niet meer of ze nog verder zouden gaan en stonden al meer dan twee dagen op een achenebbisj veldje bij een refuge waarvoor ze ook geen geld hadden. Maar ze hadden wel plezier. Dat is ook een talent.

Het tweede dat opvalt is het grote aantal Duitse wandelaars en de afwezigheid van Nederlanders. Op het hele GR20-traject zullen we uiteindelijk slechts twee koppels Nederlanders tegenkomen. Daarentegen kon je passanten beter met Guten Tag begroeten dan met Bonjour. Dat deden we natuurlijk niet want iedereen heeft recht op een taaldrempel.

Tenslotte een punt van karakteristiek. De route biedt naast de bergen en de natuur geen elementen van Corsicaanse cultuur. Hij loopt bijvoorbeeld niet door dorpen zoals de GR 10. Buiten een paar nukkige gardiens hebben we nog geen Corsicaan gezien.

Hersteldag
Onze gids beschrijft de GR20 in 16 etappes. Bij de 6e etappe van refuge Ciottulu di i Mori naar Refuge Manganu constateren de schrijvers echter dat dit een erg lange etappe is die zonder te rusten al acht uur vergt. Onze snelheid en ambities kennende, hebben wij al in Nederland, bij het maken van de etappeplanning, het voorstel overgenomen dit traject te splitsen. Daarom gaan wij vandaag slechts naar skistation Castel de Vergio.

Na vertrek bij de refuge Ciottulu ging het met een lange omtrekkende beweging langzaam naar beneden. Na ongeveer een uur bereikten we de bodem van de eerste grote, groene vallei sinds de start in Calenzana. Hier lopen dan ook echte kuddes koeien en geiten. Het is de Golu-vallei. 

Vanochtend stonden we met onze tenten nog direct naast de drassige plekken die de bron van de Golu vormen. Deze rivier is met zijn lengte van 90 km de langste van het eiland. In het begin van de ochtend liepen we langs deze stroom waar hij nog de omvang van een beek heeft. Een prachtige opeenvolging van poelen en kleine watervalletjes maken van deze afdaling een heerlijke wandeling.

Ezels en dagtoeristen
Na de houten brug, passerelle, naar de noordkant van de Golu vernauwde de vallei zich en werd het alom rotsig met de daarbij behorende keienpassages. Tenslotte bereikten we een tweede brug om weer naar de zuidzijde te verplaatsen.

Daar zagen we dat de oversteek van een brug voor een ezel, net als voor een paard, een angstige, onnatuurlijke activiteit is. Pas na herhaalde pogingen van trekken en duwen gaf het onwillige beest zich gewonnen. Om daarna aan de andere kant weer met grote tegenzin zijn vakantiebaasjes te volgen. Je moet er maar zin in hebben om je vakantie met zo'n ezel door te brengen. Je bent drukker met die ezel dan met de rest van je gezin. Het schept wel een band, want iedereen moet meetrekken en duwen.

Na de brug wordt het ineens drukker met niet-wandeltoeristen. Dagjesmensen, die eens sportief gaan doen. Op allerlei alternatieve schoenen, slippers en bijpassende kleding gaan ze de wilde natuur in. Op een enkele familie na, niet te ver voorbij het veilige terras van de bergerie natuurlijk. Toch respect voor deze pioniers van alle leeftijden, die toch maar even twee kilometer van de parkeerplaats verwijderd zijn. Brr, spannend.

Wij zijn zo overtuigd van onze wandelsuperioriteit, dat wij prompt de markeringen uit het oog verliezen en ergens in een nietszeggend bos stoppen door gebrek aan een pad. Ja, zonder markeringen wordt het ineens een stuk moeilijker. Goed voor de nederigheid. Na een aanvullende kaartstudie en een portie geluk belanden we weer op de route. Om 13.15 bereiken we het skistation.

Skistation Castel de Vergio

'Makkie' dachten we vanochtend nog. Maar we zijn toch blij dat we nu bij een heerlijk temperatuur van 26 graden op het terras van het skistation zitten met 'une bierre grande, un sandwich fromage et un sandwich jambon Corse'. En bestellen bij de vriendelijk dame daarna nog een tweede ronde met sandwich en daarna weer iets. Na een uur bleken we dit voor € 47 te hebben volgehouden. Heerlijk.

Het zou netto maar 2 uur en 20 minuten duren zeiden de schrijvers van de gids. Volgens ons hebben ze zich daarin vergist of ze hebben een snelwandeltijd gemeten. Wij deden er uiteindelijk 4,5 uur over. Daar zit ook een langere rust in bij Bergerie d'E Radule en 30 minuten fout lopen na deze bergerie. De enige keer op deze GR dat we niet juist liepen. Toch is vandaag onze gemiddelde snelheid in vergelijking met de voorgaande dagen gestegen van 1 naar 2 km per uur. Niet onverdienstelijk.

Camping bij het skistation Castel de Vergio

De rest van de middag besteden we naast tent opzetten, wassen en zonnen, aan het aanvullen van onze etensvoorraden bij het campingwinkeltje. En het opnemen van nieuwe gezichten. Hier komen wandelaars van verschillende paden bij elkaar. Verder voegen zich nieuwe mensen bij het gezelschap, de snellopers die een, misschien wel twee dagen na ons zijn vertrokken uit Calenzana. Racers.

camping droogrek

Ter afsluiting van de dag overschrijden we met plezier ons dagbudget in het restaurant door de verorbering van twee GR 20 menu's met voldoende drank. De gewrichten moeten tenslotte gesmeerd blijven. 

  

Dit was het zevende bericht in de serie over onze wandeling

op de GR 20.

De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een 

aparte pagina Verslag GR 20 - CORSICA 2013

voor tips en ervaringen ga naar mijn Review