GR 20 - Corsica; Refuge Carrozzu - Refuge d'Ascu Stagnu

Zaterdag 17 augustus, wandeldag 3

Refuge Carrozzu - Refuge d'Ascu Stagnu

(8,5 uur incl rusten en zonnen, 790m klimmen, 638m dalen, ± 6 km)

Baden?
'Si il fait beau et que vous avez encore un peu de force pour marcher, vous pouvez aller passer l'après midi aux vasques de la passerelle de Spasimata en continuant sur le sentier du GR20 (celui de l'étape suivante). En une vingtaine de minutes, on peut se baigner dans la rivière qui ne sera de toute façon pas plus froide que la douche du refuge.'
('Als het weer mooi is en u hebt nog een beetje kracht om te lopen, dan kunt u door verder te gaan over het pad van de GR20 de middag doorbrengen in de poelen bij de brug over de Spasimata. Op een afstand van twintig minuten kun je baden in de rivier die in ieder geval niet kouder zal zijn dan de douche van de refuge.')


Deze zin uit een Franstalige weblog had ik in juli gekopieerd naar de kolom bijzonderheden van onze etappeplanning. Het was een aanmoedigend weblogverhaal, waarin veel harder gelopen werd dan wij, maar waarin ook mooie suggesties stonden voor mensen die daardoor tijd overhielden. Zoals hierboven het voorstel om bij mooi weer en bij voldoende resterende energie door te lopen naar de brug over de Spasimata en daar in een van de poelen lekker te gaan baden.

poelen in de Spasimata

Nu waren wij gisterenmiddag bij aankomst al nat genoeg en blij dat we een plek voor onze tent vonden. Tien uur na vertrek hadden wij maar afgezien van verdere uitspattingen. Verder was het helemaal niet warm. Corsica was anders dan het beeld dat wij vooraf gevormd hadden. Wij dachten dat het heet en droog zou worden. Maar tot nu toe is het niet echt heet, er zijn voldoende beken en hier en daar is er zelfs een bron. En ook nog mooie poelen waarin je bij heet weer lekker kunt afkoelen. Feit is dat wij de hele GR20 geregeld over en langs beken hebben gelopen waarin je zo zou willen springen. Die poelen moeten bij echt heet weer werkelijk een verademing zijn. Een aanrader, maar niet voor ons, want wij hadden soms zelfs een fleece aan.

toiletten op een verhoging

Ochtendcorvee

Vanochtend was ook op de natte, beperkte camping van Refuge Carrozzu weer om vijf uur nog in het donker de wandelonrust begonnen. Door de kleine onderlinge afstanden flitsten de koplampen nu door je tent alsof het buiten onweerde. Om zes uur stonden ook wij op en deden alle ochtendhandelingen. Hierbij meegerekend een bezoek aan de wc's op het platform. Het zijn 'droge' wc's waarin keurig met tekeningen staat uitgelegd dat je aan het einde van je bezoek door minimaal 5 pedaaltrappen de lopende band onder het toilet moet verder draaien om daarmee je prestaties in de onderliggende put te deponeren. Gelukkig had ik dit de avond tevoren al bestudeerd, want 's morgens wordt het lichamelijke corvee van wassen, scheren, tandenpoetsen en toilet met beperkt geestelijk vermogen afgewerkt. Daarmee gaat het ook sneller. 

Apenkooien

Al om 07.10 gingen we op pad voor een dagmars van slechts ongeveer 6 km, waarvoor de gids, zonder rust, al 6 uur en 10 minuten uittrekt. Dat zal niet voor niets zijn. Let's see!

Heliplatform

Na het heliplatform kort zoeken naar de juiste richting en dertig minuten later stonden we bij de hangbrug over de Spasimata. Lekker even apenkooien om kwart voor acht 's morgens. Aan de overkant ging dat verder. We gingen over een serie van schuin aflopende vlakke rotsplaten. Om daar vooral bij nat weer niet van af te glijden zijn er een reeks van kabels en enkele kettingen aangebracht. Het was daardoor, maar ook door de beken en watervallen, de eerste keer dat wij de omgeving echt mooi en anders vonden. Prachtig.

 

Hangbrug over de Spasimata

Na de mooie aanloop gaat het steiler omhoog naar Lac de la Muvrella (1860m). Hogerop kregen we zelfs zicht op de westkust van Corsica.

We  lopen niet veel achter op het tijdschema van de gids als we 3,5 uur na de start het rotsige plateau bereiken waarachter het kleine meer in een teleurstellende kom is verscholen. Tijd voor een zonnebad. Heerlijk voor je spieren. Er liggen verschillende groepen wandelaars die het er van nemen. De kaarters en de gitaarspeler van het refugeterras van Piobbu, twee dagen geleden, wurmen zich naar de oevers van het meertje en trotseren spiernaakt de waterkou.

Wisselende contacten
Het Italiaanse echtpaar van ergens tussen de vijftig en de zestig, lag er al toen we aankwamen. Ze zijn hier samen met hun kinderen, die de tocht in eigen tempo lopen. 's Avonds verzamelen ze weer bij de refuge. We hebben ze bij de eerste  refuge, d'Ortu di u Piobbu, voor het eerst gezien en zijn ze daarna verschillende keren  tegengekomen. 

Is dit wat ik zoek?

Bij herhaling  hebben we  met bewondering gewacht wanneer hij haar met veel geduld en rustig pratend over korte steile klimmetjes heen probeerde te loodsen. Of ze dat nou echt leuk vond betwijfel ik. Eenmaal er voorbij dan gingen ze met hun lichtere dagrugzakken weer sneller dan wij. Tot ze weer vastzaten bij de volgende hindernis. 

Terugblik op Lac de la Muvrella

Ze verlaten het meer eerder dan wij maar dit keer halen we ze kort daarna in, omdat ze verkeerd zijn gelopen op een van de weinige plekken waar de bewijzering slecht te zien is. Wij maken gebruik van hun fout en gaan voor hun uit tot halverwege de klim naar het hoogste punt van de dag, Bocca di Stagnu (2010m). Ze halen ons weer in. Op de col zien we ze nog kort terug. Ook daar rusten wij weer. Het tijdschema in het boek kunnen we in de middag niet meer bijbenen.

Ook de Berlijn Karavaan arriveert. Ze komen overigens bij nadere kennismaking uit de omgeving van Stuttgart. De karavaan loopt niet meer zo soepel als voorheen. De jongste van de drie protesteert als de andere twee weer door willen denderen. Solidair wordt er gewacht. Maar kort daarna gaan ze toch verder. De jongste houdt zijn hand beschermend op zijn bovenbeen. Op de vraag of hij problemen heeft en het nog leuk vindt, wordt zuur ontkennend geglimlacht. En weg zijn ze weer.

Afdaling naar Refuge d'Ascu Stagnu heel ver in de diepte

Verzopen

Dat hadden wij ook eerder moeten doen. Op het eind van de lange afdaling naar de refuge bij het skistation Haut-Asco wordt de lucht rond 15.00 donker en dit keer zijn er geen schuilmogelijkheden. Met bakken komt het uit de hemel. Ondanks onze regenjacks zijn we binnen de kortste keren flink nat en omdat we geen regenbroek aantrekken loopt het water ook langzaam onze schoenen in. Je koelt er aardig van af. Zeker het laatste stuk door het bos met enorme dennen, waar de regen ook lang uit de bomen blijft vallen. 

Gelukkig was het bij het begin van de afdaling nog droog want er zaten weer enkele tricky klauterpartijtjes in, waarbij je goed moest opletten waar je je handen en voeten plaatste. Afdalend is dat een stuk lastiger dan klimmend.

Totaal verzopen besluiten we niet in de regen en op de modderige ondergrond onze tenten op te zetten. We passeren de refuge en de tentjes en nemen onze intrek in Chalet-Hotel d'Asco Stagnu.

In de bar nemen we eerst tijd voor een bier. We geven ons na het eerste bier ook op voor de avondmaaltijd. Daarna verplaatsen we naar de hotelkamer en veranderen deze in een camping.

Kamer bij binnenkomst

Kamer na in gebruikname

Fluctuerende kennissenkring

's Avonds zijn we in de gezellige eetzaal ingedeeld naast Duitser Klaus. Hij heeft na de eerste moeizame dag zijn ritme te pakken en was vandaag al voor de regen binnen. Hij blijkt vroeger gediend te hebben bij de militaire elite-eenheid van de Gebirgsjäger. Daar bestond de fysieke training uit de hele winter skiën en in de zomer bergbeklimmen en bergmarsen. Nu is hij bedrijfsleider bij een IT-bedrijf. Ook al in de buurt van Stuttgart. Het blijkt dat Stuttgart en omgeving nog in de vakantieperiode zitten. Hij mocht van zijn vrouw er even tussenuit. Dat herken ik.

We genieten van de maaltijd en van het zitten op normale stoelen. Dat ontspant meer dan op een grote kei. Frank herinnert de nukkige en ongeïnteresseerde bedienster met een dodelijke blik en bijbehorende stem aan haar taak. En wonderwel krijgen we ook bestek. Klaus vraagt naar onze namen en leeftijd waarna we het 'Sie' verwisselen voor 'Du'. Later stelt hij voor gezamenlijk wijn te bestellen. Het wordt een inlandse wijn  met de naam 'Patrimonio'. 

Bij het afrekenen nemen wij de kosten voor onze rekening onder het afweren van Klaus wens om te delen in de kosten. 'Binnenkort ontmoeten we elkaar wel weer en dan komt dat wel goed'. Maar dat zal niet meer gebeuren want Klaus heeft eerder nog vertelt dat hij morgen wil doorlopen naar een bergerie voorbij de officiële refuge. We hebben hem nooit meer ingehaald.

Eetzaal van Hotel d'Asco Stagnu

In de eetzaal zit ook de Italiaanse familie. Volgens Frank is het de mama hier allemaal om te doen, hier geniet ze. We hebben ze daarna niet meer gezien. Wellicht waren de verhalen over de Cirque de la Solitude te afschrikwekkend. Ook de Berlijn-Stuttgart karavaan zit ondanks hun jeugdige leeftijd leuk mee te eten. Ze nemen het er van. Ze zijn de volgende ochtend erg vroeg vertrokken of ze hebben rust moeten nemen voor de blessure van de jongste. Wij denken het laatste. We hebben ze niet meer gezien. Zo vallen er langzaam gaten in onze fluctuerende kennissenkring.

Het volgende bericht gaat over de vierde wandeldag
DE DAG VAN DE CIRQUE DE LA SOLITUDE

De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een 

aparte pagina Verslag GR 20 - CORSICA 2013

voor tips en ervaringen ga naar mijn Review