Trektocht Cape Wrath Trail 2025: van Kinlochbervie Badcall naar Sandwood Bay

 Maandag 26 mei 2025, wandeldag 14

van Kinlochverbie Badcall via Blairmore naar Sandwood Bay

opgestaan 07.00, vertrek  ± 8.20, aankomst ± 15.00
± 6,5 uur wandelen inclusief pauzes en foto's maken,
± 17,5 km,  ± 100 m klimmen en ± 140 m dalen

temperatuur: s' morgens 10 graden, tot 15 graden 's middags,
lucht: afwisselende opklaringen

Opklaringen-magneet

Sandwood Bay

Opklaringen

Wanneer ik om 16.15 uur deze aantekeningen maak begint het kort te regenen. Geen probleem, want ik lig droog in mijn tent die sinds drie kwartier in een duingleuf staat bij Sandwood Bay. Dat was vanochtend bij Kinlochverbie Badcall, niet ver van het winkeltje London Stores, andersom. Ik stond droog op maar tijdens het afbreken van de tent begon het te regenen waardoor verschillende zaken vochtig de rugzak in gingen. De rest van de dag zat het weer helemaal mee. Ondanks de verwachte regen en verschillende keren donkere wolken om mij heen liep ik blijkbaar van opklaring naar opklaring. Geen druppel gevoeld.

London Stores

Winkelen

Speciaal voor het winkeltje London Stores ben ik gisteren niet verder gegaan en kampeerde ik hier 350 meter vandaan in de heuvels. "Almost everything imaginable is crammed into a tiny Aladdin's cave of a shop" beschrijft Iain Harper in zijn gids. Hier zou alles wat een wandelaar onderweg nodig heeft op een paar vierkante meter zijn uitgestald. Ik ben benieuwd.

De beschrijving is niet overdreven. Ongelofelijk hoeveel eten, dranken, kranten en tijdschriften hier zijn opgestapeld. Wanneer ik  binnenstap blijft het minuten langs stil. Voldoende tijd om de uitstalling te bewonderen. Ik zie veel, maar geen outdoor-poedermaaltijden. Pas als ik hard good morning roep komt er een oudere man uit het achterliggende vertrek. Ik neem aan dat dit Mr. Mackay is. Dat is de naam die buiten pontificaal boven de winkeldeur is geschilderd. Meneer Mackay heeft een behoorlijk gehoordrempel. Maar dat mag als je tachtig bent.

Nadat ik vertel waar ik vandaan kom vraagt hij of ik trek in koffie heb. Dan moet ik wel even wachten. Take your time, zegt ie nog. Terwijl hij de koffie zet leg ik buiten contact met het busbedrijf in Durness om voor aanstaande vrijdag een plek te reserveren voor de rit naar Inverness. Die reservering had ik thuis al geprobeerd, maar ze doen dat tot maximaal veertien dagen tevoren. De komende drie dagen heb ik waarschijnlijk geen verbinding meer dus moet het voor de zekerheid nu. Gelukkig krijg ik contact en een vriendelijke dame noteert mijn wens. Opluchting, weer een kritieke taak afgedaan. Gauw de mobiel weer uit. Nu heb ik nog 83% batterijlading voor drie dagen.

Bij terugkeer in de winkel eerst tijd voor een staande kop koffie met koek. Waar vind je dat nog? Helaas heeft hij geen outdoor maaltijden. Maar als ik over poedermaaltijden begin raadt hij mij Batchelors Pasta 'n' Sauce zakjes aan. Oké, beter iets dan niets. Ze zijn een stuk goedkoper dan de outdoor versies. Vanavond CHEESE, LEEK & HAM. Met hoofdletters dus dat moet goed komen. Verder vijf Marsen en een gastankje. Wel groter dan ik wil, maar voorlopig heb ik de komende dagen warm eten. Bij vertrek wenst Mr. Mackay mij succes; "Take care and take your time."

terugblik op Loch Inchard

begin van Kinlochverbie bij Loch Innis na Ba Buidhe
met op de rechteroever pagodetenten

Het is al na negenen wanneer de wandeling van vandaag echt op gang komt. Onderweg naar Kinlochverbie Harbour zie ik mannen bezig met het afbreken van pagodetenten. Misschien van de Cape Wrath Ultra. Die is de afgelopen dagen gerend. 

The Cape Wrath Ultra is an ultra running expedition that takes a similar route to the Cape Wrath Trail, but with our expert local knowledge the race route has been tailored for runners.

The 400km route is completed over 8 days and it offers a compelling ultra running challenge. Participants will have none of the complex logistical worries that hikers traditionally encounter when embarking on the Cape Wrath Trail or other long distance footpaths, such as the Pennine Way.

Bron: https://www.capewrathultra.com/ met in de kop van de home-pagina een paar minuten durend filmverslag met een goed beeld van de route en het landschap.

Vijf dagen geleden bij Oykel Bridge begreep ik van mijn Engelse buurman dat je wel even £ 2000 inschrijfgeld moet overmaken voordat je deze 400 km mag hardlopen. De tenten zijn om te slapen. Luxe. Maar ik hoorde dat er maar kort in wordt geslapen. Want dat gaat allemaal ten koste van je tijd. Het doet me denken aan een kreet op mijn vroegere werk als je rustig aan deed: "het gaat allemaal van je eigen tijd af". Mocht je in 2026 mee willen rennen hier is de link voor de inschrijving van Cape Wrath Ultra®, Explorer & 100 2026 met al op de eerste pagina het betalingsschema voor het inschrijfgeld. 

De Ultra van volgend jaar sla ik over. Kan altijd nog. Dit jaar negeer ik verder de pagodetenten en concentreer mij op meer aardse zaken. Ik loop door naar Kinlochverbie Harbour waar ik de routeafslag richting Oldshoremore bewust negeer en een paar honderd meter extra loop naar de lokale Spar. Die is modern en overzichtelijk ingericht en je kunt er in tegenstelling tot London Stores pinnen. Binnen een paar minuten sta ik buiten met drie kant-en-klaar boterhampakketten en drie Snickers.

Tijd om Judith te bellen nu er nog verbinding is en haar 'tot woensdag' te wensen. Thuis gaat blijkbaar het brandalarm niet meer af. Dat heeft de buurman geregeld. Hoe vraag ik niet want de batterijlading van mijn mobiel is gedaald naar 79%.

Einde bewoonde wereld

Voordat ik de bewoonde wereld verlaat eerst nog redelijk luxe vijfenhalve kilometer over asfalt naar Blairmore, een gehucht van negen huizen en een parkeerplaats voor alle bezoekers van Sandwood Bay.

de oceaan bij  Loch na Claise

De smalle landweg richting Oldshoremore is drukker dan gedacht. Om de haverklap moet ik de berm in om auto's en campers te laten passeren. Paranoïde kijk ik herhaaldelijk achterom. De drukte is ook niet zonder reden. Meer dan de trajecten van de afgelopen dagen is deze kuststrook bewoond. Dat had ik zo hoog in het noorden van Schotland niet verwacht. Met enige regelmaat passeer ik witte huizen en een enkele boerderij. In Oldshoremore zijn de meeste huizen ook B&B en er is een parkeerplaats vlakbij Oldshoremore Beach waar die campers zeker vandaan komen.

Oldshoremore Beach

het laatste stuk asfalt naar Blairmore

Attractie

Vanaf Kinlochverbie zie je richtingsborden naar de parkeerplaats voor Sandwood Bay. Blijkbaar is die baai een regionale attractie. Ik neem aan dat de bezoekers zich gerealiseerd hebben dat je er een wandeling van 13 kilometer voor over moet hebben; 6,5 heen en 6,5 terug. Ik niet. Ik hoef alleen maar 6,5 heen. En die aanloop door het terrein over een makkelijk pad is prachtig. Door de hei langs meren en meertjes waarbij je soms letterlijk over de randen loopt. Onderweg volg ik anderen, wordt ik ingehaald en passeer ik tegenliggers. Tegenliggers in verschillende gedaanten. Er lopen geen drommen, maar opgeteld kom ik zeker twintig mensen tegen.

Ondanks de mooie omgeving begint mijn rugzak weer door te wegen. Misschien toch teveel Marsen en Snickers gekocht. Ook al zijn de stijgingen vandaag beperkt en zitten er geen moeilijke paden bij, ik voel dat mijn spieren niet meer zo enthousiast zijn over de CWT. Dat wordt direct weer vergeten wanneer ik aan het eind van het pad door de hei vanaf een hoogte samen met verschillende toeristen neerkijk op het duingebied en het strand van Sandwood Bay. Prachtig.

In tegenstelling tot een groot deel van de genietende toeristen ben ik een van de weinigen die afdaalt. Daar doorkruis ik de duinen met het wuivende helmgras. Voor een Nederlander niet eens zo'n onbekende aanblik. Maar dit duinengebied is omrand door rotsen. Dat maakt het echt anders. Onderweg verken ik direct enkele grasveldjes voor een geschikte overnachtingsplek. Ze liggen echter teveel in de wind en te ver van zoet water. Ik sjok door het mulle duinzand naar het strand.

De weidsheid van dit strand met op de zuidpunt de markante rotsspits in het water, Am Buachaille, is indrukwekkend. Echt genieten om hier halt te houden en om je heen te kijken. Bij een paar lage rotspartijen in de branding zie ik het oudere echtpaar dat jeugdherinneringen komt ophalen zoals ze me onderweg vertelden. Nu zitten ze samen op hun rots.

blik naar de zuidpunt van het strand met de rotsspits Am Buachaille

Na een eerste verkenning ploeg ik verder in noordelijke richting over het brede strand. De laatste toeristen laat ik achter me. Hier kom ik geen mens meer tegen en de rust van de omgeving en het ruizen van de branding nemen mij op.

Duinshelter

Mijn doel wordt het uiteinde van het strand waar de uitstroom van Sandwood Loch in zee uitkomt. Daar heb ik zoet water en hoop in de luwte van de duinen een plek voor mijn tent te vinden zijn. Pas op een meter of vijftig afstand zie ik de uitstroom door het strand vloeien en buig ik af naar de duinen. Daar neemt het keien stroombed robuustere vormen aan. Mooi om de kronkelende rivier even stroomopwaarts te volgen, ondertussen speurend naar een tentplek.

Niet elke beschutte plek is geschikt. Er moet ook nog enig houvast zijn voor mijn haringen. Na honderdvijftig meter vind ik niet te ver van de rivier een benedenwindse duingleuf met een redelijk vlakke ondergrond waar de bodembegroeiing grip voor mijn haringen geeft. De haringen veranker ik verder met grote keien die hier bij de rivier ruim voor handen zijn.

Van al de indrukken onderweg en handelingen hier bij mijn tent heb ik met mijn mobiel toch nog aardig wat foto's gemaakt. De roaming heb ik uitgezet om energie te besparen. Vannacht gaat hij uit.

De London Stores macaroni smaakt gematigd voedzaam hou ik mijzelf voor. Er staat een batman op de verpakking en ik kan een prijs winnen. Ik denk dat ik die aan een ander ga gunnen. Misschien ga ik straks nog even naar de oceaan kijken. Zeker weet ik het nog niet want het luchtbedje ligt prima. 

Vanuit Duinrel, tot morgen, de laatste etappe van mijn Cape Wrath Trail.

Waar zit ik nu? 

Sandwood Bay

de geplande overnachtingen tussen Ullapool en Cape Wrath

 De dagberichten worden aaneengeregen in een totaalverslag:

Verslag Vervolg Cape Wrath Trail Schotland 2025

Verslag Kennismaking Cape Wrath Trail Schotland 2024

Mijn ERVARINGEN en TIPS zijn verzameld in een aparte REVIEW