Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2017; van pelgrimsherberg Segard Hoel naar pelgrimsherberg Skogheim

Maandag 14 augustus, wandeldag 12

Van pelgrimsherberg Segard Hoel bij Fossmoan
naar pelgrimsherberg Skogheim, 4 km voor Løkken Verk

± 6 uur inclusief rusten, ± 14 km

Hutjesgek

Vanwege mijn kuit neem ik de komende dagen wat gas terug en heb ik vandaag gekozen voor een korte afstand van veertien kilometer naar  pelgrimsherberg Skogheim. Van een hut naar een soort huiskamer, ook aardig. Helaas opnieuw zonder andere gasten. Over hutten gesproken. Die Noren zijn wel helemaal huttengek. Overal zie je ze.

Ten noorden van Oppdal was het al een aaneenschakeling van huttenparken. Ook bij de meeste boerderijen staan altijd wel enkele hutten en hutjes. Niet altijd is mij het nut duidelijk. Of is dat een te Nederlandse benadering. Zijn ze voor de kinderen, voor tuingereedschap, zijn het oude voorraadschuren, bushokjes, afvalbakkenhokjes of rustplekken voor pelgrims? Soms staan ze op eenzame plekken langs de route of op een onlogische afstand van de boerderij. Het toppunt vormde vandaag een hut op afgezaagde boomtakken. Naast de 'Waffel' als nationaal gerecht, is de hut voor mij toch ook beeldbepalend voor het Noorse platteland.

Route
Door boerenland, bos en langs de Orkla ging het ook vandaag weer verder. Bij de kerk van het dorp Meldal las ik dat het nog 81 kilometer naar Trondheim was. Even verder gaat de route door het openluchtmuseum van Meldal en daar stond weer een oude mijlpaal met 90 kilometer. En toch moet de afstand afnemen. 

Ik ben onderweg nu al verschillende openluchtmusea tegengekomen. Ook een soort Noorse hobby. Na ruim vijfhonderd kilometer verbaas ik mij er over, omdat ik voortdurend langs boerderijen 'in het wild' loop die minstens zo oud en soms zo vervallen zijn.

Hollandse lunch
Op twee derde van de etappe heb ik mij in de supermarkt van Meldal getrakteerd op een burrito. Hij zag er smakelijk en mooi ingepakt uit. Na dagen van mueslirepen en soms broodjes met flauwe plakken cheddar kaas ging hij er buiten op een picknickbank rauw en onverwarmd zeer bevredigend in. Heerlijk. Tijdens deze verrukking werd ik aangesproken door een wandelaarster. Haar accent, benadering en uiterlijk deden mij direct overschakelen naar het Nederlands. Op haar beurt was ze afgegaan op mijn Nederlandse voorkomen en de gids die haar bekend voorkwam. Nederlanders, ze zouden geen identiteit hebben en toch pik je ze er vaak zo uit.

Marian zat samen met partner Fred aan de andere kant van  de winkel te lunchen op de picknickbank van de bejaardendagopvang. Daar horen wij niet bij, maar zo'n bank kan daar tegen. Uren loop je van Noorse boerderij naar Noorse boerderij en dan ineens zit je wandelervaringen uit te wisselen met West-Friezen. Beide waren geïnteresseerd in mijn Kungsledenervaringen. Toen ik ze vijf kilometer later weer trof tijdens hun rust bij Skogheim, had ik voldoende kunnen nadenken om ze op mijn weblog te wijzen. Weliswaar niet bejaard, maar het denken gaat na al die kilometers met rugzak en op muesli-brandstof toch trager. 
Marian en Fred hadden samen al de nodige wandelingen gelopen. Fred was net gepensioneerd en had nu tijd voor langere tochten. Bekend verhaal. Ze liepen wel in een hogere divisie dan ik. Gemiddeld legden ze vijfentwintig kilometer af met uitschieters naar dertig. Daar moet ik met mijn onwillige kuit passen. Zij gingen door naar het volgende dorp. Misschien zien we elkaar zondag op het vliegveld.

Noors fris
De Noren die ik spreek vinden deze zomer aan de frisse kant. Vanochtend was het tussen de vijf en tien graden. Vanmiddag tijdens zonnige opklaringen, zeventien graden. De hele dag heb ik in mijn fleece gelopen zonder te transpireren. Midden augustus, bij verschillende huizen rookte de schoorsteen al.

De beheerder van Skogheim heeft net de gaskachel aangestoken. Dat had hij in augustus nog niet vaak gedaan. Het wordt lekker warm en mijn was en vochtige schoenen hangen te drogen in een droogkast. Zo is er voldoende tijd om te telefoneren en te whatsappen met Nederland waar Maxime werkt aan haar kaakherstel en Judith zich opmaakt voor een vrije dag. Het echte leven gaat gewoon door, ondanks het Noorse weer. Eerst maar wat uitrusten in mijn nieuwe huis voor één nacht á  250 NOK.

Alle dagverslagen van 2017 zijn aaneengeregen in het totaalverslag van 2017

De wandeling van Oslo tot Kvam is te lezen in het verslag van 2016
De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review