Donderdag 10 augustus, wandeldag 8
Van Smegarden Camping naar Oppdal, Vevke Hyttetun
± 4,5 uur inclusief rusten, ± 11 km
Hersteldag
Eigenwijze spier in eigenwijs lichaam
De spier moet het niet gaan winnen van het hoofd. Het hoofd moet daarom dimmen en de spier herstellen. Een hersteldag dus.
Vorige week had ik al iets last van een verrekte spier in mijn rechter kuit en het springen twee dagen geleden over een paar hoge graspollen gaf een extra tik. En dan natuurlijk de dertig kilometer van gisteren. Dat heeft ook niet echt geholpen. Vandaag een korte etappe van elf kilometer in een ingehouden tempo. Na de extase van de hoogvlakte staat er vrijwel alleen boerenland te wachten in de langzame daling naar de zee bij Trondheim. Nog ongeveer honderdvijftig kilometer. Maar ik ken dit soort paden, er zitten ongetwijfeld nog genoeg omleidingen over bergen en heuvels tussen. En laat dat nou ook al vandaag het geval zijn.
Met op mijn dienblad een heerlijke bruine halve baguette met ei en zalm en een koele cola stond ik even later in die broek voor de kassa van een lunchroom. Achter mij vier dames van middelbare leeftijd. Wat ik ook probeerde, op het moment van betalen ging de stoere rits van mijn outdoor broekzak niet meer open. Hoe harder ik aan die stomme lus trok hoe minder hij bewoog. Daar sta je dan met een warme kop aan het hoofd van een toenemende rij. En natuurlijk heb je in zo'n geval wel meteen de volle aandacht van de hele rij achter je. Gered werd ik gelukkig door een doortastende dame achter mij. Haar touch was beter dan het ruwe geweld van mij. De hele rij blij en complimenten voor mevrouw. Het gebeurt niet vaak dat een vreemde vrouw mijn broekzakrits moet openen, maar ik was haar erg dankbaar.
Relax
Onder het motto 'altijd makkelijk' leverde de rest van de rondtoer nog een opvouwbare fles op in een outdoorshop. Met nieuwe ontbijten en lunchen voor de komende dagen werd de bevoorrading afgerond. Tijd voor een wasbeurt en daarna relaxen in mijn vierpersoonshut, met eigen keuken en sanitair. Een beetje kuitspier moet daar toch van opknappen.
Eigenwijze spier in eigenwijs lichaam
Vorige week had ik al iets last van een verrekte spier in mijn rechter kuit en het springen twee dagen geleden over een paar hoge graspollen gaf een extra tik. En dan natuurlijk de dertig kilometer van gisteren. Dat heeft ook niet echt geholpen. Vandaag een korte etappe van elf kilometer in een ingehouden tempo. Na de extase van de hoogvlakte staat er vrijwel alleen boerenland te wachten in de langzame daling naar de zee bij Trondheim. Nog ongeveer honderdvijftig kilometer. Maar ik ken dit soort paden, er zitten ongetwijfeld nog genoeg omleidingen over bergen en heuvels tussen. En laat dat nou ook al vandaag het geval zijn.
 |
| Oppdal Kirke met een skihelling erboven |
Overdenking
Na een stevige klim bereikte ik op kilometer tien het witte kerkje van Oppdal. Omgeven door graven en gezeten in de zon rustte ik uit op een kerkhofbank. Zowel de bank, als de zon, als de graven droegen bij aan de rust. Zouden al die kerken en kerkhoven dan toch hun effect hebben? Mijn gedachten dwaalden af naar alle bekenden die ik zag gaan, vooral naar degenen die veel te vroeg gingen. En ik loop hier gewoon letterlijk nog rond te wandelen. Een privilege om dankbaar voor te zijn.
Oppdal
Bij herstel hoort comfort. Voor de tweede keer besluit ik een hut te huren. Nu bij Vevke Hyttetun in Oppdal vlak bij het centrum. Het feit dat er geen camping op mijn kaart stond hielp ook bij deze keuze. Om halftwee was de vriendelijke beheerder nog druk bezig met het in orde brengen van de hutten. Maar de hut stond nu voor de komende nacht voor mij gereserveerd. Tijd voor een rondgang door het centrum in mijn schone reservebroek.
Oppdal is voor Noorse begrippen een aardig stadje met alle voorzieningen. Voor de beeldvorming; de gemeente Oppdal heeft een oppervlakte van 2273 vierkante kilometer, waarvan 70 km² water. In de hele gemeente wonen bijna 7000 inwoners. Ter vergelijking; Nijkerk meet 72 km², waarvan 2,5 km² water en heeft bijna 42.000 inwoners.
Warm hoofd
Mijn reservebroek ziet er stoer uit met van die opgenaaide zwarte kniestukken, maar is in de praktijk onhandig, te warm en te zwaar. Ondanks de lage temperaturen was de combinatie dunne wandelbroek en regenbroek op het Dovrefjell meer dan genoeg geweest. Er zitten gelukkig wel ruime zakken in voor je mobiel of portemonnee. Maar de kek uitziende ritsen lopen regelmatig vast. Ik had hem nooit moeten kopen en zeker niet mee moeten nemen.
Na een stevige klim bereikte ik op kilometer tien het witte kerkje van Oppdal. Omgeven door graven en gezeten in de zon rustte ik uit op een kerkhofbank. Zowel de bank, als de zon, als de graven droegen bij aan de rust. Zouden al die kerken en kerkhoven dan toch hun effect hebben? Mijn gedachten dwaalden af naar alle bekenden die ik zag gaan, vooral naar degenen die veel te vroeg gingen. En ik loop hier gewoon letterlijk nog rond te wandelen. Een privilege om dankbaar voor te zijn.
 |
| Oppdal midden op de foto met skihellingen er boven |
 |
| Terugblik op de vallei waar ik doorheen gelopen ben |
Oppdal
Bij herstel hoort comfort. Voor de tweede keer besluit ik een hut te huren. Nu bij Vevke Hyttetun in Oppdal vlak bij het centrum. Het feit dat er geen camping op mijn kaart stond hielp ook bij deze keuze. Om halftwee was de vriendelijke beheerder nog druk bezig met het in orde brengen van de hutten. Maar de hut stond nu voor de komende nacht voor mij gereserveerd. Tijd voor een rondgang door het centrum in mijn schone reservebroek.
 |
| Vevke Hyttetun, slechts 300 m van winkels en horeca in centrum Oppdal |
Mijn reservebroek ziet er stoer uit met van die opgenaaide zwarte kniestukken, maar is in de praktijk onhandig, te warm en te zwaar. Ondanks de lage temperaturen was de combinatie dunne wandelbroek en regenbroek op het Dovrefjell meer dan genoeg geweest. Er zitten gelukkig wel ruime zakken in voor je mobiel of portemonnee. Maar de kek uitziende ritsen lopen regelmatig vast. Ik had hem nooit moeten kopen en zeker niet mee moeten nemen.
Relax
Onder het motto 'altijd makkelijk' leverde de rest van de rondtoer nog een opvouwbare fles op in een outdoorshop. Met nieuwe ontbijten en lunchen voor de komende dagen werd de bevoorrading afgerond. Tijd voor een wasbeurt en daarna relaxen in mijn vierpersoonshut, met eigen keuken en sanitair. Een beetje kuitspier moet daar toch van opknappen.
Alle dagverslagen van 2017 zijn aaneengeregen in het totaalverslag van 2017
De wandeling van Oslo tot Kvam is te lezen in het verslag van 2016
De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review
Leuk blog weer Frans! Gezellig lezen bij jou.
BeantwoordenVerwijderenHa, ha, Frans! Ik had wel stiekum om een hoekje willen kijken ton je daar bij de kassa aan de rits stond te sjorren. Wat zal je je opgelaten hebben gevoeld. Verstandig besluit een kalme dag te nemen.
BeantwoordenVerwijderen