Maandag 7 augustus, wandeldag 5
Van ongeveer drie km noordoost van voormalige bergboerderij Fokstugu
naar camping Hageseter Turisthytte
naar camping Hageseter Turisthytte
Moeras hoppen
Stoer
Toen ik bij het riviertje aankwam zag ik dat ze bezig waren hun schoenen en sokken uit te trekken. Als volleerd wijsneus vroeg ik "Is this the end of the road?". Steve ging even later op blote voeten naar de overkant. Daardoor zag ik dat met een goede keuze van de stenen een droge-voeten-overtocht mogelijk moest zijn. Eerst twee sprongen naar boven water uitstekende stenen en daarna in één ruk door over onder water gelegen keien. 'Death or Glory'. Het werd 'Glory'.
Chelsey trekt net haar schoenen uit terwijl ik al aan de overkant ben |
Stoer liep ik direct aan de overkant door. Maar na tien meter draaide ik me weer om. Laat ik nou eens niet vergeten een foto te maken van waar ik net in één run overheen zigzagde zonder natte voeten te krijgen. En dat in front van de Australische jongeren. Ik vond het mooi dat het gelukt was. Op mijn leeftijd laat je dat natuurlijk niet merken. Voor de rest blijf je net een kind.
Moerassige route
Na de nattigheid van gisterenavond en de rest van de nacht werd ik om zes uur wakker zonder regengeluiden. Het staande ontbijt en de overige rituelen waren snel afgerond. Lekker vroeg op pad onder een bewolkte hemel met verspreide blauwe opklaringen. Luxe. Uitbuiten.
Het ging weer op en neer tussen prachtig wit gekleurde mostapijten. De route naar camping Hageseter is verder een aaneenschakeling van moerassige doorsteken. De stenen en rotsblokken op het pad die ik vaak verafschuw bewezen nu hun nut. Ook al zie je ze niet door het water en de modder, als je maar het hoofdpad aanhoudt dan liggen ze er zeker. Elke keer weer even goed kijken waar ze liggen en met de stokken zo nu en dan in de modder zoeken. Het begrip stapsteen kreeg daarmee een hoog realiteitsgehalte. Een stapsteen missen ook.
Het ging weer op en neer tussen prachtig wit gekleurde mostapijten. De route naar camping Hageseter is verder een aaneenschakeling van moerassige doorsteken. De stenen en rotsblokken op het pad die ik vaak verafschuw bewezen nu hun nut. Ook al zie je ze niet door het water en de modder, als je maar het hoofdpad aanhoudt dan liggen ze er zeker. Elke keer weer even goed kijken waar ze liggen en met de stokken zo nu en dan in de modder zoeken. Het begrip stapsteen kreeg daarmee een hoog realiteitsgehalte. Een stapsteen missen ook.
Ondanks mijn snelle demo voor het Australische publiek haalden ze me weer met gemak in. Mijn tempo is te bedachtzaam om ze lang achter me te houden. Kan ook aan het leeftijdsverschil liggen. Ik ben ze vandaag niet meer tegengekomen.
Tweede ontmoeting Stan
Tweede ontmoeting Stan
Camping Hageseter waar ik nu verblijf verdient de hoofdprijs voor het sanitair. Mooi schoon en super hete douches. Op affiches in het restaurant lees ik over muskusossensafari's.
Pelgrims en ossen zijn gescheiden gemeenschappen. Die ossen komen voornamelijk voor op een ander deel van deze hoogvlakte, dat aan de noordelijke overzijde van de E-6 ligt.
Pelgrims en ossen zijn gescheiden gemeenschappen. Die ossen komen voornamelijk voor op een ander deel van deze hoogvlakte, dat aan de noordelijke overzijde van de E-6 ligt.
Tijdens het diner in het campingrestaurant kwam tot mijn verbazing de Nederlandse Stan binnenlopen. Nog erger dan ik op de hoogvlakte was hij gisterenavond totaal koud en verregend bij Fokstugu aangekomen. Min of meer noodgedwongen had hij wel een kamer bij Zweedse Christiane genomen. Killing voor zijn budget. Nu had hij bij camping Hageseter weer een hut genomen. Hij was door zijn enkel gegaan en had last van diarree. Daarmee haal je de gang er wel uit. Hopelijk gaat het morgen beter. Samen hebben we gegeten. Daarna heb ik hem een anti-diarreebier aangeboden. Je moet ergens moed uit putten.
Na het diner vroeg ik mij af hoe hij van Fokstugu hier gekomen was. Onderweg waren we elkaar niet tegengekomen.
Na het diner vroeg ik mij af hoe hij van Fokstugu hier gekomen was. Onderweg waren we elkaar niet tegengekomen.
Camping Hageseter |
Vergeten onderbroek
De halfbewolkte hemel van vandaag en de weelde van het droog opzetten van mijn tent heb ik vervolgens uitgebuit om onderkleding en sokken te wassen. Tijdens de maaltijd in het restaurant was de tegoedbon voor droogte blijkbaar op. Donkere wolken trokken samen en gooiden de sluizen open. Gelukkig was ik zo achterdochtig geweest om mijn droge schoenen binnen te zetten. Mijn nog aan het prikkeldraad uitwaaiende onderbroek en wandelsokken waren niet zo fortuinlijk geweest. Ach, zo'n onderbroek moet ook niet mekkeren. Maar als je niet oplet krijg je hier nog een regenparanoia.
Alle dagverslagen van 2017 zijn aaneengeregen in het totaalverslag van 2017
De wandeling van Oslo tot Kvam staat in het verslag van 2016
De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review
De drassigheid en vochtigheid spatten van jouw foto's af! Die mossen blijven fascinerend mooi. Interessant, anti-diarreebier! 😉
BeantwoordenVerwijderen