GR 10 - 2012; SCHIPHOL - LA CABANASSE

ONGELOVIGE NIET IN ZEVENDE HEMEL

Heenreis, Woensdag 15 augustus

Maria vergeten

Frankrijk heeft 11 officiële feestdagen: Nieuwjaarsdag (1 januari), Dag van de Arbeid (1 mei), Fête de la Victoire (8 mei), Tweede Paasdag, Hemelvaartsdag, Tweede Pinksterdag, Nationale feestdag (14 juli), Maria Tenhemelopneming (15 augustus), Allerheiligen (1 november), Wapenstilstand (11 november) en Eerste Kerstdag (25 december). Op deze dagen zijn Franse overheidsinstellingen, banken en winkels gesloten.
(bron: wereld feesten almanak)

Hoe kon ik het vergeten dat Maria op 15 augustus ten hemel is opgenomen? En het staat nog zo duidelijk in de wereld feesten almanak, zie ik nu.

Schiphol

Voor het eerst in drie jaar reis ik weer alleen naar de Pyreneeën. Dat is stil. Ik zit er om 06.24 wat lethargisch bij in de trein naar Schiphol. Even daarvoor hadden Judith en Maxime mij uitgezoend op de park and ride van het station, zelfs Jack, onze hond, was meegeglipt. Mooi.

Alles verloopt dit keer volgens plan. Het afgeven van de bagage op Schiphol was het enige nieuwe. Je moet het nu zelf doen. Ongetwijfeld is het gedaan om personeel uit te sparen. Het is redelijk makkelijk, maar er loopt toch nog aardig wat personeel rond om digibeten en andere wereldveroveraars door deze IQ-test heen te helpen.
In het vliegtuig herinnert de lege stoel naast mij aan Frank, die kort geleden moest afzeggen vanwege de verhuizing van zijn schoonmoeder. Helaas, maar daar zijn schoonmoeders ook voor.

Meer Toulouse

Op het vliegveld Toulouse Blagnac volg ik de inmiddels bekende route en na een korte busrit sta ik om 11.00 bij het treinstation Toulouse Matabiau. Onderweg naar het station vind ik het opmerkelijk rustig op straat. Daarna denk ik even snel een campinggaz tankje te scoren in de winkel waar we vorig jaar succesvol waren. Of de winkel was verdwenen of hij was gesloten achter stalen rolluiken maar ik heb hem nooit kunnen vinden. Navraag leerde snel dat de Fransen lekker een vrije dag hebben vanwege Maria Tenhemelopneming. Alleen de restaurants en de café's zijn open. Maar met steun van Maria moet het vandaag toch nog mogelijk zijn ergens een tankje te kopen?

Ik besluit terug te gaan naar het station om daar eerst een kaartje te kopen, dan weet ik tenminste zeker dat ik dat wel heb. Eenmaal aan de beurt zie ik er blijkbaar voldoende oud uit om de kaartverkoper naar mijn leeftijd te laten vragen. En, eerlijk is eerlijk, deze ontnuchtering levert wel een attente korting op van € 5.

Koppig als wij zijn, gaan we vervolgens kijken hoever de invloed van Maria reikt. Dat leverde allerlei straten en pleinen op die ik nog nooit eerder had gezien. Mijn beeld van Toulouse werd daarmee op de valreep nog net even opgekrikt. Maria biedt echter vanuit de hemel stug weerstand, nergens is een winkel open. Hopelijk hebben ze op de camping een gastankje, anders zal ik morgen eerst op zoek moeten. 

Stadhuis Toulouse

Trein

Moe van het niet geplande rondlopen met mijn rugzak in de 34 graden warme, plakkerige stad keer ik ruim voor vertrektijd terug in de hal van het station om daar wat dom rond te hangen en de eerste cola van deze vakantie wat gedachteloos naar binnen te nippen.

Gelukkig komt er een meisje met een ligfiets naast mij zitten waarvan ik binnen korte tijd weet dat ze zo juist uit Bretagne is komen fietsen om vanmiddag net als ik naar Latour de Carol te gaan. Het is trouwens een ondernemende tante want ze is een paar jaar eerder al van Istanboel in Turkije, via Albanië, Montenegro en Slovenië, naar huis gefietst. Ik betuig mijn bewondering en respect. Misschien daarom mag ik haar even later helpen met het sjouwen van de fiets over de steile trappen naar het perron.

 

Om 14.49 zit ik in de trein naar Latour de Carol en na een drie uur durende reis komt de trein exact op tijd aan in Latour de Carol/Enveitg aan de Frans-Spaanse grens. De laatste vijftig kilometer ging het langzaam omhoog de bergen in, langs bekende plaatsten waar wij vorig jaar zijn geweest; Ax-les-Thermes, Merens-les-Vals, Hospitalet-pres-l'Andorre.

Camping Robinson in Enveitg

Latour de Carol

De camping van vorig jaar weet ik weer snel te vinden. Ze hebben er het afgelopen jaar niet stil gezeten stel ik vast. Een oud gebouw is afgebroken en er ligt nu een mooi zwembadje. Inschrijven hoeft pas vanavond, ik mag eerst de tent opzetten achter het pompenhuisje van het zwembad.
Ik heb naar huis gebeld, dus mag ik nu naar het enige, nabij gelegen restaurant Mirasol, waar ik om 19.30 de enige gast ben. Die Maria heeft van boven een rustgevende, of misschien wel verlammende uitstraling. Eerst maar een bier.

In het restaurant hoor ik dat er naast de camping een kleine supermarkt is. Nooit geweten. Hij zou morgen om 07.15 open gaan volgens de bediening. Ik verken op de terugweg nog even de route naar deze winkel. Om 21.30 wordt het langzaam donker en rustig op de camping. Ik kruip mijn slaapzak in. Genoeg voor vandaag.

Tweede reisdag

Donderdag 16 augustus

laatste deel heenreis

Nieuw plan

Als je ineens zo met de natuur mee gaat doen en met invallen van de duisternis je slaapzak in kruipt, dan moet je niet gek staan te kijken dat je ook eerder wakker wordt. Rond 05.00 ben ik uitgeslapen. Tijd genoeg om slimme dingen te bedenken. 

'Als ik nou vroeg naar die winkel ga voor een gastankje dan ben ik nog ruim op tijd voor de tweede trein naar Mont Louis/La Cabanasse, die om 08.24 vertrekt. De eerste haal ik niet want die gaat om 07.15. Dan moet ik nu niet blijven liggen anders val ik misschien weer in slaap.'

Om 05.30 sta ik daarom al in het pikkedonker buiten mijn tent. Op mijn weg naar het sanitair struikel ik nog bijna over een slaapzak met inhoud die zich vannacht tijdens mijn slaap een paar meter van mijn tent heeft uitgestrekt.

Om 06.45 was alles ingepakt. Zonder ontbijt sta ik even later met omgehangen rugzak voor de winkel, rijkelijk vroeg maar je weet maar nooit. Dat klopte want de winkel ging niet om 07.15 open maar om 08.00 stond er op de voordeur. Binnen zag ik wel iemand die met vakkenvullen bezig was. Gelukkig reageerde hij op mijn getik op het raam. Het antwoord was helaas teleurstellend; ze hadden geen gastankjes. 

Tweede nieuwe plan
Dan maar een nieuw plan bedenken. 

'Als ik nu snel naar het station ga, dan kan ik de vroegste trein van 07.15 pakken, onderweg snel bij een dorp uitstappen en daar een gastankje proberen te kopen. Dan kan ik nog mooi mee met de tweede trein die ongeveer vijf kwartier later voorbij moet komen. Die moet ik dan niet missen want de volgende trein komt pas 's middags rond 14.00 voorbij en dan kan ik de eerste wandeldag wel afschrijven.'

Zo loop ik om 07.00 als een achterlijke een beetje rond de twee treintjes, train jaune, die klaar staan om over het toeristenspoor richting Perpignan te vertrekken. Onderweg daar naar toe komt deze boemel langs mijn wandelstartpunt station Mont Louis/La Cabanasse. 

Tegen 07.10 verschijnt een machinist/conducteur-combinatie, waardoor ik weet in welke van de twee treintjes ik mag gaan zitten.

Ook vertelt hij mij dat het toegestaan is het treintje onderweg te verlaten en op hetzelfde kaartje met een volgend treintje weer verder te reizen. Ik zeg hem dat ik dat in het stadje Bourg-Madame van plan ben. 

Rijden maar
Naast mij zijn er nog drie andere, echte toeristen, die op dit tijdstip mee willen. Het zijn enthousiastelingen want ze gaan in het open rijtuig zitten. Ik trek mijn trui aan en ga toch maar in een van de drie dicht wagons zitten. Rijden maar met die gammele zooi.

Het uitzicht vanuit de langzaam rijdende trein is schitterend. Met grote lussen rijdt hij door de Cerdagne-vallei. Hij rijdt zo langzaam dat ik tegen 07.30 bij Bourg-Madame uitgebreid de gelegenheid heb om op de gevels van de potentiële gastanksupermarkten, Aldi en Carrefour, te lezen dat ze pas om 09.00 open gaan. Dat ga ik dus niet doen want dan kan ik mijn eerste wandeldag wel schudden. Dan maar voorlopig koud eten.
De machinist komt nog even zeer attent vragen of ik er niet uit moet. Ik leg hem uit dat we te vroeg zijn en dat ik verder mee ga naar Mont Louis/La Cabanasse. Hij begrijpt het en gaat weer rustig terug naar zijn voorste wagon. 

Alles op deze lijn gaat rustig. In Font Romeu, een van de volgende stations, stappen er wel veertig mensen in. Het lijkt of de kaartverkoop aan het loket pas gestart is nu ze zeker weten dat de trein er is. Geen probleem, we wachten gewoon tot iedereen een kaartje heeft. 
Tegen half tien ben ik blij als ik eindelijk de trein kan verlaten. Uit de gids weet ik dat er in La Cabanasse nog een winkeltje moet zijn. 'Laat ik eerst maar wat voor het ontbijt en voor de lunch kopen en verder maar niet teveel op een gastankje rekenen.'

Dit is een vervolgbericht in de serie over mijn wandeltrektocht in 2012 over het laatste stuk van de GR10. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina GR10 - PYRENEEËN 2012 (zie de rechter kantlijn ).