GR10 – 2012: DE OOSTELIJKE PYRENEEËN

Dit is de introductie van mijn verslag van de wandeltrektocht in 2012 over de GR10. Een alinea uit het vorige bericht is er in verwerkt.

HET LAND VAN DE CANIGOU

GR 10, jaar 5:

MONT LOUIS/LA CABANASSE - BANYULS SUR MER

± 120 km hemelsbreed, ± 170 km gelopen

Bovenop de Col del Pal met zicht op de Col de Mantet twee dalen verder
en op de achtergrond de alles dominerende Canigou van 2784 meter hoog

Karakteristieken 2012

Dit laatste jaar van mijn trektocht over de GR 10 ging door het oostelijk deel van de Pyreneeën, 'Les Pyrénées Orientales'. Als er iets is wat dit gebied, en ook mijn wandeling, heeft gedomineerd dan is het het bergmassief van de Canigou. Niet alleen beheerst deze berg door zijn hoogte van 2784 meter de omgeving tot tientallen kilometers afstand, maar vooral zijn betekenis voor de Catalanen en de intensiteit van deze identiteit is mij tijdens deze wandeling indringend duidelijk geworden.

De route van dit jaar liep van Mont Louis/La Cabanasse (± 80 km ten westen van Perpignan) naar het eindpunt van de GR10, Banyuls sur Mer (± 45 km ten zuiden van Perpigan, en ± 15 km ten noorden van de Frans-Spaanse grens).

In de planning en de voorbereiding zijn Frank en ik er van uit gegaan dat we net als de twee voorgaande jaren weer samen deze tocht zouden lopen. Echter de organisatie van een verhuizing van zijn bejaarde schoonmoeder kondigde zich onverwacht veel sneller aan dan gedacht en hij zag zich een week voor vertrek teleurgesteld genoodzaakt de tocht te cancelen. Daarmee viel ik dus terug in de solo-modus die ik nog kende van mijn vroegere tochten en ook van de eerste jaren van de GR 10.

Oorspronkelijk had ik elf loopdagen gepland, met twee reserve dagen. In werkelijkheid ging het lopen vrijwel zoals gedacht, alleen heb ik  over het stuk tussen Arles sur Tech en Banyuls geen vijf maar vier dagen gedaan en daarmee zelfs een dag sneller gelopen. Maar daarna was het doel bereikt en had ik geen zin meer om al die reservetijd in mijn eentje  zwemmend in de Middellandse Zee door te brengen. Met een gelukkig gevoel ben ik daarom eerder naar Judith en Maxime teruggekeerd.

Warmte en dorst

Twee andere karakteristieken van de 2012 trektocht waren de warmte en dorst. Die heb ik namelijk dit jaar elke dag mogen ervaren. Regelmatig steeg de temperatuur in het mediterrane deel van de GR 10 ruim boven de 30 graden. Je kunt echter niet oneindig veel water meenemen, want je moet het ook allemaal meesjouwen. Dus na verloop van tijd kom je toch vocht tekort. Dat is een enkele keer vervelend.

Zelfbedieningskoelkast van de 
Gite d' etape Moulin de la Palette

Daar staat tegenover dat als er dan, soms onverwacht, na uren een koud blik bier of cola gekocht kan worden er een intens diepe bevrediging naar binnen glijdt, die je nog kunt verlengen door super langzaam te drinken. Dorst-masochisme is een redelijke omschrijving van de ervaring.

Tussen deze momenten van lichamelijke sensatie was er weer het genot van de wandel/klim-inspanningen, de overweldigende natuur met prachtige vergezichten, een beangstigend moment met een paard? en de stimulerende ontmoetingen met collega-wandelaars.

Binnenkort de beschrijving van de reis naar het startpunt van de wandeling en wat een mens bedenkt om een tankje voor een gasbrandertje te verkrijgen.

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina GR10 2012 - Pyreneeën oost - eindpunt Bayuls sur Mer