Trektocht Cape Wrath Trail 2024: van Laggan Locks naar Gairlochy Locks

  Zondag 2 juni 2024, wandeldag 12

van Laggan Locks naar Gairlochy Locks
6 uur inclusief pauzes, ± 18 km,
± 150 m klimmen en ± 160 m dalen
temperatuur: van 12 graden s' morgens tot 17 's middags
hele dag droog

Samen op Pad

Koekoek

De afgelopen elf dagen leek het of een koekoek met mij mee vloog. Elke etappe was hij er weer. Het kan ook zijn dat er overal koekoeken zitten in de stille gebieden. Ik hoor het verschil niet. In Zwitserland zouden ze er jaloers op zijn. In de drukte van de Great Glen ben ik hem kwijt geraakt. Jammer, het markeert het naderend einde van dit trektochtavondtuur.

terugblik over Ceann Loch. aan de overkant stond mijn tent

schapenweide bij Kilfinnan

stijgende halfverharde weg west van Kilfinnan

een nieuw aangelegd wandelpad in verband met
de aanleg van een waterkrachtcentrale

Doorlopen

Vertrouwd Schots is het weer als ik op pad ga, zwaar bewolkt waarbij de wolken zo laag hangen dat je langzaam iets nat wordt. Vanaf elf uur verwissel ik mijn trui voor mijn regenjack. Mijn geplande einddoel voor vandaag is Clunes. Halverwege daar naar toe passeer ik een beer die de aandacht trekt voor een gratis campsite aan het meer voor wandelaars, fietsers en vooral kanoërs. Tien uur pas. 

de 'Campsite by beach' is niet te missen

Uit de gids had ik vooraf thuis afgelezen dat de afstand vanaf Laggan Locks naar dat gehucht negentien kilometer zou zijn. Daar zouden ook goede kampeerplekken zijn. De plekken voor de tent zijn er, alleen is het pas twaalf uur als ik daar aan kom.

baai bij Clunes

Hoe kan ik nu al hier zijn? Het pad is wel beter, maar ik ben niet in een keer zoveel harder gaan lopen. Nog steeds erg vroeg om een tent op te zetten. Doorlopen maar en weer verder met wandelgroep Samen Op Pad.

Samen Op Pad

Onderweg naar Clunes wordt ik omstreeks halfelf ingehaald door een lange sliert wandelaars. Zeker een stuk of vijftig. Een soort Samen op Pad zoals je in Nederland hebt. Met die wandelgroep heb ik in april en begin mei als training voor deze tocht een paar keer mee gelopen. Alleen bij deze Britse groep is het 'samen' wel heel langgerekt. In groepjes komen ze mij in een half uur tijd voorbij. Meer Samen aan de Start.

in Clunes halen de eerste wandelaars mij voor de tweede keer in

Met mijn trage tempo haal ik ze vlak voor Clunes allemaal weer in als ze een lunchpauze houden. Traag maar gestaag. Vervolgens komen ze mij weer achterop en begint het inhalen van voren af aan.

de baai waar de commando's in WO-2 hun boottraining kregen

Bij het vroegere Commando's trainingscentrum tijdens de Tweede Wereldoorlog bij Achnacarry zijn de meesten mij alweer voorbij. Nu zijn er ook begroetingen. De laatste vijf kilometer over een prachtig smal bospad langs de oever van Loch Lochy loop ik in de staart van de groep.

Ondanks een eigen rust kom ik met de laatsten aan in Gairlochy waar een bevoorradingsbus staat. Inmiddels hoor ik er al een beetje bij en mag ook kiezen uit de voorraad. Dan meteen maar een banaan, een brownie en een flesje water. Aardige mensen. De groep gaat door naar Fort William. Nog veertien kilomeer zeggen ze. Dat wordt mij te gek na de eerdere achttien. Hier scheiden onze wegen.

Gairlochy Locks

Gairlochy Locks

Ik hoor dat je bij de schutsluis met maximaal zes wandelaars mag kamperen. Het is pas twee uur en ik ben de eerste. Nadat de tent staat ben ik snel naar het nabijgelegen sanitairhuisje gegaan waar overstekende kanoërs de sleutel van hebben. Snel van meeprofiteren. Lekker even wassen en scheren.  Douchen wil ik niet, dan stort je zo in elkaar. Dat gaat morgen gebeuren op de beoogde camping bij Fort William, het eindpunt.

mijn tentje bij Gairlochy Locks. aan de overkant het sanitairhuisje

ik heb zelfs een eigen Dixie-wc

Waarom ging het zo snel?

Ook al is het voetpad op de Great Glen Way prima, dan nog kan dat geen verklaring zijn dat ik zo snel in Clunes was. Wel wordt mijn rugzak elke dag iets leger en lichter. Ik eet hem lichter. Het roggebroodbakje is leeg, Dat blijft bij de Laggan Locks in de afvalcontainer achter. En de sandalen vallen uit elkaar. De zool hoef ik al niet meer mee te dragen.

bijna geen eten meer om in te pakken

tot ziens

Het pad ging grote stukken door het bos, dus weinig afleiding om te stoppen. Misschien komt het door de wandelgroep waarin ik terecht ben gekomen? Als ik het thuis na terugkomst met Google nameet zijn het geen negentien, maar twaalf kilometers naar Clunes. Dat klopt beter. 

Dan klopt ook weer de opmerking van een jongeman die ik in Clunes Forest uit de tegenovergestelde richting ontmoette. Clunes was al dichtbij zei hij. Iets wat ik toen vreemd vond. Meer onder de indruk was ik van zijn wandeling. Hij was onderweg van Lands End naar John O' Groats, van de meest zuidwestelijke punt naar de meest noordoostelijke punt van Groot-Brittannië. De LEJOG, je wordt meteen kenner, is meer dan 1400 kilometer lang. Hij was bezig met dag 57! That 's different koek.

Maar waarschijnlijk ging het zo snel omdat het vandaag onze trouwdag is, de vijfentwintigste! Vanochtend tegen tienen belde ik Judith met een video-oproep om ons beiden te feliciteren met deze bijzondere trouwdag. Misschien wel juist omdat je onder het voortlopen alle tijd hebt om terug te denken aan al die mooie jaren, met een pracht dochter, Maxime, die alweer ruim de deur uit is en samenwoont met Tuur. Het enige nadeel is dat we vijfentwintig jaar ouder zijn. Woensdag bij terugkeer zijn we vijfentwintig jaar en drie dagen getrouwd. Dat vinden Judith en ik ook nog bijzonder genoeg om elkaar te omhelzen.

aan het eind van wandeldag 12 staat mijn tentje
bij de Gairlochy Locks in de Great Glen

De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:

Verslag Kennismaking Cape Wrath Trail Schotland 2024

Mijn ERVARINGEN en TIPS zijn verzameld in een aparte REVIEW