Trektocht Alpe Adria Trail 2021: van het Erlacherhaus via de Predigerstuhl en de Pfannocksee naar de Lärchenhütte

Vrijdag 23 juli, wandeldag 2
van Gasthaus Erlacherhaus (1638m) via de Predigerstuhl (2197),
Pfannocksee en Mallnock naar de Lärchenhütte (1670m)
 10 uur inclusief pauzes, ± 15 km, ± 1180m klimmen en ± 1170m dalen

bij het topkruis van de Predigerstuhl op 2197 meter hoogte

Freitag Ruhetag?

Mensenstemmen

"Shit, ik hoor mensenstemmen". Ik zei dit niet, maar dacht het wel hardop. "Het zal toch niet waar zijn dat er boven mensen staan." Al een minuut of dertig ben ik aan het klimmen en had juist gehoopt aan het einde van dit steile bos een horizontaal plekje te vinden om mijn tent op te zetten. Ik ben om een uur of halfzeven 's avonds na een lange vermoeiende dag bezig met een extra laatste klim tussen het Falkerthaus en de Lärchenhütte. Mijn geplande eindpunt, het Falkerthaus, had Ruhetag! Niks vol zoals de wandeldames in het Erlacherhaus gisteren te horen kregen. Ruhetag op een vrijdag? Zeg dan gewoon dat je geen zin hebt.

Ik ploeter door tot ik boven ben en zie een grote groep mannen in wielrenkleding aan twee picknicktafels zitten met ruim bier voor zich. Wat wielrenners hier boven moeten snap ik niet, misschien zijn het mountainbikers. Maar ze zijn niet de enigen. Er staan nog meer tafels met enkele mensen. Als ik doorloop en mij geliefd maak met de vraag of alles coronavrij is kom ik er achter dat ik veel eerder dan gedacht bij de Lärchenhütte ben aangekomen. 

de eetruimte van de Lärchenhütte

Oké, dan heb ik er vrede mee dat hier mensen zitten. Zeker als ik eindelijk na meer dan tien uur stevig klimmen en dalen binnen enkele minuten met een glas bier voor mijn neus zit en in gesprek raak met vier Israëli die mij eerder vanochtend inhaalden.

ik heb de bovenetage helemaal voor mij alleen

De aardige waardin moet mij teleurstellen, er zijn geen bedden meer vrij. Maar als ik het niet erg vind mag ik op een hooizolder van een bijgebouw slapen. Daar heb ik mij nu geïnstalleerd tussen de opgeslagen sleeën en de feesttafels. Voorlopig ben ik er mooi mee gered en het ligt uitstekend op deze hooimatras. Ik mag ook nog een laat diner bestellen en morgen mee-ontbijten. Allemaal een stuk beter dan in mijn tentje in een bosrand. Hoe de wereld er om een uur of zeven in tien minuten weer heel anders uitziet. Snel terug naar mijn bier en tussendoor even douchen in het hoofdgebouw.

Toeristische uitstap

Na een dag lang wandelen viel mij nog iets op. Als langeafstandswandelaar zit het in je genen om toch wel enigszins in de richting van het eindpunt te lopen. Bij de Alpe Adria Trail gaat de organisatie daar creatief mee om. De eerste drie dagen van dit jaar loop ik meer dan 45 kilometer om mijn lichaam hemelsbreed 6 km op de kaart te verschuiven: van Radenthein, waar ik gisteren was, naar Bad Klein Kirchheim, waar ik morgen hoop aan te komen. Zelfs over de weg is het niet veel meer dan 8 km. De etappes van vandaag en morgen worden op de website van de AAT ook nog als zwaar aangemerkt. Daar moeten dan wel wat bijzonders tegenover staan. Ben benieuwd.

Biosphärenpark Nockberge

Wat ze me in mijn gids en op de website van de AAT ook melden is dat ik in een biosfeerpark zal lopen; een beschermd natuurgebied dat mede door de mens is gevormd. Zelf zijn ze er in hun beschrijving erg enthousiast over: 

"Die duftende und blühende Artenvielfalt dieser Etappe durch eines der schönsten Gebiete im Biosphärenpark Nockberge ist auf das wechselnde kalkhaltige und kristalline Urgestein zurückzuführen. Drei Gipfel sind bis zum Etappenziel, dem Falkerthaus/Lärchenhütte, zu bewältigen: Der Predigerstuhl (2.170 m), der Pfannnock (2.254 m) und der Mallnock (2.226 m)."

Omgeving van de Pfannocksee met op de achtergrond de Mallnock
foto genomen vanaf de Erlacher Bock Scharte

Predigerstuhl

Dan de eigenlijke wandeling van vandaag; het eerste wandeldoel is de Predigerstuhl. Volgens mijn gids een hoog punt op een hoge wand boven het dal ten westen van het Erlacherhaus. Eerst ontbijten en dan met een schepnet door kamer 14 om al mijn spullen weer terug in de rugzak te krijgen. Vlak na achten sta ik buiten en passeer de bekende AAT-informatiepalen. Deze etappe is daarmee echt van start.

AAT-informatiepalen bij het Erlacherhaus

De eerste kilometer gaat het rustig over een brede bosweg die mij al slingerend naar het dal leidt waar de berg Grosse Rosennock over domineert. Onderbroken door enkele oprispingen van tien meter steil omhoog gaat het ook in dat dal verder rustig naar boven.

terugblik in het dal waar de vier Israëli mij achterop lopen

Aan de noordzijde van het dal waar ook ergens de Predigerstuhl bovenuit moet steken wordt de helling steeds steiler met als imposante afsluiting de rechte rotsen van de zogenaamde Zunderwand.

Zunderwand

Vier mannen van rond de zestig halen mij met hun dagrugzakjes gemakkelijk in. Bij het ontbijt meende ik enkele Hebreeuwse woorden uit hun conversatie te ontwaren. Ze lopen met grote tussenruimte in hun eigen tempo. De laatste slaagt er in mij te laten schrikken als ik in gedachten in mijn langzame cadans naar het einde van het dal voortploeg en hij vlak achter mij een goed bedoelde morgengroet uitbrengt. Een goed moment voor een rust.

Een tijdje kan ik de mannen vanaf mijn rustplek nog zien, maar daarna worden ze opgeslokt door de kronkels van het pad. Ik kijk nog een keer naar de indrukwekkende Zunderwand en langzaam dringt het tot mij door dat ik op een of andere manier daar bovenop moet zien te komen, want de Predigerstuhl, het eerste doel voor vandaag, ligt ook daar boven. Mijn gids laat zien dat ik achter de vier mannen aan moet om eerst tegen de zuidhelling te stijgen en via het uiteinde van het dal op hoogte zal oversteken naar de noordzijde. Kortom gewoon de rood-witte strepen volgen. Hopelijk staan er tussendoor ook nog bordjes van de AAT. Opstaan, omhangen en omhoog.

tussen de dwergdennen omhoog naar de Nassbodensee

Hoewel het nu veel meer klimt hijg ik stukken minder dan gisteren. Of ik loop bedachtzamer, of ik ben een beetje geacclimatiseerd of mijn lichaam heeft zich gewonnen gegeven en doet gewoon mee. Als ik de Nassbodensee bereik ben ik niet van mijn stuk door de schoonheid. Er staat zelfs een lelijke buis in, die naar ik later lees, het equivalent moet vormen van het monster van Loch Ness. Ik ken dat monster niet persoonlijk dus ik geloof alles. 

Nassbodensee

De oversteek naar de noordzijde van de vallei begint in laaghangende wolken met een zigzaggend pad over rotsblokken en gaat over in een smal pad op een steile grashelling met enkele lastig te passeren rotsblokken.

van dat pad kom ik net vandaan

de almen boven de Zunderwand

Bij het bereiken van de weides boven de Zunderwand weer even uitrusten en genieten van het uitzicht en een terugblik op het pad dat ik een uur geleden omhoog ging. Dit keer liggend op mijn opvouwbare autovoorruit-zonnefolie.

aan de overkant ligt het pad waarover ik omhoog ging naar de Nassbodensee
vandaar naar rechts en met een grote bocht hier naar toe

pad richting de Predigerstuhl

Na de rust gaat het over almweides langs steenmannen verder omhoog naar de Predigerstuhl (2170m). Er zijn al een paar vroege wandelaars die bereid zijn een foto van me te maken. Volgens hen wordt hier ook daadwerkelijk 1 keer per jaar gepreekt. Het zou zo maar kunnen in katholiek Oostenrijk. Je bent hier al een stuk dichter bij de hemel. Het uitzicht vanuit deze hemel is weids.

Van alm naar alm

De rest van de route blijft het dalen en klimmen onder een halfbewolkte hemel en bij een aangename temperatuur van rond de 24 graden. Eerst geconcentreerd naar beneden over een kruimelig pad naar het dal van de Erlacher Bockhütte, even rusten achter een rotsblok, en dan weer omhoog naar de oversteek naar de volgende vallei, de Erlacher Bock Scharte. Het uitstapje naar de top van de Pfannock laat ik aan mij voorbij gaan en daal direct af naar de Pfannocksee. Het is prachtig lopen.

omlaag naar het dal van de Erlacher Bockhütte

en weer omhoog naar de Erlacher Bock Scharte

Oswalder Bock Sattel

terugblik over twee dalen heen naar de Predigerstuhl en de 
Grosse Rosennock

Het refrein herhaald zich op een prettige manier: verder omlaag naar de Oswalder Bock Sattel en daarna in stappen weer omhoog richting de Mallnock. Ook daar laat ik de heen en weer klim naar de eigenlijke top voor wat hij is en vervolg over de prachtige alm naar de Ostwaldeck.

Op die alm komt er toch een verandering in de beleving. Inmiddels ben ik acht uur onderweg en moet er nog een flink stuk afgedaald worden om bij het Falkerthaus te komen. Op dat moment hoop ik daar nog te kunnen overnachten of, als ze echt vol zitten zoals ik gisterenavond hoorde, om misschien mee te kunnen eten. 

De neergang na de alm gaat veel langer dan ik dacht door een bos. Als ik in de buurt van het Falkerthaus kom kijk ik al uit naar eventuele plekken om mijn tent op te zetten, want in mijn beleving is de Lärchenhütte nog een flink eind verder. De rest van het verhaal is bekend. Het Falkerthaus heeft Ruhetag. Ruhetag op vrijdag, net voor het weekend. Neem dan gewoon vakantie. Ze zijn nog wel zo soepel om mij voor vier euro een flesje cola te verkopen.

Na een half uurtje rusten op het lege terras kras ik maar weer op. Even verder staan weer de AAT-informatiepalen om het einde van deze etappe aan te geven. Het is inmiddels zes uur. Voor mij zijn ze al de start van de volgende etappe. Omhoog maar weer. Hopelijk zie ik onderweg een mooi plekje om te overnachten. Totdat ik de stemmen hoor waarmee ik deze blog begon en de wereld er ineens weer luxer uitziet.

foto van de Lärchenhütte van hun eigen website

Aan het eind van deze dag ben ik door al dat geklim en gedaal wel wel behoorlijk moe, maar het was de moeite zeker waard. Prachtig om over die open almen hoog in de bergen te wandelen en ver om je heen te kijken. Schitterend. En nu naar mijn eigen hooizolder. Het is mooi geweest.

De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenië)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review