Dinsdag 16 augustus, rustdag
Rust
Minstens zo belangrijk was de hernieuwde geesteskracht van mijn mobiel. Ik had hem gisterenavond droog gemaakt en mee in de slaapzak genomen. Hij startte weer ouderwets op. Gelukkig, al mijn foto's behouden en nu kan ik Judith tegen achten inlichten, dat ik nog steeds leef en er enkel vertraging van de wandelplannen is. Tenminste dat hoop ik vurig.
Buiten schijnt de zon, ook wat waard op een rustdag |
Later om halfnegen verleng ik bij de receptie mijn verblijf op de camping en kom ik op de terugweg naar mijn tent zowaar Michael tegen. Hij verbleef afgelopen nacht in de jeugdherberg en hoorde van Julia en Mechtilde dat ik er ook was. De jeugdherberg is hem niet bevallen en daarom komt hij in de loop van de dag naar de camping. Rond het begin van de middag komt Michael even langs. We kletsen een beetje over wandelvakantie zonder zijn vriendin en voor mij zonder vrouw. Hoe komt het? Hoe gaat? Goed.
Van hem kreeg ik Voltare zalf en een strip Ibuprofen, waarvoor ik hem nog steeds dankbaar ben, want dat werkte goed. Voor vanavond en morgen heb ik het peperpotje gevuld met zalf. Je moet ergens ruimte vrij maken bij beperkte mogelijkheden.
Brug over Mjøsameer bij Lillehammer |
Nederland in Noorwegen
Later ben ik met ondersteuning van mijn beide wandelstokken de stad ingegaan. Langzaam kom ik zonder pijn vooruit. Voornamelijk ging het door de gezellige winkelstraat waar ik gisteren op een pizzaterras zat.
Nu roepen vanaf een ander terras allerlei lekkernijen met vruchten, slagroom en ijs mij toe. Eenmaal binnen loop ik tegen een metersgrote foto van een Amsterdamse gracht aan. Kijk ik verder rond dan zie ik Rembrandt, Het Melkmeisje en Volendammer kleding. Op het menu staat een hele rits poffertjesgerechten. Je staat wat vreemd te kijken. Ik dacht dat ik op vakantie was in Noorwegen. Nederlandse immigranten die hun cultuur hebben meegenomen en hier uitbaten. Het is weer eens iets anders dan kebab.
Ontspanning
Als ik terug geschreden ben naar de camping resten er nog zeeën van tijd. Een kort praatje met een Engelse solitaire dame bezig met een motortrektocht vult wat tijd. Ze is al een paar weken onderweg. Om wat voor reden vraagt ze later in de middag of ze een foto van mij mag maken voor het vakantieboek. Ik hoop niet dat het praatje het hoogtepunt van haar dag was. Ze denkt zeker dat ik echt een pelgrim ben. Een dikke knie is al vervelend, maar erger moet het niet worden. Verder wat kijken naar een enorm luxe camperbus, die, hoor ik van Michael, 'deine Landsleute' zijn. Dan vind ik het nog overdadig als ik zie wat er allemaal uit die bus te voorschijn komt.
's Avonds zit ik bij de receptie om aantekeningen te maken op een echte stoel in de buurt van een frisdrankenautomaat. Met het sluiten van de receptie komt er een eind aan al deze dodelijk ontspannende bezigheden. Morgen maar weer inspanning.
standbeeld in Lillehammer van Birkebeiner die de zoon van de koning redt |
De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim
Ook te starten via de link in de rechter marge onder 'Wandelverslagen'.
Zie ook mijn Review met tips en ervaringen
Jouw knie zag er behoorlijk dik uit. En toch nog naar de stad kunnen "strompelen". Wat sympathiek dat je de Voltaren en de Ibuprofen kreeg en goed dat het verlichting gaf.
BeantwoordenVerwijderenMorgen wordt jouw verjaardag gevierd schreef Juud. Nog van harte gefeliciteerd! En een hele gezellige dag toegewenst.