Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016; van halverwege Vinstra en Kvam naar Kvam

Zondag 21 augustus, wandeldag 16

Van halverwege Vinstra en Kvam naar Kvam

± 1uur, 45 minuten,  ± 7 km

Laatste wandeldag en de luxe in Kvam

Vannacht heb ik zonder problemen van halfnegen tot vanochtend halfacht geslapen. Zou mijn lichaam dan toch moe zijn? Belachelijk. De laatste zeven kilometer naar Kvam gaan in een rustig tempo. Na een kilometer tref ik Marcel uit Keulen. Hij weet dat het mijn laatste wandeldag is en wenst mij een goede terugreis. Op mijn beurt hoop ik op een goede voortzetting van zijn wandeltocht. Daniel kom ik niet meer tegen.

Eenmaal uit het bos opent zich een panorama met aan het einde van de bocht in de rivier het dorp Kvam. Meelopend met de bocht komt Kvam wel beter in zicht, maar verschijnt er geen weg of pad om er naar af te dalen. Ik loop duidelijk een etage te hoog en krijg de gelegenheid om Kvam van bijna alle kanten te bekijken.

Nog net niet voorbij Kvam is er een ingang aan de noordzijde om het dorp binnen te trekken. Binnen trekken doet mij denken aan het lopen achter de fanfare. Nou het was vreselijk stil langs de E-6 op deze zondagmorgen. Niks fanfare. Ze weten hier zeker niet dat dit mijn laatste wandeldag is.

kerkje van Kvam, de laatste kerk voorlopig

In Ringebu had het personeel van het stationsrestaurant mij eergisteren verzekerd dat er geen werkend station was in Kvam. Daarom dacht ik steeds dat ik door moest naar de volgende plaats Otta. Aangekomen in Kvam zag ik geen tijdschema's bij de bushalte. Dan maar informeren bij het benzinestation. Op mijn weg daar naar toe passeerde ik een huis langs het spoor, dat met enige fantasie ook als stationshuis zou kunnen dienen. Aangetrokken door een informatiebord aan de andere kant van de parkeerplaats besloot ik toch maar eens te gaan kijken. Je weet nooit. Er bleek iets dat op een perron leek en het bord gaf een treinverbinding aan op maandag tot en met vrijdag naar Lillehammer om kwart over negen 's morgens. Vreemd dat ik dat niet eerder gevonden had op internet.

station op de datum van vertrek

Staand midden in de wifi-free zone van het tegenovergelegen Sinclair Motel kon ik ineens wel een bevestiging krijgen van deze treinverbinding. Vanuit Lillehammer zou er een directe aansluiting zijn naar vliegveld Gardermoen, waar ik ruim op tijd voor mijn vlucht zou aankomen. Dat zou super zijn, want dan hoefde ik niet eerst moeilijk een bus te vangen om naar Otta te rijden. Op naar Sinclair om een cappuccino te drinken en meteen maar met een Noorse waffel erbij om dit goede nieuws te vieren en te double checken.

De trage bediening aan de kassa gaf een prijs op van 800 NOK voor een overnachting met ontbijt. Eerst maar even mijn wafel eten. Na ampel overleg met mijzelf nu naar het loketje naast de kassa, om een kamer te boeken. Maar dan wilde ik wel zeker weten dat de treininformatie ook echt klopte. Tien minuten later kwam de vriendelijke dame met dezelfde informatie terug, die ik zelf eerder had gevonden. 
'I saw your rucksack. Are you a pelgrim?'
'Yes?'
'Then we have a different price; NOK 500'.
'Splendid'. 
Met zulke berichten wil je altijd wel pelgrim zijn. Wat een luxe, een motelkamer in Kvam in plaats van een natte plek op de lokale camping bij de kerk.

Om twaalf uur betreed ik mijn motelkamer, nr 23, van het containerblok achter het restaurant. Vergeten luxe blinkt mij tegemoet.  Dit is echt het einde van mijn wandeltocht. Het eerste wat ik doe is de zooltjes van mijn vochtige schoenen wassen. Dan blijft het aangenaam in de motelkamer en morgen in het vliegtuig.

Daarna ga ik over op slow motion. Geen gewandel meer, geen zorgen over de terugreis. Omschakelen van lopen, tent opzetten, naar klaar maken voor de terugreis. Symbolisch is het inkorten van de wandelstokken en het legen van de waterzak. Mijn meest schone en minst riekende kleren leg ik gereed voor morgen.
Binnen een uur is de kamer veranderd in een droogkamer en begint het toch te stinken.

Op de tv, ook al zo iets nieuws, zie ik de laatste wedstrijden van de Olympische Spelen. Het Nederlands dames handbalteam speelt tegen Noorwegen. Best gaat het niet; 9-3 achter in tien minuten. De rest van de Olympische Spelen zijn vrijwel volledig langs me heengegaan. Jammer, maar overkomelijk.

Nu alle spullen te drogen hangen neem ik zelf een douche, super heet op mijn schouders en rug. Wat een ontspanning. Na de douche staat het 19-12 voor Noorwegen en gaat de rust in. Alles moet nog mogelijk zijn, als ik niet in slaap val op dat witte matras. Wit ook al zo een nieuwe kleur na drie weken buiten.

Op zo een wit bed heb je ook tijd om even terug te kijken. De wandeling was weer een mooi avontuur. De eerste week teveel regen en soms moeizaam om een overnachtingsplek te vinden. Ten dele kwam dat ook door mijn onbekendheid met de pelgrimsherbergen. Afwisseling van de overnachtingslocaties vormen aan de andere kant juist weer de attractiviteit. Iedere keer weer een verrassing. Verder was er vooral vanaf Hamar het contact met andere wandelaars. Dit keer voornamelijk uit Duitsland, zoals Julia Leipzig en de twee musici Julia en Mechtilde, Michael en Daniel. Interessant om elkaars verhalen te horen. Leuk om elkaar op de meest onverwachte momenten weer te ontmoeten en de belevenissen van de afgelopen dagen uit te wisselen. Volgend jaar kom ik terug voor mijn tweede deel naar Trondheim. Dan wacht het mooie Dovrefjell. Ik kijk er al naar uit.

Buiten schijnt de zon en het regent. Vervelend voor Daniel, Marcel en Michael en alle anderen die ergens verder trekken. Ik wens ze veel sterkte en wandelplezier. Ik ga morgen naar huis. Tschüss.

Motel Sinclair de laatste avond

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina 
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim

Ook te starten via de link in de rechter marge onder 'Wandelverslagen'.

Zie ook mijn Review met tips en ervaringen