Vrijdag 19 augustus, wandeldag 14
Van Camping Mageli naar Camping Heimtun bij Frya
± 10,5 uur inclusief rusten, ± 29 km
Boerenerven
Lekker loopt het. Al drie uur lang gaat het van de ene naar de andere boerderij. Vooral rood en bruin zijn ze, maar ook zwart, geel en donker bruin, vrijwel zonder uitzondering van hout. Grijs is blijkbaar de laatste mode. En op het erf het oude oude opslaggebouw voor het eten, de stabbur. Natuurlijk ook een of meer hutjes, al dan niet van boomstammen gemaakt, met soms een grasdak. Zijn ze voor de kinderen? Of voor de pelgrims? De trollen?
Lekker loopt het. Al drie uur lang gaat het van de ene naar de andere boerderij. Vooral rood en bruin zijn ze, maar ook zwart, geel en donker bruin, vrijwel zonder uitzondering van hout. Grijs is blijkbaar de laatste mode. En op het erf het oude oude opslaggebouw voor het eten, de stabbur. Natuurlijk ook een of meer hutjes, al dan niet van boomstammen gemaakt, met soms een grasdak. Zijn ze voor de kinderen? Of voor de pelgrims? De trollen?
Bejaardenochtend bij Hansen in Fåvang
Fåvang-centrum is op deze vrijdag één grote wegopbreking. De enige die zich er niet druk om maakt is de Mammoet. Die is al van beton. Nu de straten nog. Inkopen bij de supermarkt doe ik straks wel. Eerst even naar Hansen, net als velen uit de omgeving van Fåvang.
Tijdens de rust in de konditorei van Bakker Hansen schrijf ik mijn eerste aantekeningen over deze nieuwe wandeldag. Bakker Hansen ben ik ook al tegengekomen in Oslo. Krijg niet de indruk dat dit een landbedekkende keten is. Dat het familie van elkaar is lijkt ook niet meteen aannemelijk. Zoekend op de website Vernoeming.nl blijkt Hansen de meest voorkomende naam in Noorwegen. Zeg maar de Jansens van Noorwegen. Blijkt allemaal afgeleid te zijn van de voornaam Johannes en daar dan weer een zoon van (-sen/-son).
'In Scandinavië waren blijkbaar de voornamen Johannes en Andreas populair: de meestvoorkomende achternamen zijn Hansen (Noorwegen), Jensen (Denemarken), Joensen (Faeroer) en Andersson (Zweden). Je zou ze in het Nederlands kunnen vertalen als Jansen en Andriessen.' (Bron Vernoeming.nl)
Ook nu weer val ik uit de toon. Overigens niet storend. Bejaardenochtend is het vandaag. Voor het uitkiezen van een gebakje zijn sommigen gauw vijf minuten bezig. Dan heb ik er al drie op. Eerst nog maar een tweede kop koffie, die zijn gratis in Noorwegen. Prima land.
Julia en haar problemen
Met een pastamaaltijd in plastic, nieuwe broodjes en noten in de rugzak verlaat ik Fåvang. Afdalen en rusten in zo'n dorp is een heerlijke onderbreking, alleen moet je daarna weer naar boven om op de route te komen. Halverwege de klim herken ik ineens de gebogen gestalte honderd meter voor mij. Het is Julia Leipzig. Door mijn noodgedwongen rustdag in Lillehammer was ik het contact met de 'groep' verloren en rekende er al niet meer op ze te ontmoeten. Het frisse is eraf bij de achttienjarige Julia in die paar dagen sinds Byflaten. Als een jong, oud vrouwtje hangt ze gebogen tegen een lange wandelstok.
'Wie geht's?'
'Slecht'. Ze heeft last van haar 'weibliche Probleme' wordt mij aansluitend toevertrouwd. 'Alle Energie ist jetzt auch weg'. Ze heeft wel een nieuwe begeleider: jongeman Thomas. Ondanks het middaguur zijn ze pas een kilometer op pad. Niet echt spectaculair. Wellicht is een echte rustdag dan beter. Lopen is voor je plezier. Het is geen afknijpoefening. Dat denk ik allemaal. In werkelijkheid wens ik ze 'viel Spass und viel Erfolg'. Misschien niet de meest toegesneden woorden, maar wel goed gemeend.
Ringebu staafkerk (stavkirke)
Tegen drieën werd de staafkerk van Ringebu bereikt. Niet alleen omdat hij van hout is gebouwd, maar nog meer door de vorm wijkt hij af van de kerken, die zich tot nu toe aandienden. Hij is gebouwd rondom een skelet van in de grond gegraven palen. In het binnenschip is dat goed te zien. Alles is van hout, de palen, de wanden, het altaar, de preekstoel, beelden en een portret aan de zijwand.
Ringebu station
Droog erin, regen bij terugkeer. Als ik buiten de kerk kom word ik verrast door de regen. Het is te vroeg om te stoppen en daarom laat ik de nabijgelegen pelgrimsherberg voor wat hij is. Vier kilometer verder verlaat ik het pad om in het dorp Ringebu bij het station te informeren hoe het zit met de stations in de dorpen Hundorp en Kvam. In Nederland had ik die vanaf de kaart aangemerkt als mogelijke stations om de terugreis te beginnen. Maandag moet ik op tijd terug zijn op vliegveld Gardemoen. Dan is het wel prettig als er ook echt treinen stoppen op die stations. Dat was mij vanaf internet niet helemaal duidelijk geworden.
Mijn gemoed en informatiestand wordt niet echt verbeterd. Het station heeft geen balie, laat staan een informatiebalie. Wel een restauratie waarvan de bediende mij vertelt dat je kaartjes koopt in de trein en dat Hundorp en Kvam geen station hebben waar treinen stoppen. Otta heeft wel een station, maar dat is met de auto nog negenenveertig kilometer en over het Olavpad is het veel meer: zeventig kilometer.
Dit is een tegenvaller. Er zijn verschillende opties; of twee dagen heel veel lopen, of twee dagen veel lopen en op maandag ochtend nog een stuk te voet of op een andere manier. Dat laatste is weer afhankelijk van de vertrektijd van de trein. Mogelijkheid C; blijven in Ringebu en van hieruit de terugreis beginnen, wordt eigenlijk direct verworpen. Ik ga hier niet ruim tweeënhalve dag rondhangen. Bij een bewegingsvakantie is niets een grotere afknapper dan doelloos rondhangen. Daarnaast geven mogelijkheden een en twee weer nieuwe uitdagingen. Ook wat waard. Voorlopig wordt het mogelijkheid B: einddoel Kvam op zondag, daar rondkijken hoe Otta te bereiken. Dit alles overdenk ik op een picknickbank bij de plaatselijke Coop, waar het cola-niveau in mijn bloed weer op peil wordt gebracht.
Aan-uit-Aan
Ook al protesteert mijn linker kuit, doorlopen was ik vandaag toch al van plan. Daar verandert de regen niets aan. Aanvankelijk was het met een regenjack aan toch wat warm, uit dus maar weer. Boven hebben ze echter een sensor met beeldinterpretatie; zo gauw beneden de regenjas uit is, drukken ze boven op een knop om de regen weer te starten. Eerst rustig en daarna langzaam steeds iets harder. Regenjas aan, regenbroek aan, capuchon op.
Vlak buiten Ringebu gaat het pad over een brede gravelweg door het bos. Een enkele keer wordt ik ingehaald door een auto, verder is de weg van mij. Om zes uur, schuilend onder een paar bomen bel ik even naar Judith en Maxime. Even gezelschap via de telefoon. Alles gaat goed in Nederland. De nieuwe computers en programma's zijn gekocht. Maxime werkt zich steeds rijker. Hond Jack wordt steeds ouder en vertoont bejaardengedrag. Toch mooi om vanaf een bosweg even in Nederland te zijn. Na het gesprek sta ik ineens weer in Noorwegen in de regen. Zo'n bospad is dan nog natter dan tien minuten eerder.
Campingleven bij avondlicht
Hopelijk bestaan de campings die in de gids worden genoemd nog. Een uur later passeer ik camping nummer een. Omdat ze het daar net ontzettend druk hebben met een buslading vermoeide gezichten met rolkoffers ben ik voorlopig nog niet aan de beurt. Het verdelen van de hutten gaat nog heel lang duren. Kijken of de tweede camping, Heimtun, echt maar honderd meter verder ligt. Jawel, onbegrijpelijk. Minder luxe, maar voor NOK 140 wel met een douchemuntje erbij. Halfacht staat de tent, naast de aangeprezen picknicktafel. De enige tent bij de enige tafel. Verder twee caravans en twee hutten die verhuurd zijn. Het is dat de E-6 voor rumoer zorgt anders kon je hier een kanon afschieten. Eerst douchen in een houten doe-het-zelf-hut, daarna de pasta met zalm, die je niet hoeft op te warmen. Vind ik.
Om halfnegen de code van de wifi aan de beheerder gevraagd, want nu moet ik het echt weten hoe het zit met de trein. Resultaat: Kvam en Hundorp hebben na vrijdag pas weer maandag iets van openbaar vervoer. Maar het wordt mij niet goed duidelijk of dat bus of trein is en het tijdstip van vertrek is te laat om het vliegveld Gardermoen op tijd te bereiken. Dorp Otta levert de mogelijkheid van vertrek met de trein op maandag om half twaalf en een aankomst om halfdrie op het vliegveld. Voorlopig blijft het plan B. Na de negenentwintig kilometer van vandaag, nu alleen nog ongeveer zestig kilometer lopen in twee dagen. Eerst even slapen en morgen bijtijds weg.
 |
| meest voorkomende achternamen in Europa (bron: Vernoeming.nl) |
Ook nu weer val ik uit de toon. Overigens niet storend. Bejaardenochtend is het vandaag. Voor het uitkiezen van een gebakje zijn sommigen gauw vijf minuten bezig. Dan heb ik er al drie op. Eerst nog maar een tweede kop koffie, die zijn gratis in Noorwegen. Prima land.
Julia en haar problemen
Met een pastamaaltijd in plastic, nieuwe broodjes en noten in de rugzak verlaat ik Fåvang. Afdalen en rusten in zo'n dorp is een heerlijke onderbreking, alleen moet je daarna weer naar boven om op de route te komen. Halverwege de klim herken ik ineens de gebogen gestalte honderd meter voor mij. Het is Julia Leipzig. Door mijn noodgedwongen rustdag in Lillehammer was ik het contact met de 'groep' verloren en rekende er al niet meer op ze te ontmoeten. Het frisse is eraf bij de achttienjarige Julia in die paar dagen sinds Byflaten. Als een jong, oud vrouwtje hangt ze gebogen tegen een lange wandelstok.
'Wie geht's?'
'Slecht'. Ze heeft last van haar 'weibliche Probleme' wordt mij aansluitend toevertrouwd. 'Alle Energie ist jetzt auch weg'. Ze heeft wel een nieuwe begeleider: jongeman Thomas. Ondanks het middaguur zijn ze pas een kilometer op pad. Niet echt spectaculair. Wellicht is een echte rustdag dan beter. Lopen is voor je plezier. Het is geen afknijpoefening. Dat denk ik allemaal. In werkelijkheid wens ik ze 'viel Spass und viel Erfolg'. Misschien niet de meest toegesneden woorden, maar wel goed gemeend.
 |
| Ringebu Stavkirke |
Ringebu staafkerk (stavkirke)
Tegen drieën werd de staafkerk van Ringebu bereikt. Niet alleen omdat hij van hout is gebouwd, maar nog meer door de vorm wijkt hij af van de kerken, die zich tot nu toe aandienden. Hij is gebouwd rondom een skelet van in de grond gegraven palen. In het binnenschip is dat goed te zien. Alles is van hout, de palen, de wanden, het altaar, de preekstoel, beelden en een portret aan de zijwand.
Droog erin, regen bij terugkeer. Als ik buiten de kerk kom word ik verrast door de regen. Het is te vroeg om te stoppen en daarom laat ik de nabijgelegen pelgrimsherberg voor wat hij is. Vier kilometer verder verlaat ik het pad om in het dorp Ringebu bij het station te informeren hoe het zit met de stations in de dorpen Hundorp en Kvam. In Nederland had ik die vanaf de kaart aangemerkt als mogelijke stations om de terugreis te beginnen. Maandag moet ik op tijd terug zijn op vliegveld Gardemoen. Dan is het wel prettig als er ook echt treinen stoppen op die stations. Dat was mij vanaf internet niet helemaal duidelijk geworden.
 |
| station Ringebu |
Dit is een tegenvaller. Er zijn verschillende opties; of twee dagen heel veel lopen, of twee dagen veel lopen en op maandag ochtend nog een stuk te voet of op een andere manier. Dat laatste is weer afhankelijk van de vertrektijd van de trein. Mogelijkheid C; blijven in Ringebu en van hieruit de terugreis beginnen, wordt eigenlijk direct verworpen. Ik ga hier niet ruim tweeënhalve dag rondhangen. Bij een bewegingsvakantie is niets een grotere afknapper dan doelloos rondhangen. Daarnaast geven mogelijkheden een en twee weer nieuwe uitdagingen. Ook wat waard. Voorlopig wordt het mogelijkheid B: einddoel Kvam op zondag, daar rondkijken hoe Otta te bereiken. Dit alles overdenk ik op een picknickbank bij de plaatselijke Coop, waar het cola-niveau in mijn bloed weer op peil wordt gebracht.
Aan-uit-Aan
Ook al protesteert mijn linker kuit, doorlopen was ik vandaag toch al van plan. Daar verandert de regen niets aan. Aanvankelijk was het met een regenjack aan toch wat warm, uit dus maar weer. Boven hebben ze echter een sensor met beeldinterpretatie; zo gauw beneden de regenjas uit is, drukken ze boven op een knop om de regen weer te starten. Eerst rustig en daarna langzaam steeds iets harder. Regenjas aan, regenbroek aan, capuchon op.
Vlak buiten Ringebu gaat het pad over een brede gravelweg door het bos. Een enkele keer wordt ik ingehaald door een auto, verder is de weg van mij. Om zes uur, schuilend onder een paar bomen bel ik even naar Judith en Maxime. Even gezelschap via de telefoon. Alles gaat goed in Nederland. De nieuwe computers en programma's zijn gekocht. Maxime werkt zich steeds rijker. Hond Jack wordt steeds ouder en vertoont bejaardengedrag. Toch mooi om vanaf een bosweg even in Nederland te zijn. Na het gesprek sta ik ineens weer in Noorwegen in de regen. Zo'n bospad is dan nog natter dan tien minuten eerder.
Hopelijk bestaan de campings die in de gids worden genoemd nog. Een uur later passeer ik camping nummer een. Omdat ze het daar net ontzettend druk hebben met een buslading vermoeide gezichten met rolkoffers ben ik voorlopig nog niet aan de beurt. Het verdelen van de hutten gaat nog heel lang duren. Kijken of de tweede camping, Heimtun, echt maar honderd meter verder ligt. Jawel, onbegrijpelijk. Minder luxe, maar voor NOK 140 wel met een douchemuntje erbij. Halfacht staat de tent, naast de aangeprezen picknicktafel. De enige tent bij de enige tafel. Verder twee caravans en twee hutten die verhuurd zijn. Het is dat de E-6 voor rumoer zorgt anders kon je hier een kanon afschieten. Eerst douchen in een houten doe-het-zelf-hut, daarna de pasta met zalm, die je niet hoeft op te warmen. Vind ik.
De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim
Ook te starten via de link in de rechter marge onder 'Wandelverslagen'.
Zie ook mijn Review met tips en ervaringen
Wat een romantiek! Ik houd ervan! `een bospad dat na mij gesproken te hebben ineens nog natter lijkt!" Ga zo door! X
BeantwoordenVerwijderen