Donderdag 18 augustus, wandeldag 13
Prima was de route vandaag. Eigenlijk geen grote bijzonderheden of het moet de aanval van die hond zijn geweest kort na de start. Van die aanval heb ik even geen foto's, vanwege tijdgebrek. Jammer. Dan maar een reconstructie.
De wandelaar liep opgewekt het erf van Skåden Gard af, waar hij had overnacht. Nog geen vijfhonderd meter was hij op pad en hij maakte zijn eerste vergissing van de dag. Door een verkeerde uitleg van de markering volgde hij niet het pad, maar liep in de richting van een boerenerf. Daarmee werd kennelijk een appel gedaan op de verdedigingsdriften van een uit de kluiten gewassen waakhond. Recht kwam hij in volle galop op mij af. De hond had alleen even niet op de wandelstokken gerekend. Ik ook niet, maar in een reflex had ik ze voor me en werd de eerste aanval afgeslagen. Enigszins verbaasd door de doeltreffende afweer ging ik ook maar meteen over tot de tegenaanval en mepte om mij heen. Dat had blijkbaar niet in het draaiboek van de waakhond gestaan. Verbouwereerd en teruggefloten vanuit de boerderij (nu ineens wel) droop hij af. Dapper, tevreden over zichzelf en opgelucht vervolgde de wandelaar over het juiste pad. Tien minuten op pad, dat begint lekker.
Plannen
Pas op het einde van deze dag stond ik letterlijk aan de oevers van de rivier Lägen. De rest van de dag liep de route op ruime afstand van de rivier hoog op de hellingen van de valleiheuvels. Daardoor zie je wel het dorp Tretten beneden je aan de oevers liggen, maar kom je er niet door heen. En kom je dus ook niet langs winkels. Vanochtend ging het laatste muesliontbijt van de oorspronkelijke voorraad van zes naar binnen, onderweg heb ik al mijn restjes aan chocola, borrelworstjes en het laatste broodje opgegeten. Oppassen dus.
Bij de dagelijkse planning, naast aandacht voor slaapgelegenheid, nu scherper rekening houden met winkels. De camping Mageli waar ik naar toe wil heeft volgens de gids een winkeltje en hopelijk een cola-automaat. Dat komt allemaal goed uit. Mageli ligt al op achttien kilometer van Skåden Gard dus dan heb ik vanmiddag na aankomst wat meer rust. Eigenlijk wilde ik naar camping Krekke, die een paar kilometer verder op de kaart staat. Gelukkig riep de verhuurster van Skåden Gard mij bij mijn vertrek even terug om te vragen naar mijn bestemming. Daarmee kon ze mij informeren dat camping Krekke niet meer bestaat. Dat scheelt weer onnodige en teleurstellende kilometers.
Kort na Skåden Gard liep ik door bosstroken rondom beken. In deze bossen kwam ik nu voor het eerst loslopende schappen tegen, die zich afvroegen wat ik daar kwam doen. Grote stukken gingen verder over mooi bospad afgewisseld met weides en zo nu en dan met asfalt en gravelweg. De boeren gingen weer door met hun race tegen de aangekondigde regen op zaterdag. Intrigerend om te zien hoeveel gras er opgeraapt en samen geperst wordt om een rol gras uit hun opraapwagen te spuwen. Complete rijen gras gaan er in. Tijden kan ik er naar kijken hoe een weiland rij voor rij, strook voor strook, schoon geharkt wordt en bespikkeld achterblijft met grote rollen gras. Lijkt me leuk werk. Je ziet direct resultaat.
Opmerkelijk
Wat bij het passeren van het huis Stalbergsvea opviel was de prijs voor overnachting in hun hut: 50 NOK per persoon. Zeg maar 1 Hotel-Nermo-flesje cola van gisteren. Waar je wel en niet moet zijn als wandelaar.
Waar je ook niet moet zijn is in de koeienpoep. Bijna had ik een nieuwe blessure. Met veel geglibber was ik net over een door koeien kapot getrapt moerassig stuk geploeterd. Opgelucht over het behoud van droge voeten was ik even ongeconcentreerd. En ineens lag ik in een halve rugzakspagaat.
De wandelaar liep opgewekt het erf van Skåden Gard af, waar hij had overnacht. Nog geen vijfhonderd meter was hij op pad en hij maakte zijn eerste vergissing van de dag. Door een verkeerde uitleg van de markering volgde hij niet het pad, maar liep in de richting van een boerenerf. Daarmee werd kennelijk een appel gedaan op de verdedigingsdriften van een uit de kluiten gewassen waakhond. Recht kwam hij in volle galop op mij af. De hond had alleen even niet op de wandelstokken gerekend. Ik ook niet, maar in een reflex had ik ze voor me en werd de eerste aanval afgeslagen. Enigszins verbaasd door de doeltreffende afweer ging ik ook maar meteen over tot de tegenaanval en mepte om mij heen. Dat had blijkbaar niet in het draaiboek van de waakhond gestaan. Verbouwereerd en teruggefloten vanuit de boerderij (nu ineens wel) droop hij af. Dapper, tevreden over zichzelf en opgelucht vervolgde de wandelaar over het juiste pad. Tien minuten op pad, dat begint lekker.
Plannen
Pas op het einde van deze dag stond ik letterlijk aan de oevers van de rivier Lägen. De rest van de dag liep de route op ruime afstand van de rivier hoog op de hellingen van de valleiheuvels. Daardoor zie je wel het dorp Tretten beneden je aan de oevers liggen, maar kom je er niet door heen. En kom je dus ook niet langs winkels. Vanochtend ging het laatste muesliontbijt van de oorspronkelijke voorraad van zes naar binnen, onderweg heb ik al mijn restjes aan chocola, borrelworstjes en het laatste broodje opgegeten. Oppassen dus.
Bij de dagelijkse planning, naast aandacht voor slaapgelegenheid, nu scherper rekening houden met winkels. De camping Mageli waar ik naar toe wil heeft volgens de gids een winkeltje en hopelijk een cola-automaat. Dat komt allemaal goed uit. Mageli ligt al op achttien kilometer van Skåden Gard dus dan heb ik vanmiddag na aankomst wat meer rust. Eigenlijk wilde ik naar camping Krekke, die een paar kilometer verder op de kaart staat. Gelukkig riep de verhuurster van Skåden Gard mij bij mijn vertrek even terug om te vragen naar mijn bestemming. Daarmee kon ze mij informeren dat camping Krekke niet meer bestaat. Dat scheelt weer onnodige en teleurstellende kilometers.
Kort na Skåden Gard liep ik door bosstroken rondom beken. In deze bossen kwam ik nu voor het eerst loslopende schappen tegen, die zich afvroegen wat ik daar kwam doen. Grote stukken gingen verder over mooi bospad afgewisseld met weides en zo nu en dan met asfalt en gravelweg. De boeren gingen weer door met hun race tegen de aangekondigde regen op zaterdag. Intrigerend om te zien hoeveel gras er opgeraapt en samen geperst wordt om een rol gras uit hun opraapwagen te spuwen. Complete rijen gras gaan er in. Tijden kan ik er naar kijken hoe een weiland rij voor rij, strook voor strook, schoon geharkt wordt en bespikkeld achterblijft met grote rollen gras. Lijkt me leuk werk. Je ziet direct resultaat.
Opmerkelijk
Wat bij het passeren van het huis Stalbergsvea opviel was de prijs voor overnachting in hun hut: 50 NOK per persoon. Zeg maar 1 Hotel-Nermo-flesje cola van gisteren. Waar je wel en niet moet zijn als wandelaar.
Waar je ook niet moet zijn is in de koeienpoep. Bijna had ik een nieuwe blessure. Met veel geglibber was ik net over een door koeien kapot getrapt moerassig stuk geploeterd. Opgelucht over het behoud van droge voeten was ik even ongeconcentreerd. En ineens lag ik in een halve rugzakspagaat.
Even me niet gerealiseerd dat die koeien natuurlijk ook blij zijn als ze zo'n stuk achter zich hebben gelaten en van tevredenheid eerst uitgebreid gaan poepen. Ik werd door de gladheid gelanceerd en bleef wonder boven wonder overeind en schoon. Met een zak op je rug gaat een spagaat wel dieper.
Ja Benk
De afdaling naar de camping ging hier en daar nog aardig steil. Ook al was het vandaag maar achttien kilometer, ik begon toch een beetje moe te worden. Op nog geen half uur voor Mageli lag ik eerst nog uitgebreid op een bank naast een klein beekje. Lekker in de schaduw naar boven staren met op de achtergrond het watergeruis. Prima dat er nu een langere middagrust volgt op de camping.
De afdaling naar de camping ging hier en daar nog aardig steil. Ook al was het vandaag maar achttien kilometer, ik begon toch een beetje moe te worden. Op nog geen half uur voor Mageli lag ik eerst nog uitgebreid op een bank naast een klein beekje. Lekker in de schaduw naar boven staren met op de achtergrond het watergeruis. Prima dat er nu een langere middagrust volgt op de camping.
staren naar de blauwe lucht boven het bladerdek |
Jammer van het verkeerslawaai van de E-6, maar voor de rest zit ik hier goed op Camping Mageli. Bij de receptie is een winkeltje en er is een tv-ruimte waar ik mooi mijn mobiel kan opladen en comfortabel dit dagverslag kan maken. Bovenal is er een klein buffet bij het zwembad voor mijn cola. Dit is een goede voortzetting van de wandeldag. Mijn tent staat aan het water. De rivier heeft hier meer de omvang van een meer. Onder een steen in dat meer ligt nog een tweede cola om koud te blijven. Die is voor straks na het eten, voor na de Lapskaus.
Net Judith gebeld. Ze zit bij Wilma te quilten. Het leven gaat in Nederland gewoon door. Er zijn trouwens tijdens mijn afwezigheid even gauw wel allerlei nieuwe computers aangeschaft. Verder doet de vaatwasser het niet meer. Terriër Jack heeft net overgegeven. Signalen dat er nog een wereld is en er na de wandeling nog volop uitdagingen zijn. Herinnering ook dat de wandeling in zijn eindweek zit. Jammer want het bevalt mij nog steeds uitstekend. Waar zal ik morgen weer slapen?
Eerst maar eens kijken hoe die Noorse Lapskaus smaakt. Hm, brr, niet om enthousiast van te worden, maar het smaakt voedzaam, je kunt er minstens drie dagen op lopen.
Net Judith gebeld. Ze zit bij Wilma te quilten. Het leven gaat in Nederland gewoon door. Er zijn trouwens tijdens mijn afwezigheid even gauw wel allerlei nieuwe computers aangeschaft. Verder doet de vaatwasser het niet meer. Terriër Jack heeft net overgegeven. Signalen dat er nog een wereld is en er na de wandeling nog volop uitdagingen zijn. Herinnering ook dat de wandeling in zijn eindweek zit. Jammer want het bevalt mij nog steeds uitstekend. Waar zal ik morgen weer slapen?
Eerst maar eens kijken hoe die Noorse Lapskaus smaakt. Hm, brr, niet om enthousiast van te worden, maar het smaakt voedzaam, je kunt er minstens drie dagen op lopen.
De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim
Ook te starten via de link in de rechter marge onder 'Wandelverslagen'.
Zie ook mijn Review met tips en ervaringen
Een mooie wandeling met strubbelingen. En Juud had zo haar eigen strubbelingen. Ik kan me voorstellen, dat als de wandelingen mooier worden en het goed weer is, dat je nog energie genoeg hebt om langer door te gaan. Fijn weekend!
BeantwoordenVerwijderen