Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016; van Lillehammer Camping naar Skåden Gard

Woensdag 17 augustus, wandeldag 12

Van Lillehammer Camping naar Skåden Gard

± 9,5 uur inclusief rusten, ± 24 km

Kabouterhutje bij Skåden Gard

Laat de boeren maar dorsen

Buiten komt elk kwartier een lading gras voorbij, net opgeraapt van de bergweide. Na achten in de avond is het al, maar de boer, hij gaat door. Nu of niet meer! Vandaag was het prachtig weer, volop zon en zeker vierentwintig graden. Overal werd gras binnengehaald, want overmorgen gaat het weer regenen. Gras dat of los wordt geraapt met een grasopraper of gras dat eerst op rollen wordt gedraaid en daarna in plastic wordt gewikkeld.

Binnen in mijn dwergenhutje luister ik via mijn mobiel afwisselend naar klassieke en country and western muziek, aaneengeregen door Noors commentaar voor de lokale snit. Even elektrisch water koken en hup, daar gaat de tweede kop koffie. Gezellige intimiteit in mijn twee bij tweeënhalve meter huis voor een nacht. Buiten droogt mijn was in de ondergaande zon op dit voormalige boerenerf. De boer is gepensioneerd, zijn vrouw is naar de damesclub en wat over het erf scheurt is een jongere collega. Zo gaat dat hier op Skåden Gard op een zomeravond in augustus.

Skåden Gard, ik sliep in het voorste hutje

Langzaam maar zeker
'Ook al ga ik maar twee kilometer per uur, dan kom ik toch vooruit'. Ik schrijf dit tussen aanhalingstekens, want dat zei ik vanochtend tegen mijzelf. Als je maar lang genoeg weg bent en rustig dagen alleen loopt, dan overleg je regelmatig met jezelf. Meestal krijg ik gelijk van mijzelf. Vanochtend was ik daar niet zo zeker van. Enigszins dik van het vocht was mijn knie nog wel, maar pijn had ik niet meer. Michael kwam nog even vragen hoe het ging. 'Es geht schon besser. Es geht wieder los'. Misschien heb ik het ook wel iets minder stoer gezegd. Voor de derde keer nam ik een ibuprofen en smeerde mijn knie in met Voltare. 'Michael vielen Dank, das hat super geholfen'. 

Verder had ik een eventualiteitenplan gemaakt. Naast mijn eigen tent waren er twee potentiële overnachtingsmogelijkheden; het parochiehuis van Faberg na acht kilometer en het Nermo Hotel na achttien kilometer; Plan A: het gaat goed, dan lopen we door naar Hotel Nermo, Plan B: het lopen gaat moeizaam, dan stoppen we in Faberg. Het is uiteindelijk met aller instemming een spontaan plan C geworden: Skåden Gard, ongeveer zes kilometer voorbij Nermo.

laatste keer door centrum Lillehammer

Verhulde tred
Ook al gaat het langzaam, je wilt er toch niet als een invalide uitzien. Bovendien wil ik letterlijk geen misstappen maken. Laten we het er op houden dat ik met voorname tred en weldoordachte aandacht langs de etalages door de hoofdwinkelstraat van Lillehammer schreed. Eenmaal in de buitenwijken ging het voorname eraf en zat er enige schommeling in mijn motoriek. Afdalende stukken vroegen nog om aandacht. Tegen tien uur werd Lillehammer vaarwel geschommeld.

Zo loop je uit het zicht voort te sloffen en zo probeer je weer rechtop te lopen als je tussen en langs eerste jaars studenten van de Hogeschool Lillehammer in Storhove voort trekt. Vandaag is het de opening van het academisch jaar. Alle parkeerterreinen staan vol, hectiek alom. Een kort vraaggesprek met een verkeersregelaar leert dat ieder zich straks zal verzamelen voor een rede bij de feesttent op de campus. Vanavond feest. Ik kan er mee instemmen, wens hem veel werkplezier en schrijd voort tot ik uit het zicht ben. Dan gaat het direct weer over op sloffen.

Nieuwe bekenden
Via een vaag, laag tunneltje kom ik aan de andere kant van de spoorlijn. Tijd voor een pauze. Koud lig ik met gestrekte knie in de zon of daar komt Noorse moeder Karin voorbij, die ik drie dagen geleden voor het laatst zag. Alleen haar dochter Sigrun is ingewisseld voor een vriendin. Aan mijn geschommel en trage tempo had ze al gezien dat er iets aan de hand was. Moet blijkbaar toch meer op mijn stijl letten. Druk bleef de pauze. Michael passeerde even later, informeerde naar mijn knie en ging weer door om even verder bij een bank te rusten. Hierna zijn we elkaar uit het oog verloren en zou ik hem de rest van de tocht niet meer ontmoeten.

Plan B
Dorp Faberg werd zonder problemen bereikt. De aangekondigde winkel moet ik hebben gemist en ik ga niet terug om te zoeken. De route trakteert voor de zoveelste keer een paar kilometers langs de eeuwige E-6. Daarna klimt het pad de valleihellingen op en daarmee ontstaat er beeld van dit deel van het Gudbrandsdal. In de diepte stroomt de rivier Lägen met een stroomversnelling. 

Dacht ik bij Faberg nog echt de heuvels en bergen in te trekken, zes kilometer verder loopt het gewoon weer door boerenland afgewisseld met enkele mooie stukken bos.  Hier en daar wordt het pad doorsneden door beken.

Over hard asfalt en door een tunnel loop ik de laatste kilometers naar Hotel Nermo. 

Bij Nermo scoor ik wel een flesje pepsi cola, maar val verder uit de toon. Meer precies, ik zit in mijn korte broek en stinkende shirt licht underdressed tussen de zwarte kostuums, witte overhemden met stropdassen en mantelpakjes. Er is een soort ondernemersbijeenkomst gaande. Hijgend worden buiten vlakbij mij sigaretten verstookt en strategieën besproken. Ook al is het in het Noors, je ziet het aan de bodylanguage. Hier hoor ik in mijn huidige verschijning niet bij. Bij mij hoort ook geen prijs van NOK 50, meer dan 5 euro, voor een flesje cola.

Hotel Nermo ligt alweer ver achter me, met het dorp Granrudmoen in de diepte

Plan C
Pas vier uur is het en de zon schijnt nog heerlijk. Wat zoek ik hier nog? We gaan mooi verder en klimmen weer hoger de valleiheuvel op. Mijn knie heeft er zin in. De beweging werkt helend zo te voelen, het loopt bijna weer normaal.

Duidelijk hoger dan vanochtend ligt het tempo. De ene weide na de andere bospassage volgen elkaar op en op sommige punten is het pad omgeven door mosrijke wanden. In de diepte komt een brug in zicht, langzaam verandert de hoek waaronder ik naar de brug kijk en een uur later ligt hij weer achter mij. 

Één uur wordt twee uren. Grote boerenbedrijven worden gepasseerd. Tegen zessen kondigt een bordje de slaapmogelijkheid bij Skåden Gard aan. Daar ben ik aan toe. Het was een prima wandeldag, met een knie die goed herstelt, een hele geruststelling. Vanavond daarom even geen tent opbouwen, maar een kabouterhutje huren.  

Skåden Gard

Hoe ze het er allemaal ingekregen hebben? Een stapelbed, tafeltje, bankje, koelkast met daarop een elektrische kookplaat, kastje, verwarming, vliegenmepper. De prijs staat gelijk aan zes flesjes cola bij Hotel Nermo. Je hoeft hier ook geen zwart kostuum aan. Dit hutje zit als gegoten. Relax, tot morgen.

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina 
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim

Ook te starten via de link in de rechter marge onder 'Wandelverslagen'.

Zie ook mijn Review met tips en ervaringen