Kungsleden 2015; Reservedag

Dinsdag 25 augustus

Een laatste oprisping

Torneträsk
Wat ga je op je reservedag doen als je net tweehonderd kilometer hebt gewandeld? Natuurlijk, wandelen. En niet zo'n klein beetje ook. Zoals ik al in het vorige bericht beschreef verkenden we eerst de laatste kilometer van de Abiskojåkka. Lekker zonder rugzak over een soort leerpad naar de oever, waarbij we onderweg leerden op wat voor begroeiing we de afgelopen weken hebben geslapen; dwergberken en verschillende soorten lage bessenstruiken.

Met gevaar voor natte voeten hebben we nog paar oversteken gemaakt naar eilandjes bij de monding van de Abiskojåkka in het Torneträsk meer. Een gigantisch meer van meer dan zeventig kilometer lang. 

Daarna zijn we langs de oevers van dat meer richting het dorpje Abisko gelopen. Op onze weg door de bush terug naar de bebouwde kom passeerden we allerlei onderzoeksvelden van het nabijgelegen wetenschappelijk onderzoekscentrum.

Ook stuitten we vlakbij het instituut nog op een oude Samihut. Misschien een replica om de wetenschappers enthousiast te houden tijdens hun onderzoek naar de invloed van de milieuveranderingen door de mens. 

Willy Wonka in Abisko
 
Eerst maar koffie drinken in het lokale wegrestaurant bij het tankstation. In hetzelfde gebouw zit een snoepwinkel, waar we ons vergaapten aan grote bakken vol snoep. En als ik zeg snoep dan bedoel ik ook snoep.

Verder stond het vol met pallets met zoete frisdranken, veel Amerikaanse lekkernijen en nog twee hoeken met outdoorspullen en gereedschap. Een winkel van Sinkel rondom snoep. Volgens de verkoper zijn Zweden enorme zoetekauwen. Dat moet wel met zulke voorraden. Willy Wonka is er niets bij.

foto's van deze winkel van internet gehaald

Te grote gebouwen
In het dorp zagen we ook een vreemd, hoog robuust gebouw bij het station, dat totaal niet past bij de overige houten huizen. Een oude man legde ons uit dat het dorp vroeger zijn eigen stroomfabriek had om de treinen van elektriciteit te voorzien. 

Waar we ons ook over verbaasden was de omvang van het schoolgebouw. Waar moeten al die leerlingen vandaan komen?

We zijn dat niet gaan vragen, maar naar de supermarkt gegaan om ons ook daar weer te verwonderen over het vele snoepgoed en de grote stukken vlees, waaronder natuurlijk rendier, in de verschillende vriezers. Beladen met veel goedkoper eten dan in de winkeltjes onderweg op het Kungsleden zijn we de drie kilometer teruggelopen naar het Abisko Turiststation (ATS) voor het lopende warme lunchbuffet. Dit keer vis met salade en aardappelen. Weer twee rondes gelopen natuurlijk.

Njulla

Die energie hadden we ook weer nodig voor het middag programma; met de skilift omhoog naar de berg Njulla ten westen van het ATS (1164m hoog). 's Winters is het hier een druk skigebied, maar nu viel het aantal wandelaars mee. Wij zijn niet blijven hangen bij het restaurantterras boven bij het einde van de lift op 900 meter. Het was al drie uur en om vier uur sloot de lift. Toch wilden we nog 'even' naar de top van de Njulla om onze energie kwijt te raken en te kijken wat daar het panorama zou zijn.

In vijfendertig minuten waren we boven, 260 meter hoger. Een mooie afkicker om zonder bepakking lekker snel omhoog te lopen. Boven hadden we schitterend uitzicht op de Noorse bergen ten noorden van het Torneträsk meer en in zuidelijke richting op de E10 autoweg, die zich samen met de spoorlijn langs het ATS en Abisko slingert. 

ingezoomde opname vanuit de skilift van het Abisko Touriststation

Onder dreiging van naderende donkere regenwolken zijn we niet te lang op de top gebleven. De afdaling moesten we zoals al gepland helemaal naar beneden maken, omdat de lift al was gestopt. In een ruk liepen we in vijf kwartier van de top naar beneden tot het basisstation van de lift. Daarmee hadden we onze dagelijkse dertig minuten bewegen weer ruimschoots gehaald op deze reservedag.

Afscheid
De avond van de reservedag sloten we gezellig af met Anneleen en Evert in een mooie zitkamer op de tweede etage van het Abisko Turiststation. Een kamer die geheel in het teken staat van Samikunst. Hij is mooi aangekleed met Sami-wandkleden, oude foto-opnames van de Samibevolking en Sami-tekeningen Het mooist was echter het uitzicht naar buiten. Een laatste avond met een drankje in de hand, zittend in luie stoelen, een goed gesprek met een terugblik op de wandeling en zo nu en dan een blik naar die ondergaande zon die de lucht roze kleurt. Een mooie afsluiting.

Het Torneträsk meer vanuit het Abisko Turiststation

De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een 
aparte pagina Kungsleden 2015; Wandelen in Zweeds Lapland

voor tips en ervaringen ga naar mijn Review