Kungsleden 2015; van halverwege Alesjaure - Abiskojaure naar Abiskojaure

Zondag 23 augustus, wandeldag 10

Gepland: van Alesjaure naar Abiskojaure: ± 8 uur, ± 180m klimmen, ± 400m dalen, ± 21 km
Daadwerkelijk: van de omgeving van verlaten samihutten ten zuiden van de berg Garddenvarri naar Abiskojaure : ± 3 uur inclusief alle rusten, ± 40m klimmen, ± 400m dalen ± 9 km

Rivierbad

Pootje baaien
Frank steekt steeds beter in zijn vel. Hij moppert op van alles en nog wat. Zijn het niet de keien op het pad, dan zijn die ellendige muggen wel een prima aanleiding. Kortom een teken dat alles goed met hem gaat. De stemming wordt nog beter als we vroeg in de middag gaan baden in de rivier bij Abiskojaure. Baden is een groot woord, pootje baaien, dekt de lading beter. Na een verlate scheerbeurt aan de oever van het meer, glij ik uit op een tree van het oevertrapje en ben ik in een keer door. Gelukkig bezeer ik mij niet. Via een ondiepe route loop ik naar een zandbank en daarna de rivier in. Tegen die tijd zijn mijn kuiten van de kou wel voldoende doorbloed. Op de weg terug nog een keer helemaal onder in een diepere kom, dat moet voldoende zijn om het zweet en de lagen anti-insecten spray met 40% Deet weg te spoelen. Frank houdt het iets langer vol en laat zich met doodsverachting nog een keer volledig in het water drijven. Een frisse bezigheid, maar toch een mooi hoogtepunt van deze dag.

Afstomping?
Vanochtend vroeg om 06.15 toen we nog bij de berg Gardenvarri bivakkeerden speelden mijn darmen op. Dan maar muggenland in en naar het ruime natuurtoilet. Daarna ontbijten. Dit keer geen gebruikelijke mueslipap warm maken op de brander, maar muggenvrij in de tent roggebrood met rendierpasta verorberen. We hebben het brood en de tubes gisterenavond met vooruitziende blik verdeeld, zodat ieder alles binnen in de tent kan doen.

Rond half acht gaan we al op pad. Met uitzondering van kleine klimmetjes bij riviertjes, gaat het voor ons vanaf hier alleen maar naar beneden. Open terrein is het alleen nog op de eerste kilometers We kijken uit over de beboste vallei van het nationale park. Het zijn mooie panorama's. Niet voor niets zijn daar de met bordjes aangegeven meditatieplaatsen. 

blik in het Abisko National Park

Het is duidelijk weekend. Niet alleen komen we echte trekkers tegen, maar ook groepen Zweedse ouderen en families met hier en daar zelfs jonge kinderen. Ze zijn aan hun lichte bepakking te zien waarschijnlijk met een korte weekendtocht bezig.

Het laatste stuk van het open terrein dalen we snel af van 800 naar 560 meter. Ondertussen zwoegende tegenliggers gedag zeggend, zigzaggen we naar beneden. We zijn zo in de doorloop-mood en gewend aan alle mooie beelden van beken en hangbruggen, dat we in één doorgaande run alles passeren en vergeten te fotograferen. Zou dit afstomping zijn? 

Pas in het Abisko National Park wordt het aantal wandelaars minder. Vijftig zijn we er zeker tegen gekomen op de 9 kilometer naar de Abiskojaure hutten.

In het park gaat het snel over verschillende plankentrajecten. We passeren een hoger punt waar in de oorlog de Zweedse verdediging was ingericht tegen een eventuele inbraak van de Duitsers vanuit bezet Noorwegen. Die plek was niet voor niets gekozen want het ziet uit over de paden vanuit Abisko, inclusief de brug over de brede rivier Kamajakka, die hier uitmondt in het Abiskojaure meer. 
Rustig kamp
Als je maar vroeg genoeg aankomt, dan heb je het rijk voor jezelf. Hoewel, half elf 's morgens is misschien wat overdreven. De laatste wandelaars van de vorige nacht stonden nog op het punt van vertrek. Of het waren mensen die een korte rust namen?

De beheerders hadden alle tijd voor ons. In hun winkeltje zijn we verschillende keren geweest. We hebben nu ook een zoet, zwart brood ontdekt. Op het kampeergedeelte in het bos achter de hutten hadden wij de eerste keus. Rustig je tent opzetten, de was doen, beetje drinken, wat eten. Relax.
Daarna baden. We zijn na vijf dagen zonder echte douche weer redelijk schoon. 

In de kantinehut voor de kampeerders nemen we de tijd voor onze lunch en 's avonds eten we mee met een Zweedse gedragstherapeute, die teveel heeft gekookt. Het was een mix van ondefinieerbare groente en stukjes vlees, waarschijnlijk therapeutisch verantwoord. In ieder geval een goede aanvulling op onze eigen soep met brood. Haar partner lag een beetje ziek op bed en had geen zin in eten. We hadden hem vanmiddag gezien met zijn geschaafde knie. Volgens ons heeft hij last van PHPD maar dat vertellen we haar niet. (Pijntje Hier, Pijntje Daar). Zij maakte een stoerdere indruk dan hij. Jankerd.

de keurige eethut voor de kampeerders

Om halfvier verschijnen ook Anneleen en Evert in Abiskojaure. We hebben ze tweeënhalve dag niet gezien, dus er wordt kort bijgekletst. Verbazingwekkend was hun ervaring in de  Tjäktjahut. Dit is een hut met slechts twintig bedden. Nu is het devies van de 'Svenska Turistföreningen' (STF), dat ze niemand 'in de kou laten staan' en altijd een oplossing zoeken. Wat doe je dan als er veel meer mensen komen dan het aantal bedden; simpel, dan slaap je met z'n tweeën in één bed. A&E waren wat minder enthousiast over deze oplossing. Ik heb ze ook niet gehoord over korting. Geef ons maar een tent.

de lessen hoe je je moet gedragen in de natuur
 hangen op het toilet

's Avonds werd het ook in Abiskojaure een stuk drukker. Maar hier zijn verschillende hutten met voldoende bedden, zodat er geen noodopvang nodig was. Wij hebben de avond gebruikt om wat opnames te maken van de diverse faciliteiten. Gewoon voor de beeldvorming. De toiletopnames spreken voor zich. Die van de sauna heb ik al gebruikt in mijn bericht over onze ervaringen in de Sälka-sauna. 

Het winkeltje was de moeite waard, evenals de opname van de muesli automaten, waar je per draai een bedrag voor moet betalen. Voor het geval je in dit verhaal en op het kamp de weg kwijt raakt zijn er nog verschillende richtingwijzers naar alle kanten.

De pijler aan de Abiskojaureoever staat op een krokodil die het water in kruipt

De entree van de verhoging waar de Abiskojaure hutten op liggen is schitterend. De rivier is breed en stroomt mooi in een bocht. Met een lange hangbrug kom je aan de overkant. De rotspunt waar een van de peilers op staat lijkt net de kop van een krokodil die het water in kruipt, loerend naar een prooi. Vanmiddag hadden we al snel wat foto's genomen, maar vanavond hebben we wat meer rust voor dit soort waarnemingen. Of wordt het dan tijd dat je naar huis gaat?
Opvallend is ook de rode bus met een propeller die ronddraait op de kracht van de stroming. Hij is zo geconstrueerd dat hij door het draaien water oppompt naar de tonnen midden op het open terrein tussen de hutten een paar honderd meter verder. Op een of ander manier levert die draaiing een behoorlijk kracht op, want het water moet ook nog omhoog gedrukt worden. Ingenieus en gratis.

Hoe zou het thuis zijn?
In het gesprek met A&E wordt ook enkele keren het einde van de tocht aangeroerd. Morgen wordt de laatste wandeldag. Nog even dertien kilometer naar het Abiksko Touriststation. Een afscheid van de natuur en van de muggen. Jammer. Hopelijk betekent dat ook weer contact met thuis. Al zes dagen hebben we geen telefoonverbinding. Vroeger vond je dat heel normaal, maar nu ben je gewend om overal en nergens even met de rest van de wereld te praten. Dit keer vind ik het wel jammer, want ik had graag gehoord hoe het einde van Maximes vakantie en de terugreis is geweest. Ook voor Judith en Linda is het niet leuk zo'n lange tijd zonder teken van leven. Gelukkig hadden we het tevoren al verteld dat die kans er in zou zitten. Hopelijk morgen weer contact. Altijd goed om elkaars stemmen te horen. Op naar morgen.

uitmonding van de rivier Kamajakka in het Abiskojaure
Morgen gaan wij door het bos aan de andere oever naar Abisko, het eindpunt van onze tocht

De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een 
aparte pagina Kungsleden 2015; Wandelen in Zweeds Lapland

voor tips en ervaringen ga naar mijn Review