Zaterdag 22 augustus, wandeldag 9
Gepland: van Tjäktja naar Alesjaure: ± 6 uur, ± 180m klimmen, ± 400m dalen, ± 13 km,
Daadwerkelijk: van de hangbrug over de Bossosjohka halverwegeTjäktja en Alesjaure naar de omgeving van verlaten samihutten ten zuiden van de berg Garddenvarri : ± 9 uur inclusief alle rusten,± 100m klimmen, ± 100m dalen ± 18 km
Daadwerkelijk: van de hangbrug over de Bossosjohka halverwegeTjäktja en Alesjaure naar de omgeving van verlaten samihutten ten zuiden van de berg Garddenvarri : ± 9 uur inclusief alle rusten,± 100m klimmen, ± 100m dalen ± 18 km
Even zitten
Uitgerekte rust
Nadat ik gisterenavond nog tot een uur of halftien had gelezen, werd ik vanochtend om halfzeven wakker van de zon op de tent. De rest ging snel. Het ontbijt bestaat uit de laatste muesli van thuis gemengd met hier gekochte muesli, een eerste signaal dat we ruim over de helft van deze trektocht zijn. Met het overschrijden van de hangbrug over de Bossosjohka start om tien over acht een nieuwe wandeldag. En het schiet meteen goed op over het makkelijk lopende aarden pad richting Alesjaure. Al kilometers voordat je bij die hutten bent kun je ze zien liggen op een hogere uitloper aan de andere kant van de rivier.
Twee uur later liepen we al over de tweede hangbrug van vandaag. Na een korte klim stonden we in het eigenlijk 'kamp', een soort plateau omringd met verschillende hutten voor in totaal 86 bedden. Je kunt er ver in twee valleien kijken; naar het zuiden waar we vandaan komen en naar het noorden het grillige Alesjaure meer, met op de oostelijke oever een vrij groot Samidorp.
De grootste aantrekkingskracht ging echter uit van de netjes ingerichte hoofdhut met de receptie, het winkeltje en de gemeenschappelijke ruimte. In deze ruimte stonden zelfs enkele vitrines met informatie over de omgeving. Zo kwamen we er achter dat onze hamsters die wij onderweg vooral onder de loopplanken zagen wegschieten lemmingen waren. Verder was er de opgezette witte winterversie te zien van de moeraskorhoenders.
Tevoren hadden we al bedacht hier geruime tijd te blijven voor inkopen en een lange lunchrust. Helaas was in de 'butik' alle frisdrank op. De bevoorrading werd pas overmorgen verwacht. We zijn flauw van al het water drinken. Dan maar een bier, mijn vroegste bier ooit. Lekker met deze warmte, maar dat gaat geen gewoonte worden.
We blijven wat hangen in de muggenvrije zitkamer tot de winkel voor de tweede keer open gaat. Tussendoor lopen we even rond om foto's te maken van levende korhoenders, die we buiten zagen genieten in de zon. Een soort korhoenders aan het strand. Nauwelijks onder de indruk van onze aanwezigheid laten ze zich van dichtbij vastleggen.
Mjölk choklad doet wonderen
Tegen twaalf uur trekken we verder met nieuwe voorraden: twee pakken roggebrood, een tube hambeleg, twee tabletten chocolade en twee muesli-ontbijten. Met een aangenaam, rustig tempo gaat het langs de strandjes en oevers aan de westzijde van het spiegelgladde Alesjaure meer. We nemen wat foto's van het dorp aan de overkant en passeren een schuilhut waar je ook radiografisch kunt bellen om met een boot opgehaald te worden richting Alesjaure.
Gaandeweg, een mooi woord in deze context, heb ik steeds meer moeite om Frank bij te houden. Dat lukt normaal al niet niet, maar nu van geen kanten. Trager en moeizamer ging het. We zouden weer tot een uur of vijf doorlopen, maar met nog een uur te gaan ging het licht langzaam uit. Frank had er een paar dagen geleden ook last van gehad. Het was geen hongerklop, maar een langzaam leeglopen van de ballon. Ik wilde niet meer verder en moest eerst 'even' rusten. Ik stop.
De karige muesli-ontbijten en de geïmproviseerde lunches en poederdiners hebben voor een energietekort gezorgd. Frank maakt het blik goulashsoep, dat hij al dagen meesjouwt, warm. Als dat op is, eet ik in één beweging mijn hele chocolade tablet op. Heerlijk. Vooral de chocola zorgt voor een snel herstel.
We lopen door, vullen onderweg onze waterzakken, passeren een kilometerslange rendierenafrastering en slaan op een lichte verhoging in de vlakte ons bivak op. In de verte bestaat het uitzicht uit enkele verlaten Samihutten, maar er is weinig rust om er uitgebreid naar te kijken.
De hoop dat het beetje wind de muggen weg houdt blijkt een illusie. Hoewel ik nog geen muggen met een tamtam heb gezien, weet binnen een paar minuten de hele lokale muskietenbevolking, dat we zijn gearriveerd. Dan maar weer achter de veilige vitrage van de binnentent. Voor mijn rug zal het niet zoveel uitmaken. Volgens Frank lijkt die op een geval van rode hond of waterpokken. Een voordeel is dat je op je rug niet kunt krabben en er daarom nauwelijks last van hebt.
Misschien komt er straks toch iets meer wind, want voor het eerst in zes dagen hebben we enkele wolken gezien. Bah, moeten we weer wennen aan temperaturen beneden de 25 graden.
Nadat ik gisterenavond nog tot een uur of halftien had gelezen, werd ik vanochtend om halfzeven wakker van de zon op de tent. De rest ging snel. Het ontbijt bestaat uit de laatste muesli van thuis gemengd met hier gekochte muesli, een eerste signaal dat we ruim over de helft van deze trektocht zijn. Met het overschrijden van de hangbrug over de Bossosjohka start om tien over acht een nieuwe wandeldag. En het schiet meteen goed op over het makkelijk lopende aarden pad richting Alesjaure. Al kilometers voordat je bij die hutten bent kun je ze zien liggen op een hogere uitloper aan de andere kant van de rivier.
 |
| Alesjaure hutten |
 |
| terugblik in de Aliseatnuvallei |
Twee uur later liepen we al over de tweede hangbrug van vandaag. Na een korte klim stonden we in het eigenlijk 'kamp', een soort plateau omringd met verschillende hutten voor in totaal 86 bedden. Je kunt er ver in twee valleien kijken; naar het zuiden waar we vandaan komen en naar het noorden het grillige Alesjaure meer, met op de oostelijke oever een vrij groot Samidorp. 
 |
| uitzicht vanaf de Alesjaure hutten in de Aliseatnuvallei |
 |
| Samidorp Alsijavri |
De grootste aantrekkingskracht ging echter uit van de netjes ingerichte hoofdhut met de receptie, het winkeltje en de gemeenschappelijke ruimte. In deze ruimte stonden zelfs enkele vitrines met informatie over de omgeving. Zo kwamen we er achter dat onze hamsters die wij onderweg vooral onder de loopplanken zagen wegschieten lemmingen waren. Verder was er de opgezette witte winterversie te zien van de moeraskorhoenders.
We blijven wat hangen in de muggenvrije zitkamer tot de winkel voor de tweede keer open gaat. Tussendoor lopen we even rond om foto's te maken van levende korhoenders, die we buiten zagen genieten in de zon. Een soort korhoenders aan het strand. Nauwelijks onder de indruk van onze aanwezigheid laten ze zich van dichtbij vastleggen.
Tegen twaalf uur trekken we verder met nieuwe voorraden: twee pakken roggebrood, een tube hambeleg, twee tabletten chocolade en twee muesli-ontbijten. Met een aangenaam, rustig tempo gaat het langs de strandjes en oevers aan de westzijde van het spiegelgladde Alesjaure meer. We nemen wat foto's van het dorp aan de overkant en passeren een schuilhut waar je ook radiografisch kunt bellen om met een boot opgehaald te worden richting Alesjaure.
Gaandeweg, een mooi woord in deze context, heb ik steeds meer moeite om Frank bij te houden. Dat lukt normaal al niet niet, maar nu van geen kanten. Trager en moeizamer ging het. We zouden weer tot een uur of vijf doorlopen, maar met nog een uur te gaan ging het licht langzaam uit. Frank had er een paar dagen geleden ook last van gehad. Het was geen hongerklop, maar een langzaam leeglopen van de ballon. Ik wilde niet meer verder en moest eerst 'even' rusten. Ik stop.
De karige muesli-ontbijten en de geïmproviseerde lunches en poederdiners hebben voor een energietekort gezorgd. Frank maakt het blik goulashsoep, dat hij al dagen meesjouwt, warm. Als dat op is, eet ik in één beweging mijn hele chocolade tablet op. Heerlijk. Vooral de chocola zorgt voor een snel herstel.
We lopen door, vullen onderweg onze waterzakken, passeren een kilometerslange rendierenafrastering en slaan op een lichte verhoging in de vlakte ons bivak op. In de verte bestaat het uitzicht uit enkele verlaten Samihutten, maar er is weinig rust om er uitgebreid naar te kijken. 
Misschien komt er straks toch iets meer wind, want voor het eerst in zes dagen hebben we enkele wolken gezien. Bah, moeten we weer wennen aan temperaturen beneden de 25 graden.
De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een
aparte pagina Kungsleden 2015; Wandelen in Zweeds Lapland
aparte pagina Kungsleden 2015; Wandelen in Zweeds Lapland
voor tips en ervaringen ga naar mijn Review
Weer een mooi traject Frans. Jullie voedsel is idd niet zo heel gevarieerd. Mijn wandelvriendin noemt het dat ze "appelig" wordt, als ze behoefte aan iets te eten krijgt. Komt misschien omdat we in de Betuwe wonen. Ha, ha!
BeantwoordenVerwijderenHoeveel dagen hebben jullie totaal gelopen?
Hallo Mirjam. Bedankt weer voor je reactie. Altijd leuk.
BeantwoordenVerwijderenWe hebben in het totaal 11 dagen gelopen. Dat was ruim, want op het eind konden we rustig aan doen. Het vliegtuig ging toch niet eerder en we hadden ook nog een reserve dag. Toch wordt geadviseerd om voldoende reserve in te bouwen. Het weer kan in Lapland natuurlijk ook omslaan en je dwingen tot een dag rust vanwege kou of regen.
Maar daar hebben wij gelukkig helemaal geen last van gehad.
Groeten Frans