Trektocht Alpe Adria Trail 2023: Heenreis volgens plan

  Maandag 7 augustus 2023

van Schiphol Amsterdam via Frankfurt naar
Airport Trieste bij Monfalcone en daarna
een korte busrit naar Gradisca d'Isonzo

Heenreis volgens plan

Onnodige spanning

Dit jaar ga ik de trektocht van vorig jaar voltooien. Bosbranden barricadeerden toen de laatste honderd kilometer. Gradisca d'Isonzo was daardoor in 2022 het gedwongen eindpunt. Daar zal ik dit jaar de draad weer oppakken. 

Om vandaag in Gradisca te komen ben ik vanochtend om zes uur opgestaan. Voor vertrek van huis nog even secuur de laatste spulletjes toevoegen aan de drietraps-bagageraket: mijn rugzak voor de trektocht, de twee fietszijtassen en stuurtas voor de aansluitende fietstocht en de weekendtas voor de afsluitende rustweek aan een Italiaans meer. De laatste twee activiteiten samen met Judith.

Judith zet mij om kwart voor zeven af bij het station. Een bekende procedure, maar het lijkt of het afscheid voor zo'n eenpersoonstrektocht ons in de loop der jaren moeilijker valt.

"De dienstregeling naar Schiphol is gewijzigd vanwege werkzaamheden". Dit is het eerste bericht dat door de speakers galmt als ik het station binnenkom. Ik wil meteen Judith bellen om mij eventueel naar Schiphol te brengen. Net op tijd zie ik op een infomonitor dat mijn geplande trein gewoon volgens schema naar Amsterdam rijdt. Blijkbaar was op de website van de NS al rekening gehouden met de omleiding. Ongelooflijk hoe het openbaar vervoer er toch steeds in slaagt je schrik te bezorgen.

Het regent. Dat is deze zomer geen nieuws. Met moeite kijk ik door de betraande ramen van mijn coupé. Harder dan ik in het verleden gewend was stuift de intercity door het Gooi en zet mij een half uur later af op Amsterdam Centraal. Een drukke sprinter brengt mij in een gezapig tempo verder naar Schiphol.

Op Schiphol zijn medewerkers grotendeels vervangen door automaten zonder verstand. De meest eenvoudige handelingen worden een puzzel. Leve de digitale vooruitgang. Ondanks de stress verhogende onbemande bagage drop off zit ik drie kwartier na aankomst op Schiphol bij mijn gate. Dat is zeker beter dan de lange rij van vorig jaar. 

"Mind your steps" hoor ik rechts van mij waar golfjes mensen voorbij trekken. Frankfurt is slechts een tijdelijk eiland tussen Nederland en Italië. Je hebt nauwelijks een idee dat je in Duitsland zit. Soms hoor je ook Duits. Die mensen zitten ook overal. Zelfs in eigen land.

De vlucht naar 'Airport Trieste' bij Monfalcone heeft vertraging maar verloopt verder normaal. Eenmaal geland komt mijn rugzak al snel weer onder mijn beheer. Enig puzzelen brengt mij bij het busstation en tegen vieren stap ik geheel volgens plan uit in Gradisca d'Isonzo. Kortom een prima reis.

Het mooie, maar stille Gradisca

Geen schim van vorig jaar

Na elf maanden ben ik terug waar ik vorig jaar werd gestopt op mijn Alpe Adria Trail; het vestingstadje Gradisca d'Isonzo in de regio Friuli in noordoost Italië. Voor een hernieuwde kennismaking loop ik in een heerlijke zon en een aangename temperatuur van 25 graden door het prachtige park. En passant kijk ik uit naar een supermarkt om de etensvoorraad te bemachtigen voor de komende dagen. Na een kwartier wandelen blijkt die supermarkt slechts op vijf minuten afstand van mijn hotel te staan. Met twee pakketten kant-en-klaar-boterhammen, een zak Duits zuur brood, een kuipje tonijnsalade, plakken smeltkaas en kuipjes jam kom ik weer buiten. Dat wordt morgen met water erbij toch nog een aardig zware rugzak.

Tegen halfzeven volgt een verkenning van de startlocatie en een eerste stukje van de wandeling van morgen. Dat brengt mij bij de brug over de rivier Isonzo. Door de uitbundige regen van enkele weken geleden in Slovenië staat het water beduidend hoger dan vorig jaar.

vestingmuren van Gradisca d'Isonzo

Vanaf de brug zie ik de zuidelijke vestingmuren van Gradisca. Daar ben ik vorig jaar niet aan toegekomen. Als oud-vestingbewoner ben ik getriggerd om dit van dichtbij te bekijken en onder te gaan in historische beelden.

Bij de oostelijke stadspoort trek ik de binnenstad in. Het is stil. Na verschillende kilometers rondzwerven vind ik geen enkel geopend restaurant op deze maandagavond. Gradisca is geen schim van het super-gezellige vakantiestadje dat ik vorig jaar achterliet. Dan maar op mijn hotelkamer tv kijken naar het WK-wielrennen in Glasgow en vroeg slapen. Elk nadeel heeft zijn voordeel als ik om half negen een flink deel van mijn net gekochte etensvoorraad opeet. Morgenochtend voor vertrek nog maar een keer naar de supermarkt om de voorraad aan te vullen, want misschien wordt het morgen een lange dag omdat het het geplande hotel op twintig kilometer helemaal vol zit. Wordt het morgen meteen een nacht in mijn bivakzak?

De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:

Hieronder de verslagen van voorgaande jaren:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenie)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2022-2023

(van Bovec in Slovenie naar Gradisca d' Isonzo in Italie

en van

Gradisca d' Isonzo naar Muggia)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review