Trektocht Alpe Adria Trail 2023: van Jamiano naar Gabrovizza, 4 km voor Prosecco

   Woensdag 9 augustus 2023, wandeldag 2

van Jamiano naar Gabrovizza, 4 km voor Prosecco
12 uur inclusief pauzes, rondkijken, eten en zoeken naar een slaapplaats
 ± 27 km, ± 500 m klimmen en ± 250 m dalen
temperatuur 's middags 27 graden

Langs de Adria

Het is een beetje vreemd met de Alpe Adria Trail. De naam laat een wandeling van de Alpen naar de Adriatische Zee vermoeden. Zowel de Alpen als de Adriatische Zee zijn daarbij erg ruim genomen. In Oostenrijk in de Alpen werden al verschillende zijtrajecten ingeslagen voordat de gang naar het zuiden werd ingezet. Ook nu bij de Adriatische Zee worden schijnbewegingen gemaakt. Vandaag bereik ik de kust bij Duino, een mooi moment om zo'n trail de beëindigen zou je denken. 

Maar het eindpunt is pas in Muggia ten zuiden van Trieste bedacht. Waarom? Geen idee. Het zal de komende dagen verschillende keren heel mooi langs de kust gaan om net zo makkelijk weer een uitstapje naar Slovenië te maken. Zo kom je wel aan je kilometers. Dat zal vandaag ook meer dan gedacht lukken.

de eerste kennismaking met deze dag gezien vanuit mijn bivakzak

Eerste contact met de zee

De nacht in mijn bivakzak is ongestoord verlopen. Om zes uur sta ik op om een uur later de laatste tussenliggende helling naar de zee te beklimmen. Over een halfverhard breed pad gaat het in het ochtendlicht rustig omhoog tussen de restanten van zwartgeblakerde boompjes.

Boven neem ik enkele foto's van de naderende kust voordat ik begin aan de flinke afdaling naar zeeniveau. Bij een stuw in het riviertje de Timavo die hier met aardig wat water in zee uitmondt neem ik tijd voor een rust. Ter plekke verbaas ik mij erover waar dat water vandaan komt. Vanuit het niets komt er uit een paar grote duikers een flinke rivier. Dat is op dat moment mijn Nederlandse uitleg. Nu bij het schrijven lees ik dat dit een rivier is onder het poreuze karstgesteente. Met een ondergrondse passage van meer dan veertig kilometer stroomt hij vanuit Slovenië naar hier en komt hij net voor de laatste twee kilometers boven de grond. Het is daarmee de kortste rivier van Italië. Ik kijk rond en geniet van de rust in de schaduw en van een tweede ontbijt. Mijn Duitse zwarte brood met plakken smeltkaas uit de Co-op van Gradisca smaakt prima. 

Zoektocht naar Duino

Het oude vissersdorp, Villagio del Pescatore, heeft nog wel een viswinkel, maar voor de rest liggen er vooral pleziervaartuigen langs de lange kades met vrije toegang naar zee. Langzaam kom ik echt aan de kust met hier en daar een laag zanderig dijkje. In mijn enthousiasme volg ik dit dijkje en moet terugkeren als de zee mij stopt. Naar Duino blijkt er een klim gemaakt te moeten worden door het hoger gelegen bos. Oké, omhoog dan maar, op zoek naar iets waar ik een derde ontbijt kan genieten. Het karige einde van gisterenavond moet gecompenseerd worden, vandaag agressieve bevoorrading. Dat lukt ten slotte bij de stadspoort van Duino. Lekker zo'n cappuccino met een broodje na zeven kilometer.

Villagio del Pescatore

de Adria vlakbij Villagio del Pescatore

een derde ontbijt in Duino

Rilke-pad

Nadat ik twee keer hetzelfde rondje in Duino heb gelopen weet ik de toegang naar het Rilke-pad te vinden. Het is vernoemd naar Rainer Maria Rilke, een Praagse dichter die inspiratie vond voor zijn gedichten "Duino Elegies" toen hij hier aan het begin van de twintigste eeuw te gast was. Ik heb daar beeld bij. Het is mooi wandelen hier over dit klifpad met ver uitzicht over de stille zee tot ver voorbij Trieste. Schitterend. Diverse keren stop ik om te kijken en foto's te maken. 

blik in zuidelijke richting waar Trieste zich vaag aftekent

blik terug naar kasteel Duino

de haven van Sistiana onder je aan het eind/begin van het pad

Het Rilke-pad eindigt bij het dorp Sistiana waarvan ik in de diepte al de baai met de haven heb gezien. Het is er toeristisch druk. Bij gebrek aan een supermarkt bezoek ik langs de doorgaande weg een zogenaamde mini-markt en kies voor een cola en twee biologische, een beetje opgeblazen donuts met een heerlijke uitziende vulling. Ze zijn met zorg verpakt. Bij de kassa kom ik er met gebarentaal achter dat die vulling blijkbaar met goudmeel is gemaakt. Zeven euro per stuk. De cola smaakt ook uitstekend. Samen achttien euro. Met zulke prijzen moet je wel buiten slapen.

eerst maar een rust

Sales

Het dorp Sales heb ik in mijn thuis gemaakte etappeplanning als eindpunt voor vandaag aangemerkt. Met een afstand van tweeëntwintig kilometer vanuit Jamiano leek me dat een mooi dagtraject. De route er naar toe gaat weer helemaal het binnenland in en nadert daarbij de Sloveense grens zo dicht dat KPN mij meldt dat ik ook in Slovenië kan bellen. 

Na een rust gaat het in lage open bossen en enkele wijngaarden van dorpje naar dorpje. Silvia, San Pelagia, Prepotto di San Pelagio, mooie namen van dorpjes die veel gemeen hebben, het is er stil, er is niets te doen en als er een B&B, hotel of agriturisme is zitten ze vol, zijn failliet of met vakantie. Wel zijn verschillende eigenaressen zo attent om contacten in de buurt te bellen. Helaas zonder succes.

het keurig opgeruimde terras van een gesloten agriturisme

Ondanks de onderbrekingen voor het zoeken naar een overnachting schiet het lopen door de bossen lekker op en bereik ik tegen vieren Sales. Wat ik al van Booking weet wordt bevestigd, de agriturisme zit vol. Mentaal bereid ik mij al voor op een tweede nacht in het veld. Het drukt de gemoedstoestand niet echt. Daarvoor is het te mooi weer en te afwisselend om hier rond te trekken. Wel loop ik op aanwijzing van de eigenaresse vijfhonderd meter terug naar wijnproeverij Budin. Niet voor de wijn maar voor een extra groot broodje met dikke plakken ham en kaas en een karaf appelsap. Voorlopig heb ik geen trek meer. De agriturime in het volgende dorp Sgonico kan ik niet vinden. Ik had er geen overnachting verwacht, maar mijn waterzak willen vullen.

Dat doe ik weer twee kilometer verder in het dorp Gabrovizza bij een fonteintje. De buurman bevestigt twee keer dat het drinkbaar is. Dus dan moet het goed zijn. Vijfhonderd meter verder zie ik een aardig paardenweitje zonder hoog gras waar ik mooi uit het zicht kan liggen. Het is halfzeven geweest en heb tegen de 28 kilometer gelopen, genoeg.

Eerst Judith inlichten over de voortgang en de wel erg natuurlijke overnachtingen dit jaar. Tot mijn verbazing staat ineens de Sloveense van gisterenmiddag in 'mijn' wei. Ze heeft vanochtend eerst het kasteel Duino bekeken en is daarom later vertrokken. We wisselen alle overnachtingsmogelijkheden uit. Haar geboekte hotel ligt zelfs nog voorbij Prosecco en zit ook vol. 

Na haar vertrek ga ik me eerst wat verder van het weidehek verplaatsen. Ik was blijkbaar nog zichtbaar. Daarna ga ik op mijn gemak in mijn openluchtkamer op internet verder met zoeken naar een hotel voor morgen. Via een B&B vlakbij Opicina wordt ik verwezen naar een hotel van een startend echtpaar waar ik zowaar voor morgennacht een eenpersoonskamer kan boeken. Morgen dus eindelijk weer een douche en een gelegenheid om mijn vieze kleren te wassen, mobiel op te laden, in een bed te liggen en wat je nog meer in een hotel kunt. Soms wel makkelijk zo'n hotel.

Het is intussen gaan schemeren als ik deze aantekeningen afrond. Tot mijn verrassing gaat achter mij een straatlantaarn branden. Gelukkig wordt het oranje licht gefilterd door het tussenliggende bladerdek van een eikenboom, want ik ga niet meer verhuizen. Welterusten, tot morgen.

De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:

Hieronder de verslagen van voorgaande jaren:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenie)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2022-2023

(van Bovec in Slovenie naar Gradisca d' Isonzo in Italie

en van

Gradisca d' Isonzo naar Muggia)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review