Trektocht Alpe Adria Trail 2022: van Kozana bij Smartno (SLO) naar Cormons (ITA)

 Donderdag 28 juli, wandeldag 8

van Kozana bij Smartno (256m) naar Cormons (ITA)
hoogste punt Monte Quarin (274m)
4.5 uur inclusief pauzes,  ± 14 km,± 370 m klimmen en ± 485 m dalen

temperatuur 's middags tussen 30 en 35 graden

in de hal van Villa Felcaro

Eigengereide cola en cola incognito

Eigengereide cola

De wandeling van vandaag was niet echt lang en kende ook geen echte hoogtepunten of het moet het eindpunt zijn in de vorm van hotel Villa Felcaro. Om zes uur wordt ik wakker in mijn steriele kamer. Eerst maar de aantekeningen van gisteren maken anders vervaagt de geestelijke dagfilm. Of de andere gasten in quarantaine zijn weet ik niet maar ik zit alleen op het ontbijtterras met een prachtig uitzicht over wijngaarden. Dikke schijven brood met gerookte ham en Nutella leggen de bodem voor deze korte etappe.

Het eerste uur zie ik deze vallei in de Sloveense wijnstreek Brda van de andere kant. Nu laat Dobrovo met het kasteel zich vanuit het zuiden bewonderen. Een slinger in het traject die een beetje geforceerd lijkt om Smartno aan te doen. Wat maakt het uit, want het loopt best mooi tussen al die wijngaarden.

Naar het dorpje Medana gaat het nog even omhoog en daar eenmaal voorbij wordt definitief de afslag richting Italië genomen. Net voor de grens zie ik in Plesivo de deur openstaan van een bar-restaurant. Halfelf geweest, tijd voor een cola. Wanneer ik binnenstap zie ik een koelvitrine en bedien mij zelf. Als ik vervolgens rondkijk waar ik kan betalen zie ik keukenpersoneel dat non-verbaal uitstraalt dat ik stoor. Misschien stond de deur alleen open om frisse lucht binnen te laten. Iemand gaat op zoek naar een ander iemand met meer bevoegdheden. De dame die verschijnt heeft de allure van een eigenaresse die zich zonder enthousiasme neerlegt bij het voldongen feit van mijn cola en opent een kassa om mijn 2 euro in ontvangst te nemen. Snel opdrinken en wegwezen hier.

Bosco di Plessiva

De overschrijding van de Sloveens-Italiaanse grens geeft nog een beeld van de tijd van voor het Schengenverdrag. Aan beide zijden van de grens twee voormalige douanekantoortjes met een stukje niemandsland ertussen. De kantoortjes staan er te slijten door hun overbodigheid. Zonder verder oponthoud loop ik nu weer in Italië.

De route maakt een slinger door het landschap en brengt me bij een bosingang met een kinderspeelplaats en zelfs een keurig toiletgebouw. Languit liggend op een picknicktafel ben ik de enige in de kinderspeelplaats. Welk kind wil op dit afgelegen punt spelen en ook nog bij een bos waar je als kind niet naar toe wil? Het waarschuwingsbord tegen slangen zal ook niet echt helpen. Dan moet je echt door je ouders mee gedwongen worden en die hebben daar op een woensdagochtend om elf uur gelukkig geen zin in. Ook het toiletgebouw is voor mij alleen inclusief de waterkraan.

deze slang zag ik helemaal niet in het Bosco di Plessiva, maar net buiten Tolmin

Ik vergeet foto's te maken van het parkachtige bos dat ik binnentrek. Overal kleine bruggetjes met mooie stenen palen over keurige aangelegde paden met op verschillende plekken picknickbanken.

Thuis lees ik dat dit bos is ontstaan op een voormalig Italiaans militair munitiedepot en dat er veel werk is ingestoken om het aantrekkelijk te maken voor recreatie. Ik realiseer me nu pas dat ik liep door het grootste bosgebied in deze Friuli-streek en dat er veel gewandeld, gefietst en gebarbecued wordt. Misschien iets te snel met mijn beoordeling ter plekke. 

Wellicht kwam dat omdat de AAT-route zonder waarschuwing dit comfortabele deel verlaat en een 'gewoon' bos in duikt met stijgen en dalen over keien- en grindpaden. De temperatuur schommelt rond twaalf uur net boven de dertig graden en de zon laat zich slechts door een paar wolken dwarszitten. Vanochtend zag ik in het zuiden van Slovenië nog dikke bruine wolken van bosbranden.

Cola incognito

Tegen enen houdt het bos op en volgt er nog een klim over asfalt, een prima excuus om in een bocht van de weg te lunchen. Pas geleden moet het hier druk zijn geweest toen de renners van de Giro d'Italia elkaar op dit wegdek bestreden. Nu kan ik mij hier over deze smalle straat zonder gevaar midden op de weg omhoog werken. Maar er staat een beloning tegenover. Cormons komt met een prachtig vergezicht vanaf de rand van de Monte Quarin in beeld. Samen met de Maagd Beate kijk ik naast de naar haar vernoemde kerk over Cormons en de omliggende wijngaarden uit. 

Als afsluiting van de wandeling volgt een laatste afdaling over een aantal trappen en een cementpad. Veel te vroeg is het om in te checken voor de reservering bij Villa Felcaro. Dan maar vast een ronde door het centrum. Maar in Italië zijn de winkels om twee uur 's middags dicht. Nog net geen doodse stilte heerst er in deze hitte. Hier en daar zie ik nog een enkele terrasganger. Tevergeefs speur ik naar een supermarkt als die al open zou zijn. Het geluk lacht mij dan ineens toe in de vorm van 24/7 geopende automatiek voor drank, snoep en allerlei soorten repen. Waar je blij van kunt worden? In alle stilte trek ik mijn twee blikken cola te voorschijn en in alle rust geniet ik zittend op de trottoirrand van de koude prikkels die langzaam naar binnen stromen, cola incognito. 

Hotel Villa Felcaro

Google maps kletst mij naar hotel Villa Felcaro waar mijn booking.com reservering is aangekomen. Dit keer geen speurtocht naar een overnachtingsplek. In de tocht naar mijn kamer wordt ik omgeven door allerlei schilderijen uit de Habsburgse tijd en ingelijste foto's van grote feestpartijen. Eerst douchen, wat rusten en dan deze semi-eerbiedwaardige aankleding van dichtbij bekijken.

mijn kamer

19.00, ik dacht al laat te dineren, maar zit als eerste aan tafel. Had ik kunnen weten. De Italianen komen pas tegen achten. Mijn heerlijk koude fles Pellegrino aqua minerale is dan al lang leeg. Deze maaltijd brengt sinds dagen weer iets van groente in de vorm van geroosterde courgette, paprika en tomaat. De aangeklede entrecote als hoofdgerecht is ruim duurder dan de mixed grill van gisterenavond aan de bar in Smartno. Dat krijg je als je mag zitten aan een tafel met wit tafelkleed, met zachte achtergrond muziek en voorkomende bediening. 

Zo zit je een cola te drinken op de rand van een stoep en zo zit je te dineren in mooie eetzaal. Mijn tenue is niet veel anders, wel gedoucht en met een schoon shirt en lage schoenen. Iedere keer weer een andere aankleding, niet van mij maar van de omgeving. Dat is het mooie van zo'n wandeltrektocht. Ben benieuwd waar ik morgen dineer.

entree van Villa Felcaro

De dagberichten zijn aaneengeregen in een totaalverslag:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2022

Hieronder de verslagen van voorgaande jaren:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenie)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review