Westerborkpad; Wandelen van 't Harde, via Wezep en Hattem, naar Zwolle

Geen spectaculaire wandeling,
maar wel blij

Blij met de bijbel?

Als je 't Harde binnenkomt, dan staat er vlakbij het welkomstbord ook een bord met kerkdiensten. Het is zo te lezen in deze omgeving heel protestant. Er zijn hier niet alleen nazaten van de protesterenden tegen de Katholieke Kerk, maar er is zo te zien daarna ook redelijk geprotesteerd tegen elkaar. Je kunt naar de dienst van Nederlands Hervormde Kerk, de Protestantse Gemeente of de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt. En als je daar niet voldoende aan hebt, kun je bijvoorbeeld in het nabijgelegen Oldebroek naar de Hersteld Hervormde Kerk, of de Gereformeerde kerk, of de Vrij Oud Gereformeerde Gemeente, of de Oud Gereformeerde Gemeente Nederland (Rehoboth). Dit is zo maar een greep uit de Weekkrant. In Wezep en Hattem, waar ik vandaag ook doorheen trok zijn weer andere keuzes. 

Als passant is dit een onbekende wereld. Een wereld waar de uitleg van de Bijbel blijkbaar grote gevolgen kan hebben. Des te mooier is het om te merken dat je in een blijde omgeving loopt en langs de weg naar Wezep uitgenodigd wordt voor een bijeenkomst van het Nederlands Bijbelstudie Centrum. Hoewel, nu ik de foto beter bestudeer, blij is nog niet helemaal zeker, want er staat een vraagteken achter.

Niet onaangenaam

Zekerheid heb ik wel over de afstand van vandaag, 21 mei. Met hier en daar wat extra lopen haalden Jack en ik de 29 kilometer. Terugkijkend was het geen verkeerde beslissing om dit traject in een keer te lopen. Want hoewel niet onaangenaam, ontbraken er echte hoogtepunten om lang naar te kijken. Daarbij moet ik wel toegeven dat we Hattem al een jaar geleden hadden bekeken tijdens een etappe op het Maarten van Rossumpad. Een groot deel van de tocht ging over asfalt, afgewisseld met stukken door bos en enkele kleine heides. 

Het mooie open veld bij Mullegen vanaf het pad door de bosrand

Rood bloeiende paardenkastanje langs de weg naar Wezep

Nadat we in 't Harde het goede pad hadden gevonden liepen we in één ruk door naar het Landal Park 't Loo bij het gelijknamige dorpje. Zo'n park heeft altijd een restaurant en daarom zijn we verkennend voorwaarts gegaan en zaten even later voorzien van koffie en taart vanaf het terras naar het mooie zandmeer en de eerste voorzichtige zwemmers te kijken.

Wezep-Hattem

Wezep werd vier kilometer verder zonder ophef gepasseerd en pas bij de Wezepse Heide hebben we voor de tweede maal gepauzeerd om in die mooie ambiance te rusten en rond te kijken. Een kleine maar schitterende heide, die er in augustus, in bloei, magnifiek moet uitzien. 

Enkele kilometers verder, vlak voor Hattem, diende zich weer een prachtig stukje aan bij het Huis Molecaten. Dit statige huis dankt zijn naam aan de molen die je tweehonderd meter verder bereikt. 

Huis Molecaten

Molecatense Molen

Daarachter is ook een prima herberg voor een rust. Dat hebben wij niet gedaan, om de gasten het 'avontuurlijke' aanzien van Jack te besparen. Op deze warme dag liet ik hem net voor Huis Molecaten zijn dorst lessen in iets wat, naar ik nu lees, de bovenloop moet zijn geweest van de Molecatense Beek. Veel loop zat er op die plek in de beek nog niet, bladeren en modder des te meer.

Na terugkeer uit het water was Jack minder wit

Hattem

Via de Elisalaan en de uiterwaarden langs de IJssel bereikten we het oude centrum van Hattem.

IJs is een prima aanleiding voor een stop. Op het terras in het centrum van Hattem had de slecht opgedroogde Jack nog voldoende bekijks en zag ik aan de blikken, dat wij waren afgedaald tot het niveau landloper. Maar de landloper liet zich het ijs goed smaken en dacht er het zijne van. Het was overigens goed toeven op dat kerkpleintje in Hattem. Lekkere temperatuur, mooie gebouwen om te bekijken en regelmatig kwamen er ook mooie dames voorbij. Jammer dat zo'n ijsje snel op is.

IJsselbruggen

Na een rondwandeling door diverse straten verlieten wij Hattem via de stadspoort, liepen nog even om door het park om de stellingmolen 'De Fortuin' te bekijken en stampten vervolgens door naar de bruggen over de IJssel. 

Vlak er voor waren we nog bijna getuige van een kop-staartbotsing, toen een groepje losgebroken ooien met hun lammeren afwisselend links en rechts van de drukke Gelderse Dijk lekkerder gras zagen.

Eenmaal aan de Zwolse kant van de IJssel is het mooi om over de uiterwaarden naar de silhouetten van de rivierbruggen te kijken. Prachtige beelden, die ook een aanwezige, schilderende kunstenaar inspireerden. 

Na het oude sluizencomplex Katerveer liepen we via een 'groene long' langs de Willemsvaart richting het centrum. Ooit was deze vaart de scheepvaartverbinding tussen de IJssel en het centrum van Zwolle. 

ophaalbruggen over de kleine sluis van het Katerveer

Naar station Zwolle

Op de laatste kilometer passeerden wij niet alleen het oude gebouw van het Gymnasium Celeanum, maar ook een aantal kunstwerken rondom vrouwenbenen. Het zijn beelden van de kunstenares Iris Le Rütte.

Over het oude gebouw van het Gymnasium Celeanum lees ik in de Westerborkpadgids; 

Op 2 en 3 oktober 1942 werden de Joodse werkkampen in Nederland gesloten. Behalve de Joodse dwangarbeiders werden, onder de noemer 'gezinshereniging', ook hun gezinnen naar kamp Westerbork overgebracht. Om die reden diende een grote groep Joodse vrouwen en kinderen en een groep achtergebleven mannen uit Zwolle zich te melden in het gymlokaal van het gymnasium Celeanum aan de Veerallee. Vanuit dit gebouw zijn ze op 3 oktober naar het station gebracht, vanwaar de trein naar Westerbork vertrok. De meerderheid zou korte tijd later doorgestuurd worden naar Auschwitz.

   

Het kunstwerk 'Rozenboom werd in 2008 ter nagedachtenis aan de Jodenvervolging
in de tuin van het voormalig gymnasium geplaatst

Ook op het einde van deze lange wandeling blij. Blij om hier in vrijheid rond te lopen. Morgen toch maar stemmen om de Europese samenwerking in stand te houden. 

Alle berichten van de wandelingen op dit pad staan verzameld op mijn pagina Westerborkpad 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland