Trektocht Cape Wrath Trail 2025: van Loch an Daimh naar Oykel Bridge

  Dinsdag 20 mei 2025, wandeldag 8

van Loch an Daimh naar Oykel Bridge

opgestaan 06.30, vertrek  ± 7.30, aankomst ± 15.00
± 7,5 uur wandelen inclusief pauzes en foto's maken,
± 16 km,  ± 100 m klimmen en ± 175 m dalen
temperatuur: s' morgens 10 graden, tot 23 graden 's middags,
lucht: strak blauw

Over de helft

naar Glen Einig met middenin de foto The Schoolhouse vlakbij Duag Bridge

Over de helft

Gisteren heb ik met een totaalafstand van ongeveer 130 km de helft van mijn trektocht bereikt. Dat is de helft in kilometers. Hopelijk betekent dat ook de helft in wandeluren. Dat is nog niet zo zeker. Van 'tegenwandelaars' hoor ik dat er in ieder geval op het laatste traject naar 'the lighthouse' een zware doorsteek door het terrein wacht waarbij je jezelf met kompas op de route moet houden.

terugblik vanaf het pad op mijn tentplek aan de rechterpunt van Loch an Daimh

Rustige dag

Vandaag alleen maar over landweggetjes, 4x4-tracks, met minder hoge bergen dan de afgelopen week. Na een nacht met enkele waakmomenten waarin ik mijn rommelende maag op een proteïnereep trakteer, sta ik pas om halfacht op. Voor 16 kilometer over goede paden is dat vroeg genoeg. Kort na negenen ben ik weer van mijn tentplek aan Loch an Daimh terug geklommen naar de route en kijk zoals gewoonlijk nog een keer terug. Ook vandaag schijnt de zon weer uitbundig. Inmiddels is dit de achtste wandeldag in de Schotse zon. Wat een mazzel. Minder geluk heeft een adder.

Hij of zij heeft waarschijnlijk lekker liggen zonnen op het pad. Dat zou normaal gesproken op deze stille track geen slecht idee zijn geweest. Maar ook vandaag zie ik weer meer wiel- en zelfs rupsvoertuigen voorbijtrekken. Daarstraks een rupsvoertuig beladen met een container. Wat hij in deze verlatenheid daarmee gaat doen is mij niet duidelijk. Dat gaat deze adder ook niet meer meemaken.

Reforestering

Na het passeren van bothy Knockdamph krijg ik zicht op de locatie waar het rupsvoertuig is gestopt. Er staan al verschillende andere containers en een shovel tilt de nieuwe container van het transportrupsvoertuig. Het wordt een werkplek of uitvalsbasis voor herbebossing, reforestering. Dat zie je op veel plekken in Schotland. Geschikte stukken moors worden omheind om de jonge aanplant tegen herten te beschermen. Hier in het winderige noordwesten van Schotland is succes niet verzekerd. Sommige aanplanten staan er wat verspreid bij met ielige boompje die elkaar vasthouden. Op mijn kaart zie ik dat het laatste deel van de route van vandaag door een bosgebied gaat. Ben benieuwd hoe dat bos erbij staat.

bothy Knockdamph

een terreinvoertuig en  rupsbanden voor een van de voertuigen
 van het herbebossingsproject. Daar kun je als adder beter niet onder komen.

het oversteken van beken is dit jaar geen probleem

beek bij Duag Bridge

The Schoolhouse

Het pad volgt de afwateringsbeek van Loch an Daimph over makkelijk beloopbare tracks. Bij het riviertje Rappach Water draait de route de Glen Einig in en slingert met een grote boog naar Duag Bridge (zie de eerste foto) die over een flink ingesneden beek is gebouwd. Na de brug ga ik een huisje binnen dat nu gebruikt wordt als bothy, maar op mijn kaart The Schoolhouse wordt genoemd. Het is gerestaureerd door vrijwilligers voor de bothy-functie, maar deed in de jaren 1920-1940 dienst als school voor de kinderen van de landarbeiders uit de omgeving.

Later hoor ik van de barman in Oykel Bridge Hotel dat die leerlingen kilometers liepen om daar de lessen te volgen. In het verleden woonden er meer bewoners in de Highlands. Al in de 19e eeuw is er een aanzienlijke ontvolking geweest tijdens de zogenaamde clearances. Maar ook nu nog is er een bevolkingsafname in de afgelegen regio's, die te wijten is aan de beperkte economische mogelijkheden en de barre geografische omstandigheden. (Wikipedia).

Oykel Bridge

Eentonig zijn de vijf kilometer door Einig Woods. Het bos staat er goed bij en biedt in ieder geval een rustplek in de schaduw. Om drie uur krijg ik zicht op de Oykel Bridge. Daarmee is de naam van dit einddoel volstrekt helder. Verder dan deze brug is er ook bijna niets. Alleen nog op 200 meter afstand het hotel dat naar de brug is vernoemd om het eenvoudig te houden. Einde rondleiding. 

Bij entree van het hoteldeel komt na een druk op een bel een medewerker die mij vertelt dat alle slaapplaatsen voor wandelaars in het nieuwe bunkhouse zijn volgeboekt. De andere kamers kosten 130 pond en worden meestal door de vissers, lords en gentry, gebruikt. Hij legt uit dat het hotel eigenlijk een vissershotel is. Voor mensen die tegen flinke betaling op zalm mogen vissen in de River Oykel. Deze rivier mondt namelijk aan de andere kant van Schotland uit in de Noordzee via de Kyle of Sutherland en de Dornoch Firth. Dat weten die zalmen ook en zwemmen in de herfst stroomopwaarts om in de bovenloop van River Oykel te paaien. Op dit moment staat het hotel voor een deel leeg want door de lage waterstand zijn er geen zalmen.

Oykel Bridge Hotel

De medewerker adviseert mij net als de andere dagen in de tent te slapen. Maar wel buiten het terrein van het hotel. Ook het antwoord op mijn vraag of er dan wel in het bunkhouse gedoucht kan worden is negatief. Hij wijst mij op de kampeermogelijkheid naast de parkeerplaats bij de brug. Daar kun je volgens hem nu ook goed een rivierbad nemen. Oké.

"Kan ik hier dan wel wat drinken?" "Yes, the bar is next door". Na twintig meter buitenom omlopen en wat zoeken tikt dezelfde man op het raam en wijst naar de deur. Hij is nu barman. Dat gaat hem beter af. De cola smaakt goed en ik mag in de tijd tot aan het diner mijn powerbank en mobiel opladen. Dat klinkt al een stuk beter.

Leven aan de rivier

Om vier uur staat mijn tent en is het tijd voor de was. Na het ophangen van de was op mijn eigen meegesjouwde waslijn is het tijd voor mijzelf. Op een wat diepere plek spoel ik mijzelf af. De temperatuur van het rivierwater valt zeker mee en ik dompel een keer onder. Minder heldhaftig dan de twee Schotse dames die een half uur later echt een paar slagen zwemmen, terwijl hun man een drone over de rivier laat scheren. 

Na het bad ben ik schoon genoeg om op het aanwezige internet alle contacten via Whatsapp en Polarsteps over dit leven aan de rivier te informeren. 

Bar menu

Naar het diner heb ik uitgekeken. Eindelijk een keer geen poedermaaltijd. De menukaart laat verschillende Schots klinkende gerechten zien. Gammon Steak klinkt wel goed.

Als ik later op Polarsteps het resultaat toon antwoordt mijn broer: "mag wat kosten". Wel met een smiley erbij. Dat maakt een hoop goed. Mijn Gammons Steaks op eerder tochten in 1992 en 2007 hadden duidelijk meer body.

Of het door het rivierbad, de Gammon Steak, het bier of de algemene vermoeidheid komt weet ik niet, maar de loomheid slaat flink toe in dit rivierleven. Afrekenen en mijn powerbank niet vergeten. De komende dagen mij maar aan de planning houden met twee kortere etappes. Even niet meedoen met de Engelsen, zoals mijn buurman, die dat vandaag in één dag deed. Voorlopig ben ik met mijn slakkengang wel al over de helft. Welterusten. 

Waar zit ik nu? 

Oykel Bridge

 De dagberichten worden aaneengeregen in een totaalverslag:

Verslag Vervolg Cape Wrath Trail Schotland 2025

Verslag Kennismaking Cape Wrath Trail Schotland 2024

Mijn ERVARINGEN en TIPS zijn verzameld in een aparte REVIEW

Trektocht Cape Wrath Trail 2025: van Loch an Tiompain via Inverlael en Ullapool naar Loch an Daimh

 Maandag 19 mei 2025, wandeldag 7

van Loch an Tiompain via Inverlael en Ullapool
naar de zuidwestpunt van Loch an Daimh
gelift tussen Inverlael en Ullapool

opgestaan 07.00, vertrek  ± 08.10 van Loch an Tiompain,
aankomst Inverlael 10.00, vertrek vanuit Ullapool 12.00, aankomst ± 17.45
± 8 uur wandelen inclusief pauzes en foto's maken,
± 21 km,  ± 250 m klimmen en ± 450 m dalen
temperatuur: s' morgens 10 graden, tot 21 graden 's middags,
lucht: licht bewolkt

Rolling Plans

Ullapool Harbour

Extra reservedag

In mijn aankondigingsblog van begin mei heb ik geschreven dat mijn planning niet in beton gegoten is. Nou, vandaag was het dunne specie. Mijn oorspronkelijke etappe-indeling gaat uit van zestien wandeldagen, een reservedag en twee reisdagen. In mijn planning staan twee kortere etappes; die van gisteren, 13 km van Loch an Nid naar Corriehallie, en aansluitend die van vandaag 12 km naar Inverlael, eindigend met een lift naar Ullapool. Eigenlijk waren ze meer bedoeld als herstel van de voorgaande dagen. Met tot slot de overnachting op een camping in Ullapool waar ik dan ook mijn voorraden zou aanvullen en batterijen kon opladen.

Al tijdens de latere voorbereiding op de tocht kwam ik er achter dat de 22 kilometer verplaatsing van Cape Wrath naar de veerpont over de fjord Kyle of Durness per minibus van de Guided Tours alleen kan als er plaats voor je is. Daarvoor moet je minimaal een dag voor aankomst bij Cape Wrath contact met ze opnemen. En dat ook nog eens voor Sandwood Bay, want daarna is er geen telefoonverbinding meer. 

Van onderweg ontmoette Duitsers die noord-zuid liepen hoorde ik drie dagen geleden dat het vervolgens niet gegarandeerd is dat de veerpont/ferry vaart. In hun geval niet door teveel wind. Zelfs met mijn reservedag kan het dan nog tricky worden om op tijd in Durness te komen. Er vanuit gaande dat de reservedag niet eerder is gebruikt. De bus van Durness naar Inverness vertrekt maar één keer per dag om 8.05 uur. Mijn vliegtuig vanaf Inverness Airport heb ik al maanden geleden geboekt voor vrijdag 30 mei en gaat niet op mij wachten.

wat je allemaal bedenkt in zo'n tent aan Loch an Tiompain

Door die toenemende onzekerheid rondom het eindpunt heb ik het etappeplan veranderd. Ik wil nu zoveel op mijn planning inlopen dat er een extra reservedag ontstaat. Als ik op de twee oorspronkelijk kortere etappes langer doorloop dan moet dat lukken. Gisteren heb ik daarom al een voorschot genomen op de wandeling van vandaag en bevind me op nog maar vier kilometer van Inverbroom bij Inversael. Liggend in mijn slaapzak aan Loch an Tiompain is de beslissing definitief geworden. Zo gaan we het doen.

het boodschappen doen in Ullapool is conform planning gelukt

Met dit nieuwe plan zal ik dus niet in Ullapool op de campsite slapen. Dat is niet zo handig. Ook al ga ik er dan nu niet overnachten misschien kan ik vragen of ik tegen betaling daar mag douchen. Ondertussen zou ik dan ook mijn powerbank kunnen opladen. Zeker als ik eerst boodschappen ga doen voordat ik die powerbank weer ophaal. Ook dit plan liep anders.

Darf ich mitfahren?

Ullapool is een kritiek punt in mijn planning. Zonder aanvullende poedermaaltijden zal er geen eten zijn op de komende overnachtingsplekken in de natuur. Ik wil daar in de enige outdoorshop in de omgeving vijf avondmaaltijden en drie ontbijten kopen.

De weg A835 tussen Inverlael en Ullapool wordt afgeraden om langs te wandelen. Daarom wil ik dat stuk liften. Vannacht ook al bedacht dat het waarschijnlijk niet zo handig is al te vroeg te gaan staan liften. Wie neemt er om acht uur 's morgen een ongeschoren wandelaar mee? Daarom vandaag uitslapen tot zeven uur.

terugblik op Loch an Tiompain

Nadat ik van mijn slaapplek aan Loch an Tiompain afscheid heb genomen begin ik aan de lange afdaling naar de River Broom waarlangs de A835 is aangelegd. Een kilometer gaans toont zich beneden de eerste glimp van Loch Broom. Dit loch heeft getijdewerking door de open verbinding met de oceaan. Om de druk op mijn knieen te verminderen loop ik op steile grasstroken zigzaggend naar beneden. Het maken van foto's van de groter wordende 'onderwereld' helpt ook. Nu ik dichterbij kom zie ik de echte weides in dit gebied vol met schapen. Even later ben ik één van de schapen wanneer de route dwars door de schapenweides loopt.

Niet ver van de plek waar de route de A835 bereikt is een parkeerplaats. Daar wil ik gaan liften. De tweehonderd meter ernaar toe maak ik de eerste liftgebaren. Nog voordat ik er ben zie ik een VW-bus stoppen. Versnellen, meteen actie voordat hij wegrijdt. Het is een bus met een Duits kenteken. Nock, Nock, wordt Klopp, Klopp. "Fahren Sie nach Ullapool?" Directer kon ik als Nederlander de vraag niet stellen. Het voorzichtige antwoord is "Ja". "Darf ich mitfahren?" Nog steeds doelgericht en het antwoord is weer "Ja". Twee minuten na het eerste liftgebaar zit ik comfortabel en opgelucht achterin een kampeerbusje.

Onderweg als we langs Loch Broom naar Ullapool rijden natuurlijk de uitwisseling van de vakantiebelevenissen. Zo horen ze ook van mijn noodzaak om eten in te slaan. "Oh, wir gehen zum Tesco". Dann können Sie auch gleich da aussteigen und anfangen mit einkaufen". Zo sta ik ze een kwartier later op het parkeerterrein van supermarkt Tesco hartelijk te bedanken. Aansluitend ga ik met mijn mentale boodschappenlijstje naar binnen: nieuwe Snickers, mueslirepen, wat roggebrood en voor directe consumptie kant-en-klare boterhammen en een flesje cola. 

Je moet wel stevig in je schoenen staan, want door je trek stop je zonder erg teveel in je mandje en krijg je het bij de kassa niet meer in je rugzak. Het roggebrood is op. Dan maar een klein pakketje 'flat bread'. Geen idee, maar het ziet er eetbaar uit en er zit rogge in.

Shore Street Ullapool

Ullapool

Voor de directe consumptie wandel ik naar de haven en begin op een picknickbank in de zon. Heerlijk, zo'n cola na dagen beekwater. De Ham, cheese and chicken triple glijden genietend naar binnen.

Smoked Ham and Cheddar: Smoked reformed ham with added water, mature Cheddar cheese and mayonnaise in malted bread. Cheese and Tomato: A blend of mayonnaise, Cheddar cheese, Red Leicester cheese and tomato in white bread. Chicken and Bacon Mayo: A blend of mayonnaise, chicken breast and smoked bacon in malted bread.

Tijd om Judith en Maxime over deze positieve vorderingen te informeren. Dat we videobellen heeft meteen het voordeel dat ze de bulten onder mijn oksel kunnen inspecteren. Ik kan zelf niet zo goed in mijn oksel kijken. Volgens zuster Maxime zijn de bulten geen teken. Dan zijn het waarschijnlijk midges geweest. Hinderlijk. Maar wel makkelijk zo'n e-consult aan de haven. Meteen ook Polarsteps bijwerken op deze geriefelijke picknickbank. Leuk. Prima plek hier. Alleen het maken van selfies met mijn mobiel heb ik nog niet helemaal onder de knie.

Het tijdvretende idee van douchen op de camping is totaal uit beeld geraakt. In de lichte wind van vandaag ruik ik mijzelf minder dan gisteren. Alleen met de elektriciteit moet ik nu zuinig zijn. De mobiel gaat uit. Eerst nog het belangrijkste, nieuwe droogmaaltijden. Ullapool is niet zo groot. De outdoor shop ligt tweehonderd meter van de haven. Om kwart voor twaalf mag ik voor 67,50 Britse ponden mijn rugzak weer tot de nok toe vol laden.

Loch Achall

Rond twaalf uur ga ik voor het derde deel van deze wandeldag op pad, de afsluitende 17 km naar Loch an Daimh. Mijn eerste richtpunt is Loch Achall, drie kilometer van Ullapool. Het lopen met opnieuw een 19 kilo zware rugzak gaat toch weer iets trager dan vanochtend. Zigzaggend door de straten van Ullapool zoek ik de noordelijke uitgang op.

stil straatje in Ullapool

Vlak voor de brug over de River Ullapool duik ik opnieuw het terrein in. Na een stuk met steengroeves wordt het weer stil. Des te opmerkelijker om de hoge stemmen en het gelach te horen van kinderen die vanaf een rots in een diepere kom van de rivier springen. Zelf neem ik een rust bij een volgende brug over de rivier.

Voorbij de brug toont zich weer de weidsheid en beperkte bewoning. Het lopen gaat makkelijk over een asfaltweg. Luxe. Het schiet goed op.  Met rusten erbij zit ik op een tempo van drie km per uur. Loch Achall komt in beeld en met lichte verfrissende tegenwind bereik ik de bossen van het verscholen Rhidorroch House. Het eind van het meer vormt weer een goed oriëntatie- en rustpunt. Lekker staren naar de beken die het meer in stromen terwijl ik in de gaten wordt gehouden door een groepje herten.

Loch Achall

Parallel aan de prachtig meanderende Rhidorroch River omzoomd door fel geel bloeiende brem rijgen de kilometers zich aaneen. Schapen met lammeren trekken zich weinig van mij aan. Een kudde herten houdt mij angstvallig in het vizier. De spaarzame huizen vormen de onderverdeling van de voortgang. Eerst het alleenstaande Cadubh huis en drie kilometer verder weer Rhidorroch Old Lodge. Daar is wat meer beweging. Jongelui lopen met kruiwagens over het gebied. Er staat een loods met allerlei voertuigen en machines direct naast de 4x4-track. Het lijkt een soort uitvalsbasis voor een werk verderop.

de bijna droge Rhidorroch River

Cadubh

rustende rugzak

bij Rhidorroch Old Lodge

Loch Daimh

De middag vordert. Nog twee kilometer. Voorbij Rhidorroch Old Lodge begint mijn eerste rustige klim van de dag. Tevens wordt ik vrijwilliger hekken sluiten. Iedere keer net als ik bij een van de hekken kom zijn er tegenliggers. De ene keer four-wheel-drives die ergens van terugkomen de volgende keer mountainbikers die blij zijn met mijn service. De komende dagen zal het aantal mountainbikers toenemen. Lijkt mij een aantrekkelijke bezigheid hier. Bij de steilere sporen leidt het volgens mij tot afbraak van de ondergrond waarmee het voor wandelaars zwaarder wordt.

Een terugkerend ouder echtpaar attendeert mij op de bothy on the far end of the loch. Ik bedank ze voor de tip. Maar ik weet al dat ik het bij de dichtstbijzijnde punt van het meer voor gezien hou. 21 km is genoeg. 

het eerste zicht op Loch Daimh

Over de top van de heuveluitloper krijg ik de eerste contouren van het meer te zien. Beneden zie ik een klein hokje staan. Daar zal ook wel goed gras zijn. Wel nog even 600 meter van de route met een afdaling van vijftig hoogtemeters. Het is het waard. Beneden in alle rust bij een klein badhokje vind ik een prima plek waar ik om kwart voor zes de tent opbouw. 

aan de zuidwest einde van Loch Daimh

Vanavond geen koude pint of lager in een Ullapoolse kroeg. Die is uit de planning gebuiteld. Vanavond wel koffie na de witte bonen met worstjes. Voorlopig zit ik hier op de uiterste punt van Loch Daimh wel bijna aan het geplande einddoel van wandeldag 8. En om het ingewikkeld te maken is dat einddoel nu het einde van wandeldag 7 geworden. De extra reservedag is geregeld.

Waar zit ik nu? 

Loch an Daimh  

waar de routemogelijkheden uit Ullapool en Inverlael samenkomen

 De dagberichten worden aaneengeregen in een totaalverslag:

Verslag Vervolg Cape Wrath Trail Schotland 2025

Verslag Kennismaking Cape Wrath Trail Schotland 2024

Mijn ERVARINGEN en TIPS zijn verzameld in een aparte REVIEW