Alpe Adria Trail Deel 2
Vragen met trage antwoorden
In november ga ik weer kijken naar de voortzetting van volgend jaar. Welke etappes? welk eindpunt? En hoe ik naar de start kom? Ga ik mijn voucher gebruiken of opnieuw met de auto? Misschien wel zonder tent net als op de Tiroler Höhenweg in 2018?
Met bovenstaande vragen en voornemens sloot ik vorig jaar het laatste blog af over mijn eerste deel van de trektocht over de Alpe Adria Trail. De vragen waren sneller bedacht dan de antwoorden gevonden. Waar het startpunt ligt van mijn jaarlijkse trektocht door de bergen is dit jaar nog simpel te beantwoorden; gewoon waar ik vorig jaar ben gestopt. Dus Döbriach in Karinthië, Oostenrijk.
Het is Tolmin in Slovenië geworden. Dan hou ik voldoende Trail over om volgend jaar ook nog flink te wandelen. Het moet de moeite waard blijven om de reis te maken. Dit jaar iets van rond de 245 bergkilometers en voor volgend jaar blijft er dan ongeveer 220 km over. Daarnaast ligt Tolmin niet te ver van een treinstation.
Hoe kom ik naar de start in Döbriach?
Die vraag heb ik dit jaar pas laat beantwoord. Eerst lang gewacht hoe de coronamaatregelen zich zouden ontwikkelen. Als die nog streng zouden zijn dan lag de auto meer voor de hand. Maar dat geeft weer een parkeerpuzzel op het vertrekpunt. Ook heb ik een treinrit overwogen. De heenrit leek eenvoudig totdat ik de NS belde. Of er was een computerstoring waardoor ze geen vrije plaatsten konden vinden in de nachttrein of alles was al uitverkocht; ze wisten het niet zeker. Dat was voor mij al voldoende onduidelijk om daar vanaf te zien. Op de bonnefooi met de trein lijkt mij ook een uitdaging. Ik zag mij 's nachts al ergens afniften op een Duits of Oostenrijks station.
Waarom niet alsnog met het vliegtuig? In eerste instantie was ik eerder dit jaar bij een poging om mijn voucher van TIX in te zetten zwaar teleurgesteld. Daarbij liep ik tegen een muur van onwil en ongeïnteresseerdheid. Niet dat je met een mens spreekt, maar de automatische computerberichten zijn zo ingesteld dat je geen centimeter verder komt. Wel met het zekere resultaat dat je jouw vouchercode niet kunt verzilveren. Dat ik niet de enige ben bleek uit de vele verwensingen aan het adres van deze onbetrouwbare website voor vliegtickets.
Rechtstreeks informeren op de website van Austrian Airlines werkte veel beter. Dus dit jaar is de keuze weer gevallen op vliegen. De resterende uitdaging die zowel voor de reis per auto, trein als het vliegtuig speelt is de terugkeer aan het eind van de wandeling van Slovenië naar Oostenrijk. Met de keuze voor de vliegreis wordt dat de terugkeer naar vliegveld Klagenfurt.
Achteraf had ik beter voor een terugkeer vanuit Slovenië vanaf Ljubljana Airport kunnen kiezen. Op basis van mijn huidige informatie over het openbaar vervoer tussen Slovenië en Oostenrijk gaat de reis van van Tolmin naar Klagenfurt minstens een dag kosten. Maar vaak neemt de informatiedichtheid en betrouwbaarheid toe naarmate je dichterbij de eindbestemming komt. Dus al wandelend en rondvragend zal zich een oplossing ontvouwen. De optie terugliften is ook mogelijk maar in coronatijden zeker niet betrouwbaar. Terugwandelen valt gelukkig door tijdgebrek af.
 |
| vorig jaar ging ik net twee dagen eerder weg uit Döbriach kijken wat ik nu moet doen om dit te missen |
Nieuwe vergezichten
Leuker is het vooruitzicht van de bergruggen en bergweides die beklommen mogen worden. De meren waarlangs ik ga trekken en de altijd weer verrassende plekken om te overnachten. En natuurlijk de onverwachte ontmoetingen met vooral medewandelaars. We gaan het weer meemaken. Dacht ik tot twee weken geleden.
Begin juni zag het er goed uit toen ik mijn vliegticket boekte, maar corona slaat al knuffelend weer flink om zich heen. De komende dagen afwachten of ik volgende week überhaupt nog wel naar Oostenrijk mag. Hopelijk kan ik in september vertellen wat ik al wandelend gezien en beleefd heb. Tot dan.
De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:
(van de Grossglockner naar Döbriach)
Veel plezier op deze mooie tocht, Ik zie weer wat bekende plekjes uit mijn jeugd en reis graag weer mee via je blog.
BeantwoordenVerwijderen