Westerborkpad; Wandelen tussen Nunspeet - Vierhouten - Het Verscholen Dorp - 't Harde

Op weg naar het Hendrik Mouwenveld

Lange paden

Vennenpad, Eibertjespad, Elfhonderdmeterweg, Ossenkolk, Henderik Mouwenveld, Pas-Opweg, het zijn mooie namen van plekken die je onderweg passeert. In april hebben terriër Jack en ik de omgeving van Nunspeet en het 'Verscholen Dorp' bij Vierhouten verkend. Een karakteristiek; veel lange rechte fiets- en bospaden.

voormalig gemeentehuis van Nunspeet

Nunspeet-'t Harde, 13 april

Tussen Nunspeet en 't Harde liepen wij op 13 april. Niet opzienbarend. De eerste anderhalve kilometer gaat door het dorp Nunspeet. Wat is blijven hangen op mijn netvlies zijn de goed onderhouden huizen en de verschillende art nouveau woningen van rond het begin van de vorige eeuw.

Zoals bijvoorbeeld het voormalig gemeentehuis. 'Laan' heet de weg waar je loopt. Het moet in die tijd ook echt een statige laan zijn geweest. Verder ging het voornamelijk over lange bospaden met een mooie onderbreking op het stuifzandgebied De Zoom.

De Zoom

Verscholen Dorp, 20 april

Op 20 april spanden wij ons in op een zijlus van het Westerborkpad. Doel en keerpunt op deze mooie Paasochtend was het Verscholen Dorp. Het ligt ongeveer op de helft van de lus, die start en eindigt op station Nunspeet.

Op weg naar het Eibertjespad

Je bent snel buiten de bebouwde kom van Nunspeet en loopt de ruim zes kilometer bijna constant door het bos naar Vierhouten. Onderweg passeer je bij de Elfhonderdmeterweg nog het indrukwekkend grote landgoed bij de villa De Rode Stee. Verder ging het langs het bosven De Ossenkolk. Waar vroeger de ossen dronken leste nu Jack zijn dorst. De ossen waren vervangen door een ganzenechtpaar met gele plukjes jonge ganzen, die snel de veiligheid van de plas zochten toen Jack en ik naderden.

Ossenkolk

Vierhouten is een klein dorp omgeven door uitgestrekte bossen. En grote bossen trekken campings, bungalowparken, en fietsers, en racefietsers, en wandelaars. En die willen lekker in de zon op een terras zitten. Die zijn er dan ook in voldoende mate. Heerlijk op deze voorjaarsdag. Niet te lang natuurlijk, want Jack wil verder. 

Hendrik Mouwenveld

uitlopende bosbessenstuiken tussen de nog vrijwel kale bomen bij het Henderik Mouwenveld

We stonden zo weer buiten het dorp en kozen voor het pad langs twee mooie huizen, de Pauwenhof en de Klinkenberg, beide omgeven door ruime tuinen. Dit voerde naar de zuidzijde van het Hendrik Mouwenveld.

Met de kaart in de hand nog wat zig-zaggen over de bospaden en je staat bij het Verscholen Dorp. Een onderduik-schuilplaats uit de oorlogsjaren 1943-1944. Van de ooit negen hutten zijn er drie nagemaakt. Zij geven een indruk hoe hier onder leiding van tante Cor en opa Bakker 80 tot 120 onderduikers, joden, ondergedoken agenten, geallieerde piloten, hebben moeten leven. Helaas zijn ze bij toeval door jagende Duitse soldaten in 1944 ontdekt. De meeste onderduikers wisten te ontkomen, maar een achttal werd ter plekke geëxecuteerd, nadat ze eerst hun eigen graf hadden moeten graven.
http://www.4en5mei.nl/herinneren/oorlogsmonumenten/monumenten_zoeken/oorlogsmonument/43

op een informatiebord enkele afbeeldingen van de oorspronkelijke hutten

Pas-Opweg
Het was vroeger in deze omgeving waarschijnlijk ook al een afgelegen gebied, buiten controle van de overheid. Je moest er oppassen voor struikrovers. Tegenwoordig moet je oppassen voor elektrische fietsen. De weg waar je lang over loopt, heet toepasselijk 'Pas-Opweg'. Na deze lange asfalt bosweg, gingen de laatste vijf kilometers over een betonnen fietspad, dat prachtig slingert door het bos. Jack en ik moesten daar regelmatig de berm in om plaats te maken voor fietsers. 

Ter hoogte van het mooie ven Waschkolk maakten wij daarom een doorsteek door het bos en kon Jack weer afkoelen tussen de dikkopjes die er in grote getallen rondkrioelden. 

Jack beneden in de Zandenplas

Zandenplas in Paaszon

Verder weer over het fietspad. Het gaat wel snel, maar je moet voortdurend achterom kijken of er geen aanvallende fietsen naderen. 

Op de kaart zie ik dat Jack na het passeren van de A28 zijn dorst zou moeten kunnen lessen in een meer. Daartoe wordt je afgeremd door informatieborden, die beweren dat honden niet in dit water mogen. Gelukkig mag dat voor 1 mei nog net. Bovendien kan Jack niet lezen.

On-Nederlands blauw ziet het water van de Zandenplas eruit als we over de natuurlijke heuvels klimmen die deze plas omzomen. Aanlokkelijk. Jack ontmoette nog wat soortgenoten, die ook ongeletterd te water sprongen.

Zandenplas

Voort ging het over de boorden van deze vakantieomgeving richting de golfbaan. Ook daar vermaakten mensen zich in de Paaszon. Dichterbij station Nunspeet passeerden we nog een echtpaar, zij in grijze rok, keurig jasje, donker gekleurde kousen, grijs knotje. Hij in een combinatie, wel frivool zonder stropdas. Alles trekt er op uit. De Paaszon is heerlijk voor iedereen.

Alle berichten van de wandelingen op dit pad staan verzameld op mijn pagina Westerborkpad 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland