Veluwe Zwerfpad: wandelen van Elspeet via Elspeetse Heide naar Hulshorsterzand visa versa

De Winterhond

Zondag 2 maart 2025
16 kilometer

Seizoenshond

Skiën zijn de baas en bazin van Senna. Senna is daar niet zo goed in. Daarom mag ze in de winter bij ons logeren, onze winterhond. Ze is wel goed in wandelen en met stokken sjouwen. Dat laatste boeit ons minder, maar voor wandelen zijn wij te porren. Mooi drie dingen combineren, Senna uitlaten, onszelf uitlaten en lekker genieten van de eerste zonnige lentedag.

deze foto was op de terugweg

Elspeetse Hei-mist

De parkeerplaats bij de bosingang aan de Schapendrift in Elspeet is snel gevonden. Om halftien is onze auto nog de enige. Heerlijk rustig. Onderweg hier naar toe ook rustig gereden, want er was beperkt zicht door de ochtendmist. Thuis nul graden, hier nog min 1. Voor Senna wat stokken aanwijzen dan aan de riem en op pad in een heiige wereld. Mijn veters kan ik nog net zien. Of mijn bril is beslagen.

Na een ruime kilometer over brede bospaden bereiken we de scheiding tussen bos en hei, de Elspeetse Heide. Bij de weide van de schaapskudde slaan we af en volgen de bosrand totdat de geelrode markeringen ons de hei en de mist in sturen. Prachtig.

op de rand van bos en heide

Het zicht reikt niet ver en veel beeld van de omgeving krijg je niet, maar met de opkomende zon een schitterende wereld om door te waden. Verdwalen is met de goede bewijzering bijna niet mogelijk. We klimmen licht, gaan aan de kant voor achteropkomende fietsers die net zo snel weer oplossen in de nevel en slingeren verder over het tweebaans wandelpad.

Dat er nog een bergje als hoogtepunt komt heb ik op mijn kaart over het hoofd gezien. Het is dat er een bord bij staat anders waren we langs de Liesberg gelopen zonder het te merken in deze kleine wereld.

De Liesberg in de laaghangende nevel

Banken of boomstammen

Voor het wandelen over het Veluwe Zwerfpad hebben we de gids gekocht die door de NIVON-wandelwerkgroep is samengesteld. Een prima gids. De legenda van de kaartjes is duidelijk. Kilometers worden aangegeven, evenals bushaltes en zelfs banken staan vermeld. Dus als ik op mijn kaart een 'B' van 'Bank' zie dan plan ik die voor een rust en is die daarmee mentaal voor ons. Maar 'voor ons' is anders dan 'van ons'. Zo hebben we de B vlakbij de overgang over de Stakenbergweg nooit gevonden. Ook al was de kleefkracht van de mist een stuk minder en het zicht al flink beter. Het werd een boomstam. Begint in ieder geval ook met een B.

dan maar een omgevallen boomstam

Na de pauze een lang stuk door het Willemsbos over de Klarenweg en andere bospaden en tot slot een smal kronkelpad langs de randen van het Hulshorsterzand om uit te komen bij 'de bank' op ons keerpunt. Dezelfde bank waar wij op 8 december ook rustten toen we van De Zwarte Boer in Leuvenum via Leuvenumse Beek naar Hulshorsterzand wandelden. Echt onze bank.

Tot en met het kronkelpad klopt alles nog. Alle kronkels liggen er. Alleen bij het uitkomen van het bos heeft mijn planning geen landelijke bekendheid gekregen. Het blijft bij een foto van het Hulshorsterzand op afstand om de privacy van het tweetal op onze bank niet te verstoren. Weer een geluk dat dode bomen tegenwoordig niet meer opgeruimd worden. Ga maar weer zitten op een stam. Judith heeft snel genoeg van deze horizontale boom en houdt Senna en zichzelf bezig met stokken apporteren. Voor beiden een echte rustactiviteit.

We keren om en stoppen nog even kort bij Aortjes Huus. Het zit daar heerlijk in de zon op de terrasstoelen. Echt een stuk beter dan de geplande bank van daarnet. Voor de rest is het hetzelfde, want wij hebben waarschijnlijk een verkeerde verwachting. We zijn te lui om binnen iets te bestellen en er komt ook niemand naar buiten komt om iets te vragen. Doorlopen maar, terug naar de auto. Senna heeft het makkelijker. Ze stapt aan het eind van het Willemsbos in een flinke plas en lest haar dorst. Zo simpel hadden wij het nog niet bedacht.

Aortjes Huus

De terugweg gaat over exact dezelfde route, maar ziet er anders uit. Sowieso is dat vaak het geval als je van de andere kant komt, maar nu zien we ook echt de Elspeetse Heide. Zonder mist zijn nu glooiingen zichtbaar waar langs we drie uur geleden onwetend voorbij stapten. En dan natuurlijk die heerlijk prille voorjaarszon. Tijd om twee kledingslagen af te leggen en met een dikkere rugzak verder te trekken.

Nog een klein stuk bos, een stuk aan de riem en dan is deze zonnige boomstammen-wandeling ook weer voorbij. De winter lijkt voorbij. Aan het eind van volgende week kunnen we Senna als een echte lentehond teruggeven. 

Zie al mijn wandelingen in Nederland