Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2017; van Kvam naar Otta Turistsenter

Donderdag 3 augustus, wandeldag 1

Van Camping Kirketeigen in Kvam naar 4 km voorbij Otta

± 11 uur inclusief rusten, ± 27 km

Ria heeft gelijk

Het zou volgens Ria een pittige dag worden met drie klimmen en een steile afdaling. Alles kwam uit. Sinds het verschijnen van Ria Warmerdam's gids is Noorwegen op deze punten niet veranderd. Bij de derde klim en afdaling moest ik terugdenken aan een eerste dag in de Pyreneeën 2012. Bij de beklimming van de Col Mitja ging het langzaam steeds langzamer. Vandaag gelukkig niet. 

Alles klopt
Wat vandaag ook klopte was de weersverwachting. Lekker half bewolkt met regelmatig zon. Slechts in een shirt heb ik de hele dag gelopen en toch voldoende getranspireerd. Na drieëntwintig kilometer kon ik in het dorp Otta bij een sportwinkel een gastankje kopen en ook meteen de weersverwachting voor morgen controleren. Vandaag komt ook alles uit, want de zware regens voor morgen staan nog steeds gepland. De verkoopster liet me voortvarend zien dat het de komende vier dagen blijft regenen. Dat had ze nou niet hoeven doen.

wandeling geopend, 
achter je schaduw aan

Bijzonderheden
Er waren eigenlijk tot aan Otta geen echte bijzonderheden. Half zeven was ik vanochtend al op, zeven uur tent plat en naar de serviceroom om in de keuken het eerste muesli-ontbijt klaar te maken. Andere levende wezens zijn er niet te bekennen als ik om acht uur mijn 2017-wandeling voor geopend verklaar.

De eerste twee uur gaat het langzaam door de vele overstaptrappetjes, waar je geconcentreerd met je stokken moet manoeuvreren om niet te blijven steken. Een confrontatie met een paard heb ik verloren. Op het eenpersoonsbrede pad verzette hij geen poot, dan wel been. Alleen vanaf de flank heb ik nog een foto gemaakt. Je moet tijdig je verlies nemen.

Grote delen gingen door het bos. Schitterend waren de rotsen bedekt met groen en grijs mos. Een genot om tussen te lopen. Ook prachtig waren weer de panorama's met de rivier Lågen in de diepte. Andere wandelaars heb ik niet ontmoet. Vreemd. Ik ging niet snel en verwachte ingehaald te worden door de Anthony waarmee ik gisterenavond kennismaakte.

Intermezzo
Als intermezzo zit ik om zes uur in een eenvoudig Noors restaurant waar je aan de bar moet bestellen en betalen. Voor 'elkkarbonader' heb ik gekozen. Dat wil ik wel eens meemaken. Het resultaat is een keurig opgemaakt bord met drie schijven, die lijken op Duitse Frikadellen, maar wel beter smaken. Prima om zo de dagverbranding te compenseren. Naast het vlees, drie gekookte aardappelen en schijfjes wortel. Of dat voldoende koolhydraten oplevert weet ik niet, maar ik kan er zeker de laatste vier kilometer naar de geplande camping bij het 'Turistensenter' op lopen.

Wisselend campingniveau
Gisteren bij aankomst in Kvam had ik eigenlijk geen hooggespannen verwachtingen van de Kirketeigen Camping gehad. Door de naam dacht ik dat het een soort pelgrimsveldje bij de kerk zou zijn. Het bleek een behoorlijke verzameling hutten met een klein winkeltje, prima sanitair en een serviceroom met keuken en tv-kamer. Die laatste twee helemaal voor mij alleen. 
Maar het kan verkeren. 

Reflectie in Otta
lukte beter dan bij het
Turistensenter

Gelukkig dat ik al in Otta had gegeten. Na het diner volgden de resterende kilometers naar het Otta Turistensenter.  Volgens de gids waren daar, naast informatie, ook een motel, hutten en een snackbar. Verder had ik op internet gevonden dat je er kon kamperen. Mooie combinatie, prima vooruitzicht. Aantrekkelijk genoeg om ondanks het late tijdstip de dagafstand van drieëntwintig naar zevenentwintig kilometer te verlengen. 

Van verre zie ik op een gevel met grote letters het Turistsenter aangekondigd. Bij nadering van iets wat op een receptiegebouw lijkt is het woord camping doorgestreept. Dat is waarschijnlijk van de eerste afbouwfase geweest, want de rest is weliswaar niet doorgestreept, maar de receptie is ontmanteld en leeg. Of het ontruimde vertrek ernaast de voormalige snackbar is kan ik niet vaststellen. De dichtbijgelegen boerderij met de hoopgevende letters 'Turistsenter' op de gevel heeft op de benedenverdieping alleen ongedierte als bewoners. 

Om half acht sta ik dus bij een failliete boel, hutten op slot, winkel leeg, sanitair afgesloten. Het mooie is dat ik twee weken geleden nog aan een beginnende hikster het advies gaf om tevoren op internet te controleren of campings nog bestaan. Goeie tip, daar heb je wat aan.

Reflectie

Als ik een man in een voortuin vraag of je tussen de hutten mag kamperen verwijst hij mij toch naar de bewuste boerderij. Ik bedank hem voor de vorm. Toestemming vragen aan een troll in een vervallen boerderij lijkt mij niet slim. Via een omweg loop ik naar de leegstaande hutten om er, net als vorig jaar in Mogreina, tussen te gaan staan met mijn tent. 
Op weg daar naar toe passeer ik het voormalige motel. De kamers zijn in gebruik. Als ik naar binnen kijk zie ik op de televisie Arabische tekens. Misschien zijn het asielzoekers. Ik klop aan en de man geeft te kennen dat hij het niet erg vindt dat ik met mijn tent tussen de hutten ga staan. Ik ben ook blij als hij even later mijn waterzak vult. Nu kan ik tenminste op het terras van een van de gesloten hutten, gezeten in een oude stoel, nog een bak koffie zetten voor het moreel. Op de vlucht ben ik natuurlijk niet, maar toestemming en hulp vragen aan vluchtelingen is toch een apart idee. Een beetje omgekeerd wereld, goed voor enige reflectie. 

Alle dagverslagen van 2017 zijn aaneengeregen in het totaalverslag van 2017

De wandeling van Oslo tot Kvam is te lezen in het verslag van 2016

De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review