Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2017; Heenreis, planning en werkelijkheid

Woensdag 2 augustus, heenreis

Planning en werkelijkheid

Planning
De dag voor vertrek heb ik nog een blogbericht verzonden met mijn laatste voorbereidingen en de planning die ik in gedachte had voor de heenreis. Hieronder mijn werkelijkheid zoals ik die noteerde na aankomst. Het meeste kwam uit, maar niet alles.

Mijn werkelijkheid 
Vertrek vanuit Nederland met trein en vliegtuig lukken allemaal overeenkomstig de geplande tijden. De geldautomaat op Gardermoen, Oslo Airport, vertrouwt mijn Nederlandse bankpas en spuugt keurig de Noorse kronen uit. Ook de automaat voor de treinkaartjes stelt duidelijke vragen en herkent direct de vooraf betaalde en toegezonden code voor mijn kaartje. Meer dan een half uur houd ik over om op het perron om mij heen te kijken en te wennen aan de lagere temperatuur. Toch maar een fleece aan.

Als de trein eenmaal rijdt en de conducteur mij accepteert herken ik plekken van vorig jaar. Eidsvoll komt voorbij en via de oevers van het Mjøsameer bereiken we eerst Hamar met zijn Skippetschaatshal en tenslotte eindpunt Lillehammer. Een verschil met de planning: de trein is vijf minuten te laat.

Geen gas, wel eten
Grijs hangt de lucht boven Lillehammer als ik het station uit loop. Het is 15 uur 43. Bus 142 is zo gevonden. Het plan om snel een gastankje te kopen laat ik varen. De resterende minuten zijn tekort. Vandaag Kvam bereiken is belangrijker. Misschien verkopen ze in een donker hoekje van Kvam ook een gastankje. Instappen maar.
Als ik naar buiten kijk regent het. De motor wordt gestart, we gaan. Na honderd meter komt het in stralen naar beneden en kunnen de ruitenwissers het nauwelijks aan. Was ik voor het gastankje gegaan, dan was ik niet alleen te laat terug geweest, maar zou ik ook drijfnat zijn geworden. Voorlopig zit ik nog zeker anderhalf uur droog. Mazzel.
Regen en zon geeft ook mooie effecten. Vlak voor de nieuwe tunnel naar Kvam maak ik vanuit de bus een prachtige opname van een regenboog, die werkt als de lens van een vergrootglas. Nu nog hopen dat aan het aan de andere kant van de tunnel droog is.

Dat is natuurlijk niet zo, maar in ieder geval bereikt de bus exact op tijd de nieuwe bushalte aan de verlegde snelweg E-6. Die loopt nu niet meer door Kvam. Dat lijkt mooi, maar is voor zo'n klein dorp ook een doodsteek. Dacht ik nog lekker te gaan eten in het wegrestaurant 'Vertshuset Sinclair', zijn ze daar nu aan het verbouwen. Meteen werkt ook de wifi-free zone niet meer, waar ik vorig jaar zo dankbaar van gebruik maakte. Dan maar alvast een gastankje kopen bij het benzinestation. Helaas is dit een onbemande zelfbediening geworden met een gesloten, leeg, voormalig winkeltje. Gelukkig bestaat de kleine supermarkt nog wel. Naast een lunch voor morgen koop ik ook maar een kant en klare salade voor vanavond.

Whatsapp
Tegen achten keer ik weer terug op de camping. Zoals ik oud-wandelgenoot Frank later via whatsapp zal melden staat nu mijn tent het strakst van de hele camping. De twee overige gasten zitten in een hut. Voor het contact met het thuisfront heb ik een whatsappgroep gemaakt. Zo kan ik laten zien hoe ik de gehele camping kan overzien. Omgekeerd weet ik nu ongewenst dat Ajax achterstaat bij Nice. Whatsapp heeft ook negatieve kanten. 

Eerste kennis
De Brit Anthony, die ik en passant leer kennen, heeft een bed gehuurd in een gemeenschappelijke ruimte, die hij zo te zien helemaal voor zich zelf heeft. Wanneer hij de doodstille serviceroom verlaat, kijk ik op de tv nog enige tijd naar onbegrijpelijke Noorse programma's. Als mijn salade om negen uur op is doe ik als eerste en laatste het licht uit. Laten we stellen dat het rustig is deze avond op camping Kirketeigen in Kvam. Het wordt tijd dat de wandeling begint.

Alle dagverslagen van 2017 zijn aaneengeregen in het totaalverslag van 2017

De wandeling van Oslo tot Kvam is te lezen in het verslag van 2016

De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review