Alles doet het weer
Ouderwets solitair was mijn avontuur over de eerste helft van het Olavspad, de pelgrimstocht van Oslo naar Trondheim. Frank ging niet mee en daarmee was ik meer op mij zelf aangewezen. Dat gold vooral de startweek toen ik nauwelijks mede-wandelaars trof. Ze hadden nog gelijk ook, want het werd een soort regenpakkentest.
Het tweede deel van de tocht herstelde het weer en liep ik links en rechts tegen nieuwe bekenden op, die ook naar het noorden trokken. De laatste week stond in het teken van lange loopdagen door de bossen van de Gudbrandsdalen vallei.
Hersteld
Anders dan andere jaren waren er ook lichamelijke ongemakken. Voor het eerst in decennia ontwikkelden zich blaren. Door het vocht in de schoenen verschenen er verschillende exemplaren op de vierde dag. Doorprikken en verder. Het werkte. Geen ontstekingen en gelukkig na een paar dagen weer lopen zonder irritatie. Daarna wist ik door eigenwijzigheid bij Lillehammer mijn knie te verdraaien. Met een dag rust en Duitse 'medizinische Unterstützung' ging het twee dagen later opnieuw verder. Aanvankelijk wat traag en houterig. Vier dagen erna kon alles weer maximaal buigen en zag het lopen er weer gecoördineerd uit. Daarna kreeg ik een zwerende vinger. Van ondergeschikt belang, hij klopte niet eens en is nu alleen nog rood. Kortom weer gezond terug in Nederland.
Verslag
Stinkende spullen uit mijn rugzak vragen nu om mijn aandacht. Zodra ze schoon op zolder gaan wachten op het tweede deel van het Olavspad ga ik alle avonturen van dit jaar beschrijven. Waar ik niet al overnachtte, iedere keer weer een verrassing. Soms deprimerend, maar meestal leuk. De aardige mensen, die ik ontmoette, bijna zonder uitzondering Duits. De kerken en kerkhoven die aangedaan werden. Want pelgrimstochten voeren je tenslotte langs kerken en andere heilige plekken. Voor pelgrims inspirerend, voor een gewone wandelaar als ik erg handig. En natuurlijk over het landschap in dit deel van Noorwegen, de coulisse van deze tocht. Volgende week begin ik aan de dagverslagen. Tot dan!
 |
| Terugblik in de avondzon op Moelv aan het Mjøsa meer. |
Hersteld
Anders dan andere jaren waren er ook lichamelijke ongemakken. Voor het eerst in decennia ontwikkelden zich blaren. Door het vocht in de schoenen verschenen er verschillende exemplaren op de vierde dag. Doorprikken en verder. Het werkte. Geen ontstekingen en gelukkig na een paar dagen weer lopen zonder irritatie. Daarna wist ik door eigenwijzigheid bij Lillehammer mijn knie te verdraaien. Met een dag rust en Duitse 'medizinische Unterstützung' ging het twee dagen later opnieuw verder. Aanvankelijk wat traag en houterig. Vier dagen erna kon alles weer maximaal buigen en zag het lopen er weer gecoördineerd uit. Daarna kreeg ik een zwerende vinger. Van ondergeschikt belang, hij klopte niet eens en is nu alleen nog rood. Kortom weer gezond terug in Nederland.
De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim
Ook te starten via de link in de rechter marge onder 'Wandelverslagen'.
Zie ook mijn Review met tips en ervaringen
Ha Frans, mooi dat je gezond weer terug bent, zij het na wat ongemakken/blessures tijdens het wandelen. Maar toch de tocht volbracht. Super! Heeft Frank er geen spijt van, dat hij niet is mee gegaan?
BeantwoordenVerwijderenLillehammer, met de skischans, zijn wij ook geweest, maar niet wandelend. Met de auto jaren terug een hotel rondreis gemaakt door een deel van Noorwegen. een prachtig land! Ik zie jouw verslagen wel verschijnen. Fijne week, lekker bijkomen.
Ik kan niet wachten! Rugzak snel uitpakken en schrijven met die hap!
BeantwoordenVerwijderen