Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016; Heenreis

Beeld in Vigelandparken

Donderdag 4 augustus

Beginpunt verdwenen

Afscheid

Judith brengt mij op deze vierde augustus naar station Hoevelaken. Ik had gevraagd om te wachten tot er echt een trein staat. Op zo'n reisdag naar een vliegveld moet het wel kloppen. De treinverbindingen naar Schiphol zijn de laatste dagen sowieso al een puzzel. Maar we zijn veel te vroeg en ik wil haar niet onnodig laten ijsberen. Kus, 'Tot over achttien dagen!'. 'Ik bel elke dag'. Dat doe ik ook echt, om te horen hoe het in Nederland gaat en zelf uit eerste hand 'het verhaal van de dag' te vertellen. Bij terugkeer ben je dan geen vreemde met een eigen avontuur. Het is dan al een beetje gedeeld. Later tijdens de wandeling heb ik dit ook aanbevolen aan Michael uit Leipzig. Hoewel, nu ik dit opschrijf; toen ik zijn leeftijd had belde ik nooit. Ik bestond weer bij terugkeer. Voortschrijdend inzicht?

vliegtuig na vliegtuig trekt zich de lucht in

Reis
Onvoorspelbaar is het grondpersoneel van de KLM de laatste tijd. Ze mogen van de rechter niet staken, maar een stiptheidsactie is snel bedacht. In alle rust kijk ik gelukkig een uur later op de kop van de B-gate naar het opstijgende verkeer. Langzaam trekken de 'bodies' zich de lucht in. Minuut na minuut een ander model en een andere bestemming. Om 11.50 zal ook mijn body in noordelijke richting verdwijnen. Eerst nog even een Nederlandse cappuccino.

Landing, bagagehal, rugzak om, Noorse kronen (NOK) pinnen, volg de pijlen naar het treinstation, hoe kom ik aan een kaartje? Het gaat in één rits door na aankomst op Oslo Lufthavn Gardermoen.

reclame voor de Noorse olie-industrie 
bij binnenkomst op vliegveld Gardermoen

Nu zit ik vanaf station Lillestrøm in een bus. Er zijn werk-zaamheden aan het spoor tussen Gardermoen en Oslo centrum. Ook hier al. Eenmaal in Oslo bevindt hostel Anker zich gelukkig nog wel op dezelfde plek, die ik op Google satelite had bekeken. 
Beddengoed, NOK 50 extra, is verplicht in verband met de hygiëne. Als je wordt betrapt zonder krijg je NOK 250 boete.  Hoe gaan ze dat controleren? Onnodige informatie, want je krijgt geen sleutel zonder beddengoed. Even later zitten mijn rugzak en ik naast ons beddengoed op bed. 15.00 uur, rust.

Oslo
Ook weer niet teveel rust, want ik wil deze middag en avond nog wat zien van Oslo. Daarnaast wil ik al een stukje van de route lopen. Zou ik morgen op het beginpunt starten dan moet er, vanuit hostel Anker gerekend, eerst een stuk tegen de richting in worden gelopen. En lopen met een zware rugzak door een drukke stad heeft niet zo'n aantrekkingskracht. Morgen moet er toch al een eind door de stad gewandeld worden om Oslo uit te komen.

Karl Johans gate

Tevoren had ik de keuze gemaakt om via de lange Karl Johans gate naar het Koninklijk Paleis te gaan en van daaruit naar het aangeprezen beeldenpark Vigelandparken door te steken. Al deze voornemens waren thuis met snelle streken gepland. In werkelijkheid heb ik deze middag en avond tegen de twaalf kilometer gelopen. Een goede opwarmer dus. Maar het was het waard. Alle drie voldeden ze aan mijn verwachtingen. De Karl Johans gate was een drukke wandel-winkelstraat met hier en daar Parijse terras-allure. 

Imposant domineert aan het einde het Koninklijke Slot. Met de brede gravel toegangslaan maakt het een statige indruk. Oplettend waren de wachtposten, die, anders dan in Londen bij Winsor Castle, daadwerkelijk om zich heen kijken. Wel een overeenkomst is er met het heen en weer marcheren. Niet passend bij hun traditionele uniform vond ik de antenne op hun rug. Beetje koddig-pragmatische benadering van de nieuwe Europese veiligheidssituatie.

Tussen het Koningsslot en het 'Vigelandparken' resideren de beter gesitueerde Noren of bedrijven. Statige en goed onderhouden villa's, waarin, net als in Den Haag, menig ambassade zich heeft genesteld. Links en rechts trekken Porsches, Audi's en Ferrari-sportwagens met luid geronk op tot wel 50 km per uur, om daarna weer meelijwekkend sputterend snelheid terug te nemen voor een volgende legitieme ego-sprint.

Vigelandparken
Vigeland overtrof mijn verwachtingen. Prachtig hoe deze beeldhouwer mannen, vrouwen en kinderen in herkenbare poses heeft uitgebeeld. Tegelijkertijd roepen deze figuren door hun naaktheid een vreemde nabijheid op, die zijn hoogtepunt vindt in de obelisk van opgestapelde, omarmende naakten. Naakten, die in allerlei houdingen met elkaar verbonden zijn. Mooi om een paar keer omheen te lopen.

Beginpunt
Na het beeldenpark volgde een flinke voettocht langs de oevers van de Oslofjord met onder andere het fort Arkerhus en het fascinerende Operagebouw. Dat gebouw ziet eruit als een onderzeeboot of een octopus die langzaam te water gaat.

grauwe, weinig goeds voorspellende luchten boven de Oslofjord

fort Arkerhus

Operagebouw van Oslo

De Mariakerk wordt in de gids als startpunt van de pelgrimstocht genoemd. Als verduidelijking is een foto afgedrukt van een stenen zerk met erin gebeiteld het aantal kilometers naar Nidaros. Op het aangegeven punt wachtten echter verschillende metamorfoses. De kerk bleek niet meer dan een verzameling fundamenten, deze avond bevolkt door rondhangende jongens. Links en rechts waren op enige afstand van de kerkrestanten letterlijk omheinde bouwputten uitgegraven met de daarbij gepaard gaande hijskranen en graafmachines. Een start zoals in de gids afgebeeld was daardoor alvast niet mogelijk. De afgebeelde zerk met de beloofde 643 kilometer was nergens te bekennen. 

fundamenten van de Mariakerk

Na een half uur zoeken heb ik deze nieuwe waarheid maar geaccepteerd en met een omtrekking van de bouwput aansluiting gezocht met de echte route. Daar wist Oslo mij opnieuw te verrassen. Nog geen kilometer verder was nog een kerkfundament in de aanbieding. Deze restanten van de St. Hallvardskathedraal waren zonder mij te informeren tot het nieuwe - of tijdelijke - startpunt aangewezen.

Daar stond ineens ook de eerder beloofde startmarkering. Dan maar hier de voorgenomen selfie. Dat viel tegen, want mijn stick van goedkope kwaliteit, was niet bestand tegen het gewicht van mijn mobiel. Hij draaide voortdurend om en van mijn gezicht weg. Dan heb je een probleem voor een selfie.

De toenemende ergernis concentreerde zich op de zichtbare helft van mijn pelgrimsgelaat. Ten slotte maar een ouderwetse poging vanuit de losse pols. Na enkele wazige opnames van afwisselend een hoofd en een paal bleef er een goed plakken. Tezamen met een andere opname met mijn minirugzak afdoende bewijs van de opening van deze tocht.

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina 
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim

Ook te starten via de link in de rechter marge onder 'Wandelverslagen'.

Zie ook mijn Review met tips en ervaringen