GR 128 Vlaanderenroute; Wandelen Rotselaar - Leuven

Rotselaar - Leuven

21 juli 2016

stadhuis van Leuven aan de Grote Markt

(dit is een vervolg op het verslag van Hever naar Rotselaar)

Verdriet, fascinatie, opluchting

Snelle stemmingswisselingen
Huilend hing zij om zijn hals. Frank kon nog net opvangen, dat hij aankondigde dat hij haar ging verlaten. De twee kinderen speelden wat sneu met een bal op onzekere afstand. Een triest gezicht. Het maakt stil en ongemakkelijk. Doorlopen, wat anders. Even later zien we de klimtoestellen en de kleine zwem- en poedelbassins bij de uitgang van het provinciale recreatiedomein. De kindergillen en lachen zijn hier niet van de lucht. Hoe het leven kan verschillen op honderd meter. Wij kijken weer eens op onze kaart en zoeken naar de vervolgmarkering. Verder door de uitgang en naar het tweede hoogtepunt van vandaag; het centrum van Leuven. Dat schijnt mooi te zijn. Snel er naar toe, kijken hoe het er uit ziet.

Kerk van Putkapel met daar achter de lage heuvels richting Leuven

Welke berg?
Al vroeg waren we vanochtend op pad gegaan, de warmte vooruit. Langs de Dijle ging het richting het dorp Putkapel, op naar het eerste, en letterlijke hoogtepunt van de dag, de heuvelrug tussen Putkapel en Leuven. Via een hol wandelpad stijgen we kort om bij een wandelwijzer zeker te weten dat we boven zijn. 

Daarna volgt een slingerpad van berg naar berg; de St. Geertruidisberg, de Lemingberg en tenslotte de Kesselberg. Zoveel bergen, met kronkelpaden en korte klimmetjes en 'afzinken', dat ik tijdelijk het contact tussen kaart en werkelijkheid verlies. Als er geen markeringen waren geweest hadden we er nog veel langer over gedaan om het uitzichtpunt op de Kesselberg te bereiken.

Leuven
Op de rand van de Kesselberg zien we ons doel van vandaag. Zien gaat overigens sneller dan er naar toe lopen. Eerst nog steile trappen af om op normale-mensen-niveau te komen, daarna bijna een kilometer door nauwe stegen tussen sportvelden en jaloersmakende diepe tuinen, om via het prachtige en drukke provinciale recreatiedomein bijna de binnenstad te bereiken. Het wordt tijd ook, want al dat gewandel over asfalt begint te vervelen.

Er volgt nog een weinig inspirerend stuk langs de spoorlijn en de Stella bierbrouwerijen. Brouwerijen van enorme omvang. Via de oevers van de Dijle dringen we de stad binnen, die haar mooie huizen en gebouwen lang achter de hand houdt. 

Bij de St. Geertruidiskerk komt daar gelukkig verandering in. Na een soort begijnhof volgen mooie winkelstraten en pleinen, die ondanks de nationale feestdag, of wellicht juist vanwege deze dag, nog heerlijk rustig zijn, als was het zondag. Verder dan deze rust en gesloten winkels wijst weinig op een feestdag, geen vlaggen, geen kindermarkten of braderieën. Ieder land doet dat blijkbaar op zijn eigen wijze.

De terrassen nemen toe, het gaat steeds beter. En als we de grote St. Pieterskerk passeren staan we ineens op de Grote Markt oog in oog met het schitterende stadhuis met al de beelden en torens en torentjes. Zou je de tientallen stenen ridders, geleerden en kerkelijke vaders stuk voor stuk willen bewonderen, dan zit je hier nog wel even. Wij worden alweer afgeleid door een ander mooi gebouw, het Tafelrond. Voordat het verschillende keren in de voorbije eeuwen werd vernield ooit bedoelt als vergaderzalen voor de gildes. Nu is het een hotel-restaurant. Beide gebouwen zien er schitterend en stralend uit, een genot om naar te kijken. Dat doen wij vanaf een terras. 

Eenmaal van het terras vertrokken, verkorten we vanwege de warmte de gemarkeerde route en verlaten via de Naamsestraat het centrum. Daar stuiteren we van het ene collegegebouw naar het andere. Hier staan de oude collegegebouwen, want de nieuwe campussen bevinden zich tegenwoordig meer aan de rand van de stad. Er is zelfs een collegeberg, deze wijk moet een soort apenrots van geleerden zijn. We slaan gedecideerd de Parkstraat in, de straat die ons zal brengen naar de Parkabdij, ons eindpunt.

poort van het Heilige Geestcollege

Scenario's

Eerder die dag hadden we alle scenario's proberen op te lijnen voor de auto. Mogelijkheid vier had onze voorkeur; 'hij stond er nog en we hadden geen bekeuring'. De ergste mogelijkheid was; 'hij staat er niet meer', met twee varianten; 'hij is afgesleept door de politie' of 'hij is gestolen'. Deze mogelijkheid verdrongen wij, maar in de Parkstraat, vlakbij de abdij, spookte hij toch rond. Andere mogelijkheden waren 'een bekeuring' of een  'wielklem met een bekeuring'. Voor alle scenario's hadden we ook een reactie bedacht, maar gingen voorlopig van het gewenste scenario nummer vier uit. Wie gaat nou op de nationale feestdag moeilijk doen? Hoopten wij.

Om half drie liepen we de oprijlaan van de abdij op, namen nog een foto en liepen de confrontatie tegemoet. 'Aah', de eerste waarneming tussen de andere auto's door, gaf aan dat hij er nog stond. Prima. Al naderend groeide de geruststelling dat de gewenste mogelijkheid vier bewaarheid werd. Dat bleek bij verdere nadering teveel wishful thinking. Er stak een klein papiertje onder de ruitenwisser. We weten nu dat een parkeerbon in België parkeerretributie heet. Zo leer je voor 27,50 euro weer een nieuw woord. De controleurs hadden er geen gras over laten groeien, want hij zat er al vanaf gisterenmiddag op. Achteraf valt het bedrag dus nog mee. Op een betaalde parkeerplaats was je daarmee waarschijnlijk niet weg gekomen.

Grrr

Verder was het een zeer informatief papiertje in de vorm van een kassabon. Alles stond er op; wie, wat, wanneer, waarom, hoe je kunt betalen, het internationale rekeningnummer en de aanmoediging om dat toch maar snel te doen om 'dossierkosten' te voorkomen. We nemen ons verlies en zijn allang blij dat we weer twee mooie dagen hebben gewandeld in een aardig landschap en door een mooie stad. Maar nu toch snel weg van deze parkeerplaats.

(dit is het vervolgdeel van de tweedaagse wandeling Hever - Rotselaar - Leuven) 

Elk jaar maken we enkele wandelingen over dit mooie pad. De dagberichten staan in een totaalverslag: GR 128 Vlaanderenroute.