Maarten van Rossumpad; Wandelen van Ruinerwold via de Havelterberg naar Steenwijk

 Ruinerwold - Steenwijk

29 januari 2014

Gemiddeld 90 punten, 

patiënt niet overleden

Ik had medelijden met de gewonde. Niet dat ze iets tegen de procedure deden. Ze hadden de gewonde keurig met het pantserrupsvoertuig, met het rode kruis op de zijkant, uit het oefenterrein opgehaald. Dertig meter voor het bord met de letters AP (afhaalpunt?), vlakbij de Johannes Postkazerne bij Havelte, werd er gekeerd. 

Dit is een foto van internet, 
maar toont hetzelfde type voertuig als vandaag

Alleen daarna was de voertuigcommandant het overzicht blijkbaar kwijt. Even niet gezien dat er naast het tankspoor nog een wal lag, want hij leidde de chauffeur achterwaarts rijdend met een van de rupsen over een bult zand van ruim een meter hoog. Ik hoop niet dat de gewonde van de brancard is gegleden. Als het goed is lag hij vastgesnoerd, maar aangenaam kan het niet zijn geweest. Het was waarschijnlijk een oefengewonde, dus die mag niet klagen dat hij in de geneeskundige afvoerketen lekker op zijn rug mocht liggen.

ook deze foto heb ik van internet geleend. met dank aan Niek Peeters.

Voor de rest ging alles prima. Toen het gepantserde gewondenvoertuig het afgesproken punt bereikte kwam daar precies op tijd de militaire ambulance om de gewonde over te nemen. Voor de procedure gaven wij daarom honderd punten en voor de uitvoering toch nog wel tachtig punten. Deze beoordeling maakten we al lopend omdat het gisteren, woensdag 29 januari, met een temperatuur net boven nul en een dunne wind, te guur koud was om lekker stilstaand te blijven kijken.

Opoes Erfenis

Van restaurant naar restaurant

We hebben de bijna 22 kilometer van Ruinerwold naar Steenwijk trouwens helemaal niet stilgestaan en in een ruk doorgelopen. We waren gisterenochtend met de bus van Meppel naar Ruinerwold gereden en zagen dat er langs de weg daar naartoe mooi onderhouden boerderijen staan met prachtige voorhuizen. Ook Ruinerwold maakte een aardige indruk. Leuk is de kleinste kruidenier van Nederland 'Opoes erfenis'.

Dat café Centraal en restaurant De Klok op een woensdag voor twaalven nog gesloten waren konden wij tolereren en togen daarom meteen op pad. Buiten Ruinerwold was het wat eentonig door de open winderige polders met grote kale winterse vlaktes.

Maar na 5 kilometer zouden we gaan rusten bij een restaurant langs de Drentse Hoofdvaart. Althans daar stond een restaurantteken op onze kaart. De geplande rust bij wegrestaurant Linthorst werd echter erg kort en goedkoop, omdat allerlei aanhangwagenbezitters het interieur van de failliete tent aan het demonteren waren. Het was blijkbaar de afhaaldag, na de kortgeleden gehouden executieveiling. Niet inhouden dus en snel doorlopen.

Boerderijen in Eursinge bij Havelte

Snel faut
Het voordeel was dat ons gemiddelde tempo hoog bleef en eenmaal in het buurtschap Eursinge konden we ons weer vergapen aan de grote monumentale boerderijen. Schitterend. Hoewel, een erg rustige omgeving. Te rustig naar onze zin en dus niet door ons aangemerkt als een mogelijke toekomstige woonplaats.

Na Eursinge volgden verschillende bosrandpaden langs hoger gelegen essen. We trokken langs Darp, met herinneringen aan spannende beveiligingsopdrachten in het verleden, passeerden een paar oude kluizenaars in dito oude hutjes en begonnen daarna aan het mooiste deel van de tocht over de grote stille heide in de omgeving van de Hunebeddenweg.

De hunebedden hebben we helaas nooit gezien, net zomin als de koffie met appelgebak bij Theehuis t' Hunebed. Bij de laatste was het verboden voor honden en we vonden het te koud om Jack een half uur buiten te laten staan. Teleurstelling verwerken en door naar het Hunehuis van de Nivon. Prachtig over de hei. Zo prachtig dat we bij het Hunehuis rechtdoor gingen over het militair oefenterrein in plaats van linksaf over de verharde weg. 

Onze weg over de wilde heidevlakte was natuurlijk veel mooier en wij bleven lange tijd ontkennen dat we niet goed zaten ook al ontbraken er markeringen bij zijpaden. Maar een beetje woudloper peilt zijn locatie en maakt een alternatieve route. Geen hunebed maar spoedig wel de demonstratie van de eerder genoemde gewondenafvoer. Ook onderhoudend.

in Kallenkote staat alles in een lint

Uitgestelde finale
De rest van de tocht ging een heel eind over het noordelijke deel van het oefenterrein en langs de Johannes Postkazerne. Via het mooie lintdorp Kallenkote bereikten we Steenwijk binnen vier uur. Een verlate of te vroege ooievaar hield ons nog even staande in een buitenwijk en  we genoten langs de Meppelerweg nog van enkele art nouveau gevels van huizen uit het begin van de vorige eeuw.

Even later waren we in de oude vesting, maar de temperatuur was er niet naar om een extra rondwandeling door Steenwijk te maken. We omcirkelden de kerk, passeerden het mooi gehuisveste hospice en zochten daarna snel de warmte van het station. Het warmst bleek de entree, waar Jack voor een groepje Chinese toeristen een bezienswaardigheid bleek. Dat wisten wij al, maar om daar nu helemaal voor uit China te komen is toch bewonderenswaardig.

vlakbij de markt in Steenwijk

Woensdag liepen we de laatste etappe van het Maarten van Rossumpad zonder dat dit onze finale kilometers waren. Gisteren hadden we maar tijd voor 22 km omdat Frank 's avonds nog een vergadering had. Daarom liepen we naar het eindpunt van het Maarten van Rossumpad zonder dat we hem afrondden. De volgende keer, de laatste keer, hebben we ingetekend voor 29 kilometer voor het stuk tussen Balkbrug en Ruinerwold. Dan heb je ook beter gevoel bij de afsluiting.

Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina
Maarten van Rossumpad 2012-2013

(zie de rechter kolom)

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland