Maarten van Rossumpad; Wandelen van Balkbrug via Rogat naar Ruinerwold

Balkbrug - Ruinerwold

27 februari 2014

Ooievaars bovenop eetcafé Het Vergulde Ros

Ooievaarsvakantie

De krokussen zijn al bijna uitgebloeid en de ooievaars hebben al bezit genomen van het Reestdal, zeker acht paren zijn we tegengekomen. We liepen met onze jassen open en hadden de kleppet op tegen de zon. Hoezo krokusvakantie op deze 26ste februari.

Bruggetje in de Haardennen vlakbij Balkbrug

Op het programma stond een wat langere wandeling, ruim 29 kilometer tussen Balkbrug en Ruinerwold. Dat is de afstand op de kaart, maar met het gebruikelijke verkeerd lopen kwamen we zeker op dertig kilometer in het echt. We vonden twee keer 15 km te veel moeite voor twee dagen met heen- en terugreizen. Verder moet je vanaf Balkbrug sowieso doorlopen naar De Wijk of Rogat voor een behoorlijke aansluiting op het openbaar vervoer. Daarmee zit je al op 20 km en voor 10 km komen we zeker niet nog een keer langs.

Heides, vennen, waterpoelen

Het was onze laatste wandeling op het Maarten van Rossumpad omdat we het stuk tussen Ruinerwold en Steenwijk al in januari hadden bekeken. Toen was het koud en liepen we achter elkaar door. Hoe anders nu dus in de nieuwe voorjaarsmaand februari. En hoeveel mooier dan verwacht was de omgeving. We hadden nog het open en saaie ruilverkavelingsgebied ten zuiden van Balkbrug in onze herinnering. Maar ten noorden van Balkbrug zijn de routeontwerpers er in geslaagd een schitterend lint te rijgen van kleine bospercelen, grotere en kleinere heides, vennen, waterpoelen, en dat alles hier en daar onderbroken met open weides en boerderijen.

in de Haardennen

Direct buiten Balkbrug loop je al in het bos en over de hei; de zogenaamde Haardennen. Even verder loop je over een heidestrook van 100 meter breed midden in het open agrarische land. Spoedig volgen de bosschages van de Kievietshaar, die overgaan in het grotere bosgebied van Boswachterij Staphorst. Ook dat stuk wordt heerlijk onderbroken door stukken hei, als je tenminste goed loopt. Met wat extra kaartlezen hebben wij deze hei ook gevonden en zijn we er omheen gelopen.

Zwarte Venen

Koolhaar

Na de boswachterij volgen twee prachtige vennen; de Ganzeplas en de Zwarte Venen. Verder gingen wij het langs het meertje Koolhaar op weg naar onze verdiende rust bij eetcafé 'Het vergulde Ros' in Halfweg. Toepasselijk, want met onze 30 km was dit inderdaad halverwege. Niet toepasselijk, omdat dit café pas om 16.00 uur open gaat. Weer te snel gelopen. Ze hebben hier zeker meer oog voor de ooievaars op het dak. Wel mooi om te zien, maar een kop koffie na drie uur lopen is ook wat waard. Dat vonden wij. Maar dat maakte geen indruk. 

Het Vergulde Ros

De Reest, grens tussen Overijssel en Drenthe

Drenthe

Gelukkig bleef het landschap wel aantrekkelijk. Eerst de overgang over het provinciegrensriviertje De Reest. Een kronkelende stroom door een drassig gebied, dat een ideale trekpleister vormt voor de ooievaars. Net voorbij het bruggetje over De Reest passeerden we een gespleten wandelend gezinnetje. Eerst een meisje van een jaar of tien, dat getrokken door een grote herdershond bijna horizontaal voorbij kwam en onderwijl mij waarschuwde 'heb je je hond goed vast'? Even verder volgde moeder met de fiets aan de hand, wachtend op haar zoontje van vijf, die zijn behoefte probeerde te doen, maar treurig vaststelde dat er niets uitkwam. 'Hij doet het weer niet, hij is zeker kapot'. Misschien hoorden ze bij het leuke huisje vlakbij de brug over De Reest.

Huisje vlakbij De Reest richting landgoed Dickninge

Landgoed Dickninge

We passeerden het mooie landhuis Dickninge en stampten direct door richting Rogat. Ro wie? Nou oké het is een klein gat langs de A28, maar wel met een wegrestaurant. Eindelijk koffie en appelgebak.
Voor terriër Jack even een moment om voor het eerst vandaag te eten en even te rusten. Ik had hem vanochtend nog aangeraden te eten, maar daar werd lichtvaardig de neus voor opgehaald. Mijn uitleg dat het gebruikelijke ochtendrondje iets langer zou worden overtuigde niet.

Jack heeft na 22 km geen oog meer voor de boerderijen,
maar weldra zou hij op deze weg zijn geluk niet op kunnen

Het Broekhuizen

Het uitje in wegrestaurant 'Raket' werd beperkt tot 15 minuten, want in Ruinerwold wachtte na 11 km een bushalte, waar bus 32 maar 1 keer per uur langs komt. Nog even vijf minuten genieten van Rogat, snel via de Rogatsluis over het Hoogeveenskanaal en daarna weer het boerenland in; het 'Broekhuizen'. 

Ook daar, als elders vandaag, racen de mestinjectors over het land. Door joekels van tractoren worden ze met zeker 20 km per uur over de weilanden gejaagd. Er is geen kamp meer waar je geen strontsporen ziet. In hun haast naar de volgende lading scheuren ze over de weg of het de laatste zonnige dag is. Links en rechts lading verliezend. Dit merk ik pas als ik, op zoek na Jack, achterom kijk en zie hoe hij midden op de weg zich rolt en wentelt in deze lekkernij en zijn lichaamsgeuren weer een boost geeft. Fijn zo'n huisdier. Nog acht kilometer om te ontstinken.

twee ooievaars op het pas geïnjecteerde land bij Broekhuizen

Eerst nog een laatste ooievaarspaar vlak na de spoorlijn naar Hoogeveen. Daarna nog het gehucht Berghuizen, waar je gewoon nog midden op straat kunt wandelen, zonder het leven te laten. De laatste kilometers gaan langs de Woldse AA met de grote boerderijen aan weerszijden. Op naar Ruinerwold, op naar de bushalte. Normaal hou ik niet zo van wachten op een bus, maar na 30 km is even zitten geen straf. We hebben nog 15 minuten op de banken gechilled op de voorstoep van de bieb. Lekker na zo'n mooie wandeling. Daar komt de bus, nu alleen nog hopen dat Jack langs de geurinspectie komt.

Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina
Maarten van Rossumpad 2012-2013

(zie de rechter kolom)

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland