Romeinse Limespad: wandelen van Oosterbeek bushalte Mariendaal naar de Wageningse Berg

 

Senna, wat een energie

Zaterdag 21 januari 2023
20 kilometer

Wie laat wie uit

"Ach, dat geren en gebedel om een stok weg te gooien gaat zo direct wel over" zeg ik nog aan het begin van de wandeling tegen Frank als we tussen de prachtig glooiende berijpte weides ten oosten van Oosterbeek de eerste honderden meters betreden. "Dat zullen we nog wel eens zien" denkt Senna, onze logeer-herder. Waarschijnlijk denkt ze helemaal niets en geniet met volle teugen. Ondanks haar acht jaar is wandelen en met stokken in de bek lopen haar favoriete hobby. Ze weet het nog niet maar dit wordt een feestdag, 20 km waarvan zelfs hele delen niet aan de lijn. En overal stokken die die twee mannen voor mij gaan weggooien.

Senna met haar stokken

Het enige wat wij verwachten is dat het steeds terugbrengen van die stokken een keer ophoudt. Na tien kilometer slijt ons enthousiasme om die stok weer weg te gooien. Geen  probleem dan leg ik die stok vlak voor jullie neer en pak ik hem voordat jullie erbij kunnen snel weer weg. Dat alles met een sprongetje. Honderden sprongetjes hebben we gezien. Moe- en jaloersmakende energie. Onze energie hebben we vandaag meer dan nodig op de regelmatige klimmetjes op de stuwwal tussen Oosterbeek en Wageningen.

Oosterbeek

Tot aan de westrand van Oosterbeek gaat het voornamelijk door de uiterwaarden die over grote afstanden onder water staan. Een prachtig gezicht om al dat stromende water voorbij te zien trekken onder een half bewolkte lucht, rechtmatig verlicht door een gefilterde winterzon. In de Rosandepolder nog sfeervol geaccentueerd door enkele winterdromedarissen. Echt Nederlands met een vooruitziende blik op de klimaatverandering. Mooi lopen zo.

Na de onderdoorgang van de spoorlijn Arnhem-Nijmegen volgen we eerst de oevers van de Nederrijn om daarna dwars door de uiterwaarden terug te keren bij de zuidrand van Oosterbeek. Bij de Oude Kerk krijgen we van een klussende man, misschien wel van Henk van de nabijgelegen "Henk's Pluktuin", enige historische uitleg over de ouderdom van de kerk en hoe de Engelsen rond dit punt zich terug moesten trekken over de rivier in zuidelijke richting, de operatie Pegasus.

Senna moet verder, dus wij ook. We passeerden eerder de Zuiderbeek, lopen nu op het Kerkpad parallel aan de Beek Leigraaf, staan stil bij enkele kleine watervalletjes in de Gielenbeek? en overwinnen de Oorsprongbeek. Echt Oosterbeek, Prachtig.

Stuwwal met die eeuwige cisterne

Bij restaurant Westerbouwing beklimmen we voor het eerst de stuwwal om te pauzeren. Althans dat is het plan, De Westerbouwing wordt verbouwd. Doorlopen. Heveadorp bereiken we met een kleine afdaling naar de cisterne in de Seelbeek. Het is een overblijfsel uit de Romeinse tijd, dit waterbekken. Dus prima voor het Romeinse Limespad. Tot voor twee jaren had ik er nog nooit van gehoord tot Frank het achteloos deze benaming gaf tijdens onze sneeuwandeling op het Dorenweertsepad. Sindsdien maak je mij niets meer wijs over een cisterne. Dat hebben Frank en de Romeinen er goed ingeramd.

Bekend terrein dus. Bij het landgoed Duno klimmen we niet meer op de naastgelegen Hunneschans. Ook al eerder gezien. Maar de imposante oprijlaan met de golvende taxushaag blijft grandeur uitstralen, al leidt de laan niet meer naar het landhuis dat in de oorlog ter ziele is gegaan.

uitzicht vanaf de stuwwal over een beekmonding
richting de uiterwaarden en de Nederrijn

Meer afdalingen volgen totdat we de Fonteinallee oversteken en koers zetten naar Kasteel Doorwerth. Een altijd uitdagend gebouw waar we echter nog nooit binnen zijn gaan kijken.

Volgende keer, nu door naar restaurant De Zalmen in een van de oude bijgebouwen. Vanwege de privacy kom ik niet verder dan een foto van de gebinten. Voor constructeurs een mooi beeld, voor ons een pauze met heerlijke koffie en aardige appeltaart. Maar wel binnen een paar minuten op tafel.

Op naar Renkum

We zitten teveel in de tocht om lang te blijven. Terug weer naar de stuwwal en dan meteen omhoog naar de Boersberg. Ik heb het idee met een aardige beklimming bezig te zijn. Website climfinder ontnuchtert mijn gehijg, slechts 24 hoogtemeters, naar 48 meter hoog lees ik. Oké, op het steilste stuk 13,6% stijgingspercentage. De uitzichttoren laten we links liggen. We willen naar de andere kant van de A50. Dat kan over een paar mooie paden langs weides en weer langzaam afdalend. Deze wandeling gaan we niet bij Heelsum het achterland in maar blijven de stuwwal volgen met links al het water.

nog steeds met een stok, succes

Renkum blijft vooral in herinnering door de aardige hanggroep seniore gehandicapten in hun scootmobiels bij een terras in de hoofwinkelstraat. Een en al interesse en vrijgevigheid voor Senna geven haar nog meer energie. 

zomaar een mooi huis in Renkum;
wat doe je met dat torentje?

De routemarkeringen leiden ons door veel straten naar de noordwestelijke rand waar we op het mooie Renkumse Beekdal stuiten. Tijd voor een rust bij het Oliemolenmonument. In ieder geval voor ons. Senna is bezig met een waterval en komt met reservestokken ons uitdagen.

Met wat omzwervingen komen we ten westen van Renkum voor de laatste keer terug op de stuwwal. Die volgen we tot het Fletcher Hotel en maken daar op gevoel een bosdoorsteek naar de bushalte waar we vanochtend instapten. Tot onze verbazing staat de auto dichterbij dan we denken. Even vergeten dat we hem in een zijstraat bij de Wageningse Berg hebben neergezet. Wel lekker als je na 20 km ineens bij je auto staat. Senna zit eerder in de auto dan wij. Nog een geluk dat ze niet al achter het stuur zit.

de uiterwaarden gezien vanaf het terras van Fletcher hotel

Zie al mijn wandelingen in Nederland