Pionierspad: wandelen van station Almere-Muziekwijk naar station Weesp

11 minuten trein, 5 uur wandelen

Zondag 4 december 2022
21 kilometer

in het mooie Kromslootpark Almere

Met chauffeur

Na jaren is het gelukt om mij vanaf het huisadres per autobus naar een wandeling in Nederland te laten rijden. Het is misschien niet helemaal een autobus, het is een bus, of beter een busje. De chauffeur is een medewerker van Petra Prins Patchwork & Quilting. Of is ze van Juud's Quilts? Eigenlijk is het gewoon Judith die ons stoer achter het stuur van een Peugeot-bus naar Weesp rijdt. Eindelijk kan ik een keer lekker om mij heen kijken. De eigen auto is kapot en als vervangend vervoer was er alleen een bus. Voor Judith geen probleem, want die rijdt al jaren met bussen vol quilts half Europa door. Dus ik kan daar nog makkelijk als een soort Jan-Quilt bij.

Onze bestemming is de parkeerplaats bij station Weesp. Van daar met de trein naar station Almere-Muziekwijk. 11 minuten met de trein om over het Pionierspad in een kleine 5 uur terug te wandelen. Het lukt niet vaak om met zo weinig minuten treinreis zoveel inspanning te mogen leveren om terug te komen.

Kromslootpark

Elke wandeling heeft zijn eigen verrassingen. In Almere waren dat de parken. In het begin nog parken met gazons, maar bij het zogenaamde Vroege Vogelbos is het woord park te bescheiden. Daar loop je echt in een bosstrook tussen Almeerse wijken. In sommige steden spreken ze al bij honderd meter gazon van een 'groene long', in Almere hebben ze niet op honderd meter gekeken en zou die term terecht zijn. Het is een echt bos met vroege vogels.

Wij duiken meteen het Kromslootpark in. Die naam vinden we pas later op de kaart. Vreemde naam voor dit prachtige bos in herfsttooi. Verhouten restanten van grote berenklauwen passeren we om de haverklap. Afgezaagde boomstronken zien er hier geen been in om nieuwe scheuten te lanceren. Mooi om hier in een grauwige ochtend bij 3 graden boven nul rond te wandelen.

Waterig wordt de westelijke helft van het Kromslootpark. Wat is het hier mooi. Tweeënhalve kilometer slinger je tussen rietkragen en langs plassen. Ganzen voelen zich veilig in hun ondiepe plas. Lijsters kijken toe vanuit half kale meidoornstruiken. Slechts enkele wandelaars kruizen ons pad. Als je niet de contouren van de woontorens van Almere-Poort zou zien waan je je in een soort mini-Naardermeer. Prachtig.

Van Gooimeer naar IJmeer

Op de Gooimeerdijk kijken we richting Naarden. Ooit heb ik hier veel gewindsurfd. Van Naarden naar het Paard van Marken en weer terug. Lekker planeren op halve wind. Een achterhaalde manier vergeleken met het kitesurfen en foil surfing van nu. Maar niet vandaag, te guur en te weinig wind.

De Hollandse Brug brengt ons naar het oude land. Je moet er op de brug je verstand en gehoor even op nul zetten voordat de weilanden bij Muiderberg zich rustig laten becommentariëren.

Over de oude zeedijk

Voordat we aan het stuk over de oude zeedijk naar Muiden beginnen lopen we eerst over het strand van Muiderberg naar het strandpaviljoen De Zeemeeuw. Na 12 kilometer lekker om even warm te zitten. Dat denken ook de plaatselijke rondjeslopers die met een gekoeld glas witte wijn hun frisse neus oppeppen. Wij houden het bij warme cappuccino's en prachtig opgebouwde sandwiches.

Kwart over een. Verder weer, anders lopen we straks in het donker. Afscheid van de vele zwanen die op het ondiepe water voor Muiderberg onderling van alles te vertellen hebben. Weg ook van de overheersende woontorens aan de overkant. Weinig Muiderbergers zullen zich deze skyline twintig jaar geleden hebben voorgesteld. Ooit een klein dorp op een hoge duin aan de Zuiderzee. Onze ruimtelijke ordening deint mee met de groeiende bevolking. Wij kijken de andere kant op en zoeken het begin van de dijk naar Muiden.

Een tankversperring in de
stelling van Amsterdam uit 1939
met op de achtergrond het Muiderslot

De dijk is normaal geen straf, maar met de oostenwind kiest Judith voor de luwte van de polderkant. Dan mis je wel de weidse blik over het IJmeer en de eerste glimpen van Pampus. Dat maakt ze weer goed als ze de dijk beklimt waar de Dijkweg zich de Noordpolder inbuigt. Net op het punt waar de informatieborden ons uitleggen wat hier in het verleden aan krijgsverrichtingen is begaan en bedacht.

Een uitleg van de moord op Floris V, dan komt het Muiderslot dichterbij. We mogen zelfs rondom de gracht lopen om het in al zijn glorie te bewonderen.

We houden niet in, steken het bruggetje over de vestinggracht over, passeren het Muizenfort, doorsteken de Naarderstraat om te eindigen bij Café Ome Ko. Ome Ko, er verandert veel in Muiden, maar dit baken is er nog steeds en is gelukkig op een koude zondagmiddag in december ook open. Dan ook maar een ouderwetse warme chocolademelk onder een mix van kerst- en oranje WK-versiering.

Exploderend Weesp

Oorspronkelijk wilden we via de rustige weg over Weesperkarspel via een omweg terug naar het station. Maar we veranderen ons plan en laten ons door de fietsbordjes verleiden tot de 3 kilometer kortere route naar Weesp langs de westoever van de Vecht. 

Via de Sluisstraat verlaten we het centrum van Muiden. Een te koop staand huis doet mij denken aan mijn jeugd in Naarden waar toen nog onbewoonbaar verklaarde huizen dichtgetimmerd stonden te wachtten op betere tijden. En die tijden zijn gekomen. Hier in Muiden ijlt de tijd na. Echter niet de vraagprijzen. Voor 975.000 euro kun je beginnen met het bewoonbaar maken. Die makelaars moeten wat meer gaan wandelen. Goed voor je verstand.

Het fietsbordje met de 3 kilometer naar Weesp moet snel aangepast worden, want al na een kilometer loop je in het nieuwe Weesp. In slechts enkele jaren is de ooit drassige Bloemendaalsepolder over grote afstand volgebouwd. Het ziet er best aantrekkelijk uit als je vergeet hoeveel groene veengrond weer is verdwenen. We willen wonen. Je moet kiezen, maar tot hoever? Kom we gaan een kerstboom kopen nu we die bus nog hebben. Judith blijft pragmatisch. Rijden met die bak.

hoog stoergehalte

Zie al mijn wandelingen in Nederland