Maarten van Rossumpad; Overijssels Kanaal - Dalfsen - Ommen

Overijssels Kanaal - Ommen

23 mei 2013

Verscholen huisjes

'En toen heb jij bij al die verscholen huisjes natuurlijk wel ergens aan gedacht?'

Ik moest even nadenken en keek vragend naar Juud. 'Eh, nee niet echt'. Hoe zo?

Dat je met mij graag in zo'n verscholen huisje zou willen zijn, natuurlijk'!

Nee, dat was bij het zien van de opvallend vele verscholen boshuisjes op al die 27 kilometer niet bij me opgekomen. En als deze gedachtekronkel was opgedoken dan had ik die verdrongen. Ik weet precies hoe het gaat met dat soort huisjes. 

Maanden tevoren huur je zo'n eenzaam hutje en naarmate het moment nadert verandert langzaam maar zeker de bestemming. Ik hoor de mededelingen al; 'Ik kan ook lekker quilten in zo'n huisje.' Twee weken later komt dan de genadeklap; quilten in je eentje lijkt me niet zo leuk, ik denk dat ik LZ en LV uitnodig' (LZ en LVn zijn in het jargon een soort codes voor lotgenoten). Als dan het moment daar is mag ik nog net de dames wegbrengen en de sleutel afgeven. Nee, dat is allemaal niet bij mij opgekomen. Het thuisverslag over onze wandeldag op 19 juni was met dit plonseffect ook wat korter dan normaal.

Veranderlijk weer

Deze laatste eendaagse trainingswandeling stond niet alleen in het teken van de vele verscholen huisjes die we in de brede bosstroken ten zuiden van de Overijsselse Vecht tegenkwamen. Het weer vroeg zoals zo vaak dit jaar de volle aandacht. Het was sowieso een hoogtepunt omdat het de tweede tropisch dag zou worden na een voorjaar met voornamelijk kil weer. Maar nu zou de temperatuur misschien wel 35-plus worden. En de 24-uurs nieuws-media industrie draaide op volle toeren. Alles was gevaarlijk, de hitte, het mogelijk onweer en nog meer ellende. Uit voorzorg had ik terriër Jack maar niet meegenomen.

'Je was zeker bang dat je hem weer moest dragen' was het eerste wat vriend Frank kon verzinnen toen ik de afwezigheid van Jack bij samenkomst op het station uitlegde. Daarna verkondigde hij dat het op de plek waar wij gingen wandelen al om elf uur zou gaan regenen, vervolgens droog zou worden en om drie uur om zou slaan in zware onweersbuien. Nu heeft Frank niet altijd gelijk dus geen reden voor paniek.

Maar laat dit nu een van die zeldzame keren zijn dat hij wel goed had geluisterd en ik mijn optimistische houding tijdens de busrit tussen station Zwolle en het beginpunt bij het Overijsselskanaal onder donker samentrekkende wolken moest bijstellen. Ik mompelde nog wat van 'je hebt toch gelijk'. Op dat soort momenten krijgt hij een spontane gehoorbeschadiging en moet ik het nog een keer herhalen.

Grand Café Het oude station

Waarom zo'n lange aanloop naar het eigenlijke verslag? Het was een prachtige wandeling, dat wel. Mooi in de natuur, afwisselend, landelijke asfaltweggetjes, bospaden, akkers, weilanden. Je passeert het ene B&B na de andere camping en tussendoor nog wat horeca; B&B Verbruggen, Restaurant 'De Witte Gans', B&B 't Vossendal, Camping Starnbosch, Grand Café 'Het oude station', Camping 'De Bosvreugd', jawel, twee restaurants in Vilsteren, maar nergens hadden we een overvallen gevoel bij iets heel bijzonders. Het is een heerlijk rustig gebied, waar je heerlijk rustig wandelt, en tevreden op het einde in Ommen op de trein stapt. 

Huize Aalshorst

Boerderijen aan het Aalhorsterpad

Ach, ik overdrijf. Wat te denken van de schitterende buitenplaats Aalshorst of de voormalige Havezate Den Berg vlakbij Dalfsen. En de enorm goed onderhouden bijbehorende boerderijen.

Havezate Den Berg bij Dalfsen

In het laatste landhuis kun je trouwens leuk trouwen of in een mooie ambiance dineren. In het koetshuis wonen ook nog enkele families en zetelt een bedrijf, vertelde ons een medewerker van http://www.havezatedenberg.nl/.

Onderweg hebben we prima gerust bij het station van Dalfsen dat even van de route af ligt.

zelfportret

Mooie rivieren

Ook het dorp Vilsteren met de molen, het landhuis en prima terrassen om in de hitte een koud biertje te drinken tillen de wandeling naar een hoog niveau. Vlak daar voor heb je nog dicht bij de Vecht gewandeld met zicht op Hotel 'Mooirivier' en ging het daarna weer verder langs een fraaie oude zijarm van deze rivier.

Oude zijarm van de Vecht bij Vilsteren

Boerderij met de kleuren van het Landgoed Vilsteren

Het laatste stuk van de wandeling voerde ons door nieuwe natuur in aanleg langs de Regge. Een rivier die je helemaal verbindt met Salland, het land van deze wandeling. Waar we nu nog onze weg moesten vinden over een omgewoelde dijk zal binnenkort tot vlakbij de ijsbaan van Ommen een mooi water- en ooilandschap ontstaan. Ook daar weer tot aan Ommen de opduikende kleine huisjes die een goed onderkomen hebben weten te vinden in de Ommense bossen.

Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina, zie de rechter marge.

Maarten van Rossumpad 2012-2013

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland