Maarten van Rossumpad; Zwolle - Overijssels Kanaal

Zwolle - Overijssels Kanaal
23 mei 2013 

Calvinistisch pragmatisme?

Windesheim

Verwondering levert iedere keer weer verrassende kennis op. Zo ook de kerk van Windesheim. Als je op de Dorpstraat loopt en deze kerk ziet, valt direct de vreemde combinatie van een halve boerderij en een kerk op. Maar ook de kerk is weer vreemd omdat er bovenin en halverwege de hoge muren ongebruikelijke ramen zijn aangebracht. Nazoeken leert dat wat er uit ziet als een kerk voor de Tachtigjarige Oorlog de brouwerij van een klooster is geweest. Met dat klooster van de 'Congregatie van Windesheim' hebben de watergeuzen korte metten gemaakt. Korte metten; in dit geval dus niet in de zin van het zo genoemde vroege ochtendgebed.

Ned Hervormde Kerk van Windesheim

Of de brouwerij met voorbedachte rade is gespaard heb ik niet kunnen teruglezen, wel dat het gebouw sinds lang dienst doet als protestantse kerk. Ooit als Nederduits Hervormde Kerk en tegenwoordig in gebruik door de Nederlands Hervormde Kerk. Die rare halve boerderij schijnt de kosterswoning te zijn. Maar misschien is de oorspronkelijke combinatie van brouwerij en boerderij toch ook weer niet zo vreemd. Lekker eten en drinken vlak bij elkaar.

Het toegangshek van Huis te Windesheim

In Windesheim is in de loop der tijd nog meer verdwenen. Bij het passeren van 'Huis te Windesheim' even voor het dorp, verbazen wij ons al over de scheve verhouding tussen het mooie toegangshek met de oprijlaan en de twee in verhouding kleine gebouwen honderd meter verder. Je mist een echt landhuis. Dat klopt, want dat is, lees ik nu, door geallieerde bommenwerpers verwoest. Eerder op het Maarten van Rossumpad, bij Heveadorp, waren we al vergeefs op zoek naar het landhuis Duno. Dat bleek ook tijdens de laatste oorlog door krijgshandelingen getroffen. Het waren natuurlijk ideale locaties om een hoofdkwartier of een staf in onder te brengen en werden daarmee lonende doelen. 

Wat weer niet op de kaart staat en ons daarom extra gelukkig stemt is de aankondiging van koffie met gebak. En wel in de zorgboerderij Hof van Windesheim. Los van een zelfcatering in een tuinhuisje twee kilometer eerder was dit de eerste en enige mogelijkheid voor een verzorgde rust.

nieuwe spoorbrug in de Hanzelijn

Langs de IJssel

Windesheim vormde dus een aantrekkelijke onderbreking op onze route die begon op station Zwolle. Dat station verlieten wij vanochtend aan de zuidzijde. Vandaar gebruiken we de aanlooproute langs hoge nieuwbouw en over straten met namen die verwijzen naar het Hanzeverleden van de stad. Binnen een kilometer zit je gelukkig al in de parkachtige omgeving van het Spoolderbos en het Engelse Werk. Je krijgt zelfs even het idee dat Zwolle een kleine stad is. Dat blijkt niet zo te zijn als je eenmaal op de IJsseldijk loopt.

Rechts passeer je eerst de mooie nieuwe spoorbrug voor de Hanzelijn en zie je ook de contouren van Hattem. Dat panorama met op de voorgrond de rivier en op de achtergrond de kerk en enkele oude gebouwen van Hattem ziet er schilderachtig uit. Links blijf je regelmatig de enorme uitbreiding van Zwolle in zuidelijke richting bespeuren. Toch stoort dat niet want deze groene zone langs de IJssel heeft zijn landelijke karakter behouden. Bang dat je gedesoriënteerd raakt hoef je niet te zijn want de aanwezigheid van de hoge IJsselcentrale zorgt de hele dag voor een houvast.

Kleur van de kou

Wij hadden deze dag geluk. Bij de dit voorjaar abnormaal lage temperaturen liepen wij net vandaag, 23 mei, met een harde noorden wind in zuidelijke richting. Gelukkig had ik nog net voor vertrek een extra trui ingepakt. Met een chillfactor van beneden de vijf graden is die trui in Zwolle aangetrokken en zijn de twee truien niet meer uitgegaan. Twee tegemoetkomende wandelaars zagen rood van de kou en de wind. Een uitheemse kalkoen in het gehucht Oldeneel zag zelfs blauw. Of dit van de kou kwam of vanwege het imponeren van een passerende haan is ons niet bekend.  

Havezaten

De route werd afwisselender bij het verlaten van de IJssel. Via enkele plankenbruggetjes en verscheidene bospercelen werden we naar de eerder genoemde Havezate  Huis Windesheim geleid. Na Windesheim gingen we door aangename 'nieuwe natuur' over het Soestweteringpad naar de voetgangersbrug over de gelijknamige wetering. In de volgende Lieder en Molenbroekerpolder hebben ook de gezamenlijke boeren zich ingespannen om de omstandigheden voor de weidevogels en de doortrekkende wandelaars met een natuurstrook te verfraaien. Onze dank.

Zwarte zwanen statigheid bij Havezate Alerdinck

Het laatste deel ging opnieuw rond de rijkdom van vroeger. Via de mooie bossen en vijvers van de Havezate Den Alerdinck raak je onder de indruk van de macht en weelde die hebben geleid tot deze oases van groen in een agrarische weideomgeving. Een havezate was oorspronkelijk een versterkt huis. Dat was één van de voorwaarden voor het lidmaatschap van een ridderschap. In Overijssel gaf het ook toegang tot de Staten, het bestuur van de provincie.

Havezathe Den Alerdinck

De geplande keuze om deze wandeling te beëindigen bij de bushalte vlak bij het Overijssels Kanaal was minder handig. In deze open omgeving zonder abri had de harde noorden wind vrij spel. Op de foto kun je voelen waar het noorden is.

Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina, zie de rechter marge.

Maarten van Rossumpad 2012-2013

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland