Maarten van Rossumpad; Oosterbeek - Arnhem - Velp

Oosterbeek - Velp

1 mei 2013

Stad op Stuwwallen

Landhuis Sonsbeek

Wat de vorige wandeling bij Wageningen begon zette zich op de etappe van Oosterbeek naar Velp voort, stuwwallen en slimme mensen. Op deze eerste mei, dag van de wandelarbeid, leidde het pad ons door verschillende parken en landgoederen waar regelmatig kort geklommen mocht worden. Een on-Nederlandse beleving voor iemand die gewend is aan platte weilanden en dito bossen. Mooi is het wel dit land.

Zicht op de Oude Kerk van Oosterbeek vanuit de uiterwaarde

 

Mariëndaal

Vanaf station Oosterbeek liepen we eerst twee kilometer naar de Oude Kerk om daar de draad weer op te pakken. Er volgde een laatste stuk door de uiterwaarden voordat definitief de stuwwallen werden binnengedrongen. Dat binnendringen gebeurde op de grens van Oosterbeek en Arnhem bij het landgoed Mariëndaal. 

Man met hond poseren op hoogte

Op dat landgoed ga je langzaam omhoog langs de Slijpbeek met zijn watervalletjes en poelen en klim je door naar de 'Groene Bedstee'; een gangenstelsel van beukenhagen.

zo zagen wij de Groene Bedstee

Zo is de Groene Bedstee echt groen

Binnendringen van Arnhem

Apart was ook de passage van Arnhem. Na Mariëndaal loop je via 'Het Dorp' en door de goedbewaarde arbeiderswijk Lombok naar de Rijn. Lombok is rond 1900 trapsgewijs tegen de stuwwal opgebouwd. Het ziet er niet onaardig uit. Gelet op de diverse verenigingsgebouwen was verheffing van het volk een meetellend ideaal. In Lombok is destijds in ieder geval ook meteen met de straatbenaming gewerkt aan de band met het koningshuis. De toenmalige Oranjes vliegen je om de oren.

Blik op de Rijn bij Arnhem met op de voorgrond de Nelson Mandelabrug
en daarachter met boog de Frostbrug

De routeontwerpers van het Maarten van Rossumpad hebben het laatste stuk naar de binnenstad blijkbaar niet veel keuze gehad. Echt mooi wandelen is anders. Stukken langs de drukke Utrechtseweg parallel aan de Rijn, een afdaling in een obscuur parkje en een inkijkje in de Hoge school voor Kunsten brengen je bij de drukke opritten naar de Nelson Mandelabrug. Een aardige man, dat wel, maar hier moet je snel doorlopen.

Vanaf de Rijnkade gaat het door de oude binnenstad. Wij werden er niet opgewonden van. Om toch iets opbeurends te zeggen; terrassen en cafés genoeg. Onderweg kwamen we nog een trompetter van de rijdende artillerie tegen. Hij stond er wat anachronistisch en koud bij op het moderne Gele Rijders Plein.  

De even verder gelegen Janssingel heeft duidelijk meer allure. Ook de rond 1900 gebouwde Transvaalbuurt geeft weer afleiding door variëteit in de huizen en de art nouveau decoraties.

Arnhemse parken

Blij werden we weer hemelsbreed 500 meter van de Rijn in het mooie Park Sonsbeek dat als een groene long diep in Arnhem doordringt en zo een natuurlijk scheiding in de stad creëert. Het gevoel dat je niet meer in een stad loopt is daarna regelmatig aanwezig. Hoewel je op de kaart ziet dat je nog in Arnhem bent, loop je van het ene park naar het andere park, met diverse vergezichten.

park Sonsbeek dringt diep de stad binnen

Park Sonsbeek heeft een enorme afmeting. Het is prachtig in Engelse stijl aangelegd met mooie wandelpaden langs vijvers en beken van behoorlijke omvang. In het park Sonsbeek hebben wij vlakbij het bezoekerscentrum gerust bij brasserie Aquarium. Later zagen we dat het ook nog had gekund bij 'De Boederij' 1,5 km verder.

Via goedgekozen paadjes wordt je aansluitend al slingerend langs het ziekenhuis geleid terwijl je voortdurend het idee hebt dat je al buiten de stad raakt. Dat wordt nog versterkt door de regelmatige vergezichten richting de binnenstad.

Bij park Klarenbeek heeft Schelto Baron van Heemstra dat aantrekkelijk gemaakt met een monumentale bank. Die meneer de baron waren we ook al in Oosterbeek tegengekomen. Daar heeft hij zich laten eren met een grote boom midden in een akker. Als je voor de oorlog langdurig Commissaris van de Koningin was dan deed je nog echt mee.

Arnhemse wijken

In het bos boven Klarenbeek wordt je eraan herinnerd dat hier vroeger monniken woonden. Je moet het beeld niet in het donker tegenkomen want dan schrik je je waarschijnlijk te pletter. Na deze verschijning is het niet verwonderlijk dat je daarna door de wijk Monnikenhuizen gaat lopen. Ook daar heb je weer een prachtig uitkijkpunt waar je tot ver zuid van de Rijn kunt kijken.

Wat volgt is de de wijk Geitenkamp. Net als Lombok een arbeiderswijk en ook deze wijk heeft een eigen architectuur en is eveneens stapsgewijs tegen de stuwwal opgebouwd. Het straalt een aangename sfeer uit met het eigen marktplein.

Rozendaal

Eenmaal buiten Arnhem gaat het naar Rozendaal. Voordat je bij het monumentale Kasteel met de prachtige tuin komt heb je allang begrepen dat je hier in een heel welgestelde omgeving loopt. Wij tellen onze zegeningen, genieten er van en zoeken onze eigen rustplek bij de oude openbare school. 
Op naar ons eindpunt voor vandaag in Velp. Rozendaal en Velp zijn aan elkaar gegroeid en gaan geruisloos in elkaar over. Of de routekeuze bewust is geweest weet ik niet maar naar mate wij ons eindpunt voor deze dag naderen lijkt het of de huizen steeds mooier en groter worden. Je schrijdt alleen nog maar langs schitterende villa's en landhuizen, zo welvarend dat daar wel erg slimme mensen moeten wonen.


Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina, zie de rechter marge.

Maarten van Rossumpad 2012-2013

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland