 |
| Lijnenspel bij Hall |
Oefenwandelingen Anders dan de titel aangeeft was ons doel ’s morgens nog de
camping in Wichmond. Maar voor morgen, 6 juni, wordt er aanhoudende regen verwacht en daarom
hebben wij, toen nog lichtvoetig, het eindpunt verplaatst naar camping de Grasplas
ten oosten van Vorden. Op de kaart gaat dat vrij snel maar deze uiteindelijk
ruim acht kilometer extra hakte er op het eind van deze eerste rugzak-oefendag
leuk in; 28 km met, plus 5 km zonder rugzak.
Voorafgaande aan onze jaarlijkse
trektocht door de bergen oefenen wij in Nederland ook altijd twee keer twee
dagen met onze bepakte rugzakken. Iedere keer blijkt dan dat er nog wat
verandert of aangevuld moeten worden. Ook de spieren zijn na een jaar vergeten
hoe een bepakte rugzak aanvoelt. Niet alleen de schouderspieren maar ook onbekende
beenspieren.
 |
| Frank met complete uitrusting |
Deze eerste versie van dit jaar deed Frank er nog een schep
bovenop door onderweg een deel van zijn heupgordelband te verliezen waardoor
hij meer dan de helft van de tocht het gewicht volledig op de schouders moest
dragen. Minder comfortabel. Daarna testte hij zijn incasseringsvermogen door ’s
avonds na aankomst een tentstok te breken. Die kon gelukkig met tape
geïmproviseerd worden gerepareerd. Een wel erg doortastende manier om de
kwaliteit van je materiaal en je mentale gesteldheid te controleren.
OV
Openbaar vervoer blijkt ook regelmatig een bron van
ver…rassing. Dit keer alleen maar tijdens de heenreis en de terugreis. Op
internet had ik de vertrektijd van de bus naar het station gecontroleerd;
08.19. Blijkbaar moet je het ook vooraf controleren bij de bushalte; daar kwam 08.19 niet voor maar las
ik onder meer de tijden 08.21 en 08.36. Het behoeft dan geen uitleg dat de bus
om 08.38 eindelijk arriveert. Met enig geluk ontmoette ik Frank nog op tijd en
haalden we de geplande trein naar Apeldoorn. Daar hadden we direct aansluiting
met de bus richting Eerbeek.
 |
| Kunstwerk bij de kerk van Hall |
Omgeving Hall
Vroeger moest je bij schaatswedstrijden volgens coach Leen
Pfrommer na de start eerst ‘in contact komen met het ijs’. In Eerbeek hebben ze
alleen maar softijs maar wij moesten daar toch ook eerst in contact komen met
de kaart. Na ruim 500 onnodige meters zaten we op het goede spoor richting
Hall. Hall is een klein dorp dat met het oog op de Europese voetbalkampioenschappen
hier en daar schuchter oranje kleurt. De route is zodanig gemarkeerd dat het
grootste gedeelte van het dorp zich toont met als hoogtepunt de kerk en het
daarbij opgerichte kunstwerk. Na Hall volgde een
stuk door het Leusveld, een bos waar wij, om in het rugzak-ritme te komen, onszelf
verplichtten tot de eerste rust. Een kunstzinnig bewerkte bank met de
afbeelding van een libel bood een prima aanleiding. Deze kunstzinnigheid
gecombineerd met de hoge zitting riep bij ons trouwens herinneringen op aan een
inundatiebank langs het Waterliniepad. Ook daar kon ik niet met mijn voeten op de
grond rusten. Om een en ander vast te leggen voor mijn weblog hebben we wat
geëxperimenteerd met de zelfontspanner, wat na enkele pogingen leidde dat tot een
lege batterij bij het toestel van Frank en daarmee een concentratie van de
fotoverslaglegging bij mij. Weer iets om op de voorbereidingslijst te zetten.
 |
| muppets op verdwaalde inundatiebank |
Brummen
Onderweg naar Brummen werden wij tegemoet gelopen door een aantrekkelijke, alleen lopende
jongedame met rugzak. In ons herkende zij met opklarend gezicht duidelijk
rugzak-leefstijlgenoten. Ze knoopte direct enthousiast een gesprek aan, een optreden dat
ik herkende van mijn eigen solitaire tochten in het verleden. Binnen enkele
minuten wisten we dat ze vier dagen tevoren was vertrokken van het officiële
eindpunt Enschede en van plan was in een ruk het hele pad te lopen (380 km). Ze had dat
vorig jaar in drieënhalve week ook gedaan met het Pieterpad. Na onze
instemmende herkenning van haar geestdrift vroegen wij naar de horecasituatie
in Brummen en wensten haar veel plezier bij de voortzetting. En voort gingen
beide richtingen weer met de verkenning van het Trekvogelpad.
Brummen is een mooi groen dorp met naast de standaard
ketenwinkels zoveel café- en restaurantgelegenheden dat er altijd wel iets open
is. Wij hebben ons bij het Italiaanse ijscafé tegoed gedaan aan koffie met de aangeprezen ‘oma’s
appeltaart’.
IJssel
Op het veer over de IJssel legden wij nog onverwacht en onbedoeld contact met
Britse fietsvakantiegangers. Mijn ‘bogger off’ om geinige Frank voor mijn
camera te verdrijven was blijkbaar voldoende duidelijk en met de juiste
intonatie uitgesproken om meteen over te gaan naar toeristische vragen over de
omgeving, onze bestemming, hun bestemming en overig wereldnieuws. Aan de
overkant van de IJssel was de synchronisatie voltooid en ging ieder weer zijn
weg. De tweede typische trektocht ontmoeting van vandaag met het bijpassend gesprek
was daarmee beëindigd.
 |
| Straatje in Bronkhorst |
 |
| Kerkplein in Bronkhorst |
Kleinste stad Bronkhorst
Hoewel de route in mijn gids niet door Bronkhorst voerde,
leidde een blijkbaar veranderde markering ons gelukkig toch door dit kleinste
stadje van Nederland. Een interessante en aantrekkelijke korte tocht door dit
mini-stadje dat vreemd genoeg ook de naamgever is voor de rest van het gebied waarin je nog uren naar
het oosten wandelt; tot in Vorden bleven we alsmaar tot onze verbazing in de
gemeente Bronkhorst lopen.
In Bronkhorst hadden we ook nog kunnen rusten bij
een van de eet-en drinkgelegenheden maar dan zou het tempo er helemaal uitgaan
en deze tocht tot nachtwerk leiden. Het zou kort daarna toch al later en langer worden
omdat we na Bronkhorst in de Bakerwaard blijkbaar een markering hebben gemist
en daardoor vastliepen in een rietveld. Ergens in die omgeving raakte Frank
zijn gordelriem kwijt. De stemming leed
er niet onder maar maakte de tocht dus wel vermoeiender. We verlegden de route
naar Baak via de verharde weg. Wel sneller, maar eentoniger en hinderlijker
door het wegverkeer. Na een korte rust vlak voor Baak werd dit dorp snel
bereikt en net zo snel gepasseerd.
 |
| aardappelveld in de omgeving van Wichmond |
Pas een kilometer voor Wichmond kwamen
we weer op de echte route en konden we wat simpeler de markeringen volgen.
Inmiddels halfvijf werd in het lokale café, versierd met wel zes uitbundige
EK-vlaggetjes, het cola-niveau hersteld voordat we via prachtige veldweggetjes
de route vervolgden. Met een korte rondblik bij de Hackfortse Watermolen en
Kasteel Hackfort vervolgden we richting de Veengoot waar we tegen zes uur een
lange pauze namen met een aangepast gebruik van de voetgangersbrug.
 |
| rustbrug over de Veengoot |
Vorden
Ten zuiden van Vorden loopt de route door een afwisselend agrarisch gebied met regelmatig aardige boerderijen. Met een rondgang om het Huis Vorden
voegden wij weer een kasteel toe aan onze verzameling.
 |
| Kasteel Vorden |
Een mooi gerestaureerd
gebouw dat nu dienst doet als gemeentehuis, een prima bestemming met een
toepasselijke uitstraling voor deze landelijke omgeving.
Op de lange Schuttestraat
gingen de rugzakken na al deze kilometers aardig doorhangen. Misschien daarom
konden we een gehoopte doorsteek naar de camping niet vinden en trakteerden wij
onszelf op een 2 km extra lange aanloop naar camping de Grasplas.
 |
| camping Grasplas |
Tegen achten werden we
daar met alle vriendelijkheid ontvangen en na het opzetten van de tent door de
eigenaresse van deze SVR-camping getrakteerd op verse koffie. Waarvoor bij deze
nogmaals onze dank. In de late avondzon liepen we tenslotte weer tweeënhalve
kilometer naar Vorden om daar tegen negenen gelukkig nog een open keuken te
vinden en daar deze eerste rugzakdag ontspannen af te sluiten.
De dagberichten worden gebundeld in een totaalverslag:
.jpg)
.jpg)
