Trekvogelpad; Eerbeek – Vorden

Lijnenspel bij Hall

Oefenwandelingen

Anders dan de titel aangeeft was ons doel ’s morgens nog de camping in Wichmond. Maar voor morgen, 6 juni, wordt er aanhoudende regen verwacht en daarom hebben wij, toen nog lichtvoetig, het eindpunt verplaatst naar camping de Grasplas ten oosten van Vorden. Op de kaart gaat dat vrij snel maar deze uiteindelijk ruim acht kilometer extra hakte er op het eind van deze eerste rugzak-oefendag leuk in; 28 km met, plus 5 km zonder rugzak. 

Voorafgaande aan onze jaarlijkse trektocht door de bergen oefenen wij in Nederland ook altijd twee keer twee dagen met onze bepakte rugzakken. Iedere keer blijkt dan dat er nog wat verandert of aangevuld moeten worden. Ook de spieren zijn na een jaar vergeten hoe een bepakte rugzak aanvoelt. Niet alleen de schouderspieren maar ook onbekende beenspieren.

Frank met complete uitrusting

Deze eerste versie van dit jaar deed Frank er nog een schep bovenop door onderweg een deel van zijn heupgordelband te verliezen waardoor hij meer dan de helft van de tocht het gewicht volledig op de schouders moest dragen. Minder comfortabel. Daarna testte hij zijn incasseringsvermogen door ’s avonds na aankomst een tentstok te breken. Die kon gelukkig met tape geïmproviseerd worden gerepareerd. Een wel erg doortastende manier om de kwaliteit van je materiaal en je mentale gesteldheid te controleren.

OV

Openbaar vervoer blijkt ook regelmatig een bron van ver…rassing. Dit keer alleen maar tijdens de heenreis en de terugreis. Op internet had ik de vertrektijd van de bus naar het station gecontroleerd; 08.19. Blijkbaar moet je het ook vooraf controleren bij de bushalte; daar kwam 08.19 niet voor maar las ik onder meer de tijden 08.21 en 08.36. Het behoeft dan geen uitleg dat de bus om 08.38 eindelijk arriveert. Met enig geluk ontmoette ik Frank nog op tijd en haalden we de geplande trein naar Apeldoorn. Daar hadden we direct aansluiting met de bus richting Eerbeek.

Kunstwerk bij de kerk van Hall

Omgeving Hall
Vroeger moest je bij schaatswedstrijden volgens coach Leen Pfrommer na de start eerst ‘in contact komen met het ijs’. In Eerbeek hebben ze alleen maar softijs maar wij moesten daar toch ook eerst in contact komen met de kaart. Na ruim 500 onnodige meters zaten we op het goede spoor richting Hall. Hall is een klein dorp dat met het oog op de Europese voetbalkampioenschappen hier en daar schuchter oranje kleurt. De route is zodanig gemarkeerd dat het grootste gedeelte van het dorp zich toont met als hoogtepunt de kerk en het daarbij opgerichte kunstwerk.

Na Hall volgde  een stuk door het Leusveld, een bos waar wij, om in het rugzak-ritme te komen, onszelf verplichtten tot de eerste rust. Een kunstzinnig bewerkte bank met de afbeelding van een libel bood een prima aanleiding. Deze kunstzinnigheid gecombineerd met de hoge zitting riep bij ons trouwens herinneringen op aan een inundatiebank langs het Waterliniepad.  Ook daar kon ik niet met mijn voeten op de grond rusten. Om een en ander vast te leggen voor mijn weblog hebben we wat geëxperimenteerd met de zelfontspanner, wat na enkele pogingen leidde dat tot een lege batterij bij het toestel van Frank en daarmee een concentratie van de fotoverslaglegging bij mij. Weer iets om op de voorbereidingslijst te zetten.

muppets op verdwaalde inundatiebank

Brummen
Onderweg naar Brummen werden wij tegemoet gelopen  door een aantrekkelijke, alleen lopende jongedame met rugzak. In ons herkende zij met opklarend gezicht duidelijk rugzak-leefstijlgenoten. Ze knoopte direct  enthousiast een gesprek aan, een optreden dat ik herkende van mijn eigen solitaire tochten in het verleden. Binnen enkele minuten wisten we dat ze vier dagen tevoren was vertrokken van het officiële eindpunt Enschede en van plan was in een ruk het hele pad te lopen (380 km). Ze had dat vorig jaar in drieënhalve week ook gedaan met het Pieterpad. Na onze instemmende herkenning van haar geestdrift vroegen wij naar de horecasituatie in Brummen en wensten haar veel plezier bij de voortzetting. En voort gingen beide richtingen weer met de verkenning van het Trekvogelpad.

Brummen is een mooi groen dorp met naast de standaard ketenwinkels zoveel café- en restaurantgelegenheden dat er altijd wel iets open is. Wij hebben ons bij het Italiaanse ijscafé tegoed gedaan aan koffie met de aangeprezen ‘oma’s appeltaart’.

IJssel
Op het veer over de IJssel legden wij nog onverwacht en onbedoeld contact met Britse fietsvakantiegangers. Mijn ‘bogger off’ om geinige Frank voor mijn camera te verdrijven was blijkbaar voldoende duidelijk en met de juiste intonatie uitgesproken om meteen over te gaan naar toeristische vragen over de omgeving, onze bestemming, hun bestemming en overig wereldnieuws. Aan de overkant van de IJssel was de synchronisatie voltooid en ging ieder weer zijn weg. De tweede typische trektocht ontmoeting van vandaag met het bijpassend gesprek was daarmee beëindigd.

Straatje in Bronkhorst

Kerkplein in Bronkhorst

Kleinste stad Bronkhorst

Hoewel de route in mijn gids niet door Bronkhorst voerde, leidde een blijkbaar veranderde markering ons gelukkig toch door dit kleinste stadje van Nederland. Een interessante en aantrekkelijke korte tocht door dit mini-stadje dat vreemd genoeg ook de naamgever is voor  de rest van het gebied waarin je nog uren naar het oosten wandelt; tot in Vorden bleven we alsmaar tot onze verbazing in de gemeente Bronkhorst lopen.

In Bronkhorst hadden we ook nog kunnen rusten bij een van de eet-en drinkgelegenheden maar dan zou het tempo er helemaal uitgaan en deze tocht tot nachtwerk leiden. Het zou kort daarna toch al later en langer worden omdat we na Bronkhorst in de Bakerwaard blijkbaar een markering hebben gemist en daardoor vastliepen in een rietveld. Ergens in die omgeving raakte Frank zijn gordelriem kwijt. De stemming leed er niet onder maar maakte de tocht dus wel vermoeiender. We verlegden de route naar Baak via de verharde weg. Wel sneller, maar eentoniger en hinderlijker door het wegverkeer. Na een korte rust vlak voor Baak werd dit dorp snel bereikt en net zo snel gepasseerd.

aardappelveld in de omgeving van Wichmond

Pas een kilometer voor Wichmond kwamen we weer op de echte route en konden we wat simpeler de markeringen volgen. Inmiddels halfvijf werd in het lokale café, versierd met wel zes uitbundige EK-vlaggetjes, het cola-niveau hersteld voordat we via prachtige veldweggetjes de route vervolgden. Met een korte rondblik bij de Hackfortse Watermolen en Kasteel Hackfort vervolgden we richting de Veengoot waar we tegen zes uur een lange pauze namen met een aangepast gebruik van de voetgangersbrug.

rustbrug over de Veengoot

Vorden
Ten zuiden van Vorden loopt de route door een afwisselend agrarisch gebied met regelmatig aardige boerderijen. Met een rondgang om het Huis Vorden voegden wij weer een kasteel toe aan onze verzameling.

Kasteel Vorden

Een mooi gerestaureerd gebouw dat nu dienst doet als gemeentehuis, een prima bestemming met een toepasselijke uitstraling voor deze landelijke omgeving.

Op de lange Schuttestraat gingen de rugzakken na al deze kilometers aardig doorhangen. Misschien daarom konden we een gehoopte doorsteek naar de camping niet vinden en trakteerden wij onszelf op een 2 km extra lange aanloop naar camping de Grasplas.

camping Grasplas

Tegen achten werden we daar met alle vriendelijkheid ontvangen en na het opzetten van de tent door de eigenaresse van deze SVR-camping getrakteerd op verse koffie. Waarvoor bij deze nogmaals onze dank. In de late avondzon liepen we tenslotte weer tweeënhalve kilometer naar Vorden om daar tegen negenen gelukkig nog een open keuken te vinden en daar deze eerste rugzakdag ontspannen af te sluiten.

De dagberichten worden gebundeld in een totaalverslag:

TREKVOGELPAD 2012

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland