Trektocht Laugavegur IJsland 2019: Heenreis Reykjavik

Woensdag 10 juli

van Schiphol-Amsterdam naar Camping Laugardal in Reykjavik, IJsland

Zwavelluchten in de omgeving van Storihver op wandeldag 1

rokende zwavelluchten op de flanken van de Brennisteinsalda

Hikers World

Naast me zit een Amerikaan een stinkende instant soep te slurpen. Gelukkig wordt het geslurp overstemd door het gedreun van de straalmotoren. De voorspelde zwavel-geuren van IJsland krijgen ineens iets aantrekkelijks.

IJsland is dit jaar de locatie van mijn trektocht. Nadat ik de tocht en de vlucht al vorig jaar november gepland en geboekt had is dat besef maanden weggezakt. Maar sinds het inpakken van mijn rugzak weet ik het weer heel zeker: ik ga wandelen op IJsland. Kijken of al die mooie foto’s op internet ook in het echt zijn te bewonderen.

eerste oriëntatiewandeling omgeving Landmannalaugar-Vondugil op aanreisdag

Dat klinkt geweldig, toch leef ik op dit moment geestelijk meer in het IJsselstadje Zutphen en op de bekende kale berg Ventoux in Frankrijk. Ventoux is de naam van het boek van Bert Wagendorp dat zich rondom die plaatsen concentreert. Op Schiphol ben ik met het boek begonnen en was direct geboeid. Laten we zeggen dat ik al wel op reis ben, maar nog niet weet waar naar toe, Frankrijk of IJsland. Dat wordt straks snel omschakelen op Keflavik Airport.

Blauw is het als ik naar buiten kijk. De lucht en het blauw van het logo van Iceland Air op de vleugeltip versterken elkaar. Nu boven de wolken wel. Een uur geleden tijdens het taxiën op Schiphol dropen er nog dikke druppels van het raam tegen een grijze achtergrond. Hoe zal dat in IJsland zijn? 

Keflavik-Reykjavik
Met een vertraagde aankomst stekker ik door de gangen van vliegveld Keflavik dat veel groter is dan ik me had voorgesteld. Op de bagageband komt voorlopig nog geen ingesnoerde rugzak voorbij. Eerst maar wat contant geld pinnen in dezelfde hal. Na drie keer knoeien begrijpt de automaat mij en ben ik 50.000 IJslandse Kronen rijker en 350 Euro armer. Een half uur later is buiten de hoofdingang de Fly Shuttlebus snel gevonden. Wanneer die eindelijk vol zit gaat hij ook bewegen en brengt me in vijftig minuten over een vierbaansweg naar Reykjavik. Het lijkt redelijk normaal, maar buiten zie ik een groenbruine moswoestijn voorbijtrekken doorzeefd met oude lavastenen. Nog niet meteen opwindend.

Vlakbij de busterminal een overstap op het openbaar vervoer. Weer een half uur verder. In de verte zie ik de spits van de bekende grote kerk van de stad, Hallgrimskirkja. Die zal ik later met Judith van dichtbij gaan bekijken. Bij de rit door de stad dringen zich verder geen schokkend mooie gebouwen op. Grijs en wit zijn de dominerende kleuren. Nog een overstap van bus 15 op bus 14 en eindelijk tegen half zes lokale tijd (half acht Nederlandse tijd) sta ik bij de receptie van de stadscamping Laugardal in het noordoosten van Reykjavik. 

Hikers first
Camping is hier nog zoals het bedoeld is; een plaats om te kamperen. De vele trekkerstentjes zijn hier ruim in de meerderheid en over verschillende velden verspreid. De campers en caravans zijn voor de verandering in de minderheid en moeten het terecht doen met een afgescheiden, kleiner veld. Alles draait hier om de ‘hiker’, de trekker. Bij de receptie proef je het al. Ik herken allerlei echte trekkersvoorwerpen in de vitrine. Een Campingazpatroon gaat snel over in mijn bezit. Daarmee is die gebruikelijke starthobbel direct geslecht. Na het opzetten van de tent eerst even whattsappen met Maxime en Frank en een videogesprek met Judith. Hier is het zeven uur, in Nederland negen uur, dus nu kan het nog.

drukte bij de receptie van camping Laugardal

Eten, hoe kom ik aan eten? Voor deze avond heb ik geen Adventure Food poedermaaltijd ingekocht. Die blijven bestemd voor de wandeltocht waar geen maaltijden te koop zijn. Het dichtbijgelegen restaurant dat ze mij in het aan de camping grenzende City Hostel aanraden zit barstens vol met IJslanders. Op zich een goede aanbeveling voor het restaurant, maar ik schiet er niet veel mee op. Dan maar lopen richting het centrum. Dat gaat lang duren. Gelukkig wordt het niet donker denk ik nog optimistisch. 

Anderhalve kilometer op weg passeer ik een Subway. Normaal niet mijn eerste keuze, maar binnen is binnen, dus niet kieskeurig zijn. Ik wil wel een salade. Gezond. “Wat mogen we erin doen?” “Doe maar van alles wat” roep ik met een breed gebaar. Even later slaan de niet opgemerkte peperringetjes mijn trommelvliezen aan flarden. Snel afblussen met een cola. Peperringetjes horen ook niet in IJsland.

eetruimte van camping Laugardal

Terug naar de camping, telefoon opladen, water in de waterzak, Neo-air luchtbedje oppompen, aantekeningen maken, alvast scheren voor morgen. Langzaam komt het trektochtritme op gang. Terwijl er zich om halftien nog steeds backpackers bij de receptie melden is het in de eenvoudige eetzaal ook nog stampvol leven. Ze hebben hier sowieso andere tijden. De receptie, de doe-het-zelf-keuken en de eetzaal zijn tot twee uur 's nachts open. Het past in ieder geval goed bij het internationale karakter van de gasten. Ik hoor Spaans en zie verschillende Franse groepen. Misschien zijn die afwijkende tijden een uitdaging voor de Duitse trekkers, die normaal erg van Ordnung houden. Maar dat zal wel een vooringenomen conclusie zijn. Alles rommelt hier vredig door elkaar en gaat zijn eigen weg. Om half tien zitten nog groepen buiten te eten. Het blijft lang licht en met een fleece of een donsjack aan is het prima uit te houden.

Buiten is het windstil en rond de dertien graden. Dat schijnt redelijk warm te zijn in IJsland. Ik ga mij opmaken voor de eerste verlichte nacht. Of de zon nog onder zal gaan weet ik niet. Ik ga het niet meemaken. Mijn bioritmeklok staat op halftwaalf. Zo'n uurwerk moet je niet de eerste avond al kapot maken.

De dagverslagen zijn aaneengeregen tot een totaalverslag. 

Klik voor het totaalverslag op deze link verslag trektocht of ga naar  TREKTOCHT- en WANDELVERSLAGEN in de rechter marge van deze pagina