Zuiderzeepad: wandelen van Harderwijk via Hierden naar Nunspeet

Zuiderzeeblauw

Woensdag  28 oktober 2018
22 kilometer

Het Wolderwijd bij een van de strandjes van Harderwijk

Wolderwijd

Zuiderzeeblauw was de lucht op deze schitterende oktoberdag. Die blauwe lucht zou ons de hele dag omringen en daarmee de verbinding vormen met het water. Zuiderzeewater dat we na Harderwijk inwisselden voor rommelige weilanden, maar vooral prachtige bos-, heide- en zandstroken.

Vanaf station Harderwijk liepen we op gevoel dwars door de wijk Stadsweiden door stegen en straatjes naar de oevers van het Wolderwijd. Prachtig om daar op het blauw weerkaatsende water overal waar je kijkt witte stippen te zien drijven: de kleine zwaan. Volgens de wandelgids de IJsselmeerzwaan bij uitstek die vanuit zijn broedgebieden in Noord-Rusland in oktober en november massaal naar de randmeren en de Gouwzee komt om te overwinteren.

Het Blokhuis

Oud Harderwijk
Langs de kleine Harderwijkse strandjes naderen we het oude stadscentrum. We trekken bij het zogenaamde Blokhuis, vroeger een versterkt huis in de stadsmuur, de stad binnen. De route verlaat hier tijdelijk het water en leidt ons door de mooie straatjes langs oude gebouwen.

Linnaeustoren

Na de Grote kerk lopen we door een steeg, de Korte Kerkstraat en over de Academiestraat naar het voormalige universitaire deel van Harderwijk. Jazeker, in de zeventiende en achttiende eeuw kon je hier studeren en promoveren. Blijkbaar gingen de rijken naar Leiden en de minder draagkrachtige lieden naar Harderwijk:
Harderwijk is een stadje van negotie,
men koopt er bokking en bullen van promotie
De bekende Zweedse botanicus Carl Linnaeus promoveerde hier en naar hem is de toren bij de botanische tuin genoemd.

kerksteeg

Frank troonde mij kort mee naar het Marius van Dokkummuseum. Mooie humoristische schilderijen maakt die man. Als je er bent moet je zeker naar binnen gaan. Niet voor niets is dit museum geopend door André van Duin. “Hij creëert verhalen, vrolijke taferelen en neemt ons met een knipoog mee naar de realiteit die hij zo graag op de hak neemt.” schrijft Ruud Spruit in het boek met afbeeldingen van de schilderijen. Op de website van het museum krijg je een goede indruk en ik weet zeker dat je enkele schilderijen zult herkennen. 

startpagina museumwebsite

Door het Hortuspark liepen we naar de Markt met het imposante gebouw van de Muziekschool. Er hing nu op 28 oktober al kerstversiering aan de gevel. Beetje over de top. Daar zullen al de roetveegpieten zich binnenkort groen, geel en zwart aan ergeren. Geen respect meer voor de loop der dingen. Dan maar verder naar de Vischmarkt. Een mooi plein met zowel grote patriciërshuizen als kleine arbeiderswoningen. 

Met de onderdoorgang van de Vischpoort verlieten we de binnenstad. De oude Zuiderzeekust en de huidige boulevard liggen al decennia niet meer echt aan het water. Je kijkt tegen het Dolfinarium en allerlei nieuwe bouwprojecten aan.

Tussen het dolfinarium en de boulevard is nu wel een aantrekkelijk gracht aangelegd die doorloopt in de richting van een nieuwe wijk met jachthaven en allerlei huizen met retrogevels. Het geheel wordt gedomineerd en, afhankelijk van je smaak, verprutst door hoogbouw in de vorm van een vuurtoren. Onze mening zwalkt tussen mooi en kitsch. Langs de oude visafslag met molen verlaten we even later het oude deel van Harderwijk.

Hierdens buitengebied
Woningnoodwijken van na de oorlog moeten doorgeworsteld worden om Harderwijk achter ons te laten. Het zal nog een paar eeuwen duren voor deze huizen op de monumentenlijst prijken. Om in Hierden te komen voert de route zo goed en zo kwaad als het gaat door semi-agrarisch gebied dat een rommelige indruk maakt door vele huizen en loodsen. Toch weet ook hier de natuur te boeien als we er kort stilstaan en genieten van een zwerm spreeuwen die om onduidelijke reden om de haverklap synchroon opvliegt en landt op een van de kleine weilandjes tussen de bebouwing.  

Ook Hierden wordt zonder cultuurshock gepasseerd. Onze blik richt zich inmiddels op de eerste pauze na tien kilometer bij kasteel De Essenburgh.

Heerlijk genieten we in de zon op het buitenterras en prijzen ons gelukkig dat we niet horen bij die serieus kijkende dames en heren met aantekeningenboekjes in hun hand. Ze hebben blijkbaar ook pauze, maar het luchten wordt gecombineerd met zwaar ogende gesprekken. Met moeite zie ik hier en daar een glimlach. Het straalt zo'n trainingsweek uit waarin gesproken wordt over modern leiderschap of over beter functioneren van het team of over een missie. Natuurlijk gelardeerd door rollenspellen en evaluaties. Brr.

Hei, zand, bos
Na het kasteel werd de omgeving groener en mooier. Eerst het afwisselende bos bij landgoed Hulshorst en vervolgens het zandpad ten zuiden van het dorp met de open velden. Maar vooral stijgt het wandelplezier na het passeren van de A28 op het oostelijk deel van het Hulshorsterzand. 

Het pittige lopen in het zand wordt geheel gecompenseerd door de speciale weidse atmosfeer. Wij stoomden recht af op de hoek van het stuifgebied om daar een dwarsdoorsteek door het bos te maken en goed uit te komen op een volgende heidestrook. Heerlijk in open natuur met een mooie herfstzon. Onbetaalbaar genieten.

De laatste vier kilometer bleven gaan langs mooie paden door bos en over heide. Zelfs na de terugkeer ten noorden van de A-28 liep het tot vlakbij station Nunspeet door het bos. Dat de laatste honderden meters door een kabouterbos gingen accepteerden wij ook. Zuiderzeeblauw, kerstversiering in oktober, bos, heide, kabouters, alles is tenslotte mogelijk op het Zuiderzeepad. 

De dagverslagen worden verzameld in de pagina

Zuiderzeepad: wandelen rond het natte hart van Nederland

Zie al mijn wandelingen in Nederland