GR 10 - 2012; REFUGE MARIALLES - REFUGE DES CORTALETS

Dit is een vervolgbericht in de serie over mijn wandeltrektocht in 2012 over het laatste stuk van de GR10. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina GR10 - PYRENEEËN 2012 (zie de rechter kantlijn ).

TOCH MAAR ROND DE CANIGOU

Zondag 19 augustus, wandeldag 4

Refuge Marialles – Refuge des Cortalets

(8 uur incl rusten, ± 990m klimmen, ± 560 dalen, ± 17 km)

Nachtgedachten

'S morgens eerst even opschrijven waar ik vannacht aan gedacht heb. Niet dat het hoogdravend was, maar dan vergeet ik het niet; het betrof het verschil in temperatuur. In het gebied van Hendaye aan de Atlantische Oceaan tot Aulus les Bains (op twee derde van de route) heb ik verschillende keren 's nachts vorst aan de grond meegemaakt en lag ik met een lange Odlo onderbroek in mijn slaapzak. Nu dichter bij de Middellandse Zee sluit ik de slaapzak niet eens meer.

Na zo'n constatering is er geen reden meer om te blijven liggen en sta je vanzelf om 06.45 op. De gite heeft zijn eerste gasten al uitgebraakt. Verschillende groepjes wandelaars passeren op een meter of tweehonderd van mij vandaan op weg naar de top van de Canigou.

GR10 of HRP?

Ik heb gisteren voor het slapen gaan de kaart nog eens goed bestudeerd. Naast de GR10 loopt er in de Pyreneeën ook de HRP: Haute Route Pyrénéenne. Deze HRP gaat veel meer dan de GR10 over de toppen en de hogere bergruggen. De route over de top van de Canigou maakt deel uit van de  HRP. Dat is natuurlijk niet voor niets. 

Op de kaart zie ik dat de hoogtelijnen in de laatste kilometer erg dicht bij elkaar liggen, met andere woorden het gaat daar steil omhoog. De dagjesmensen lopen allemaal met een kleine 'daypack', een licht rugzakje voor het hoogst noodzakelijke. Maar ik loop met een beduidend zwaardere en grotere rugzak. Ik heb geen zin om op het einde te moeten terugkeren, of nog erger, om mij zelf in gevaar te brengen. Ik besluit tenslotte het normale GR 10 traject te volgen. Misschien kan ik morgen wel vanaf de Refuge des Cortalets met een klein rugzakje omhoog?

Rond de Canigou

Het eerste deel van de route van vandaag heeft de vorm van een U. Als ik een paar uur na vertrek het andere eind van de U bereik, heb ik ongeveer 5,5 km gelopen, maar bevind ik mij hemelsbreed pas een ruime kilometer verder van mijn slaapplaats van vannacht. Er tussen zit wel een diep, ravijnachtig dal.

Na uren lopen een terugblik vanaf de omgeving van de Col de Ségalès
op de Refuge Marialles en de plek waar ik vannacht geslapen heb.
Na uren lopen ben ik hemelsbreed slechts 1300m verder,
maar er zit wel een ravijn tussen.

De wandeling over de 5,5 km ging geleidelijk omhoog naar ongeveer 2000 meter. Onderweg ben ik door verschillende beken en over een paar puinhellingen gelopen, maar tot de Col de Ségalès liep het redelijk ontspannen. Het landschap wordt langzaam iets droger. 

prima beekje voor een was- en scheerbeurt
en om mijn watervoorraad aan te vullen

Op driekwart van de route moest er nog een lastige passage over en tussen rotsblokken worden genomen die tegen mijn wens daarna vervelend afdaalde in het 'Ravin dels Isards'. Daardoor belandde ik bij de onbemande Refuge de Bonne-Aigue weer een stuk lager op het niveau van 1741 meter.  

Even verder mocht ik weer met veel zig-zaggen door het bos omhoog.  Halverwege deze klim naar de Fontaine de Perdrix (2250m) kwam ik het Deense echtpaar tegen dat al rustend verhit om zich heen keek en zich beiden afvroegen of dit nog wel de uitdaging was waarnaar ze zochten. Ze waren vanochtend al om zeven uur uit de refuge vertrokken. Ik ga langzaam, maar zij gaan ondanks hun kleinere rugzak nog langzamer. Het zou me niet verbazen als daar de eerste ideeën zijn ontstaan om niet de hele route naar Banyuls sur Mer te lopen.

Refuge des Cortalets

Refuge des Cortalets

Eenmaal uit het bos bleef het stijgen en nam ook de warmte toe. Ik was blij toen ik het hoogste punt voor vandaag gepasseerd was en kon afdalen naar de Refuge des Cortalets (2150m). Daar heb ik eerst weer lekker wat gedronken op het terras. Toen de Denen een uur later kwamen heb ik voor hun ook meteen wat besteld. Ze waren bekaf en stelden mijn rondje erg op prijs. De knoop werd doorgehakt om na Arles sur Tech niet meer met de GR10 verder te gaan, met als reden dat de afstanden tussen de refuges en gites daarna te groot werden om in deze warmte met plezier te lopen.

Kamperen mag bij deze gite pas na 18.00 uur omdat het gebied geen officiële camping is. De volgende ochtend moet de tent ook weer voor 08.00 afgebroken zijn. Het terrein rondom andere refuges en gites is ook geen camping en daar wordt nooit een punt van kamperen gemaakt. Hier moeten ze echter rekening houden met het feit dat deze refuge met de auto te bereiken is en daarmee oneerlijke concurrentie creëert. Verder kom ik er later achter dat dit gebied een geheel andere aantrekkingskracht heeft (zie mijn volgende dagverslag).

Nadat ik in het open bos mijn tent heb opgezet krijg ik onverwacht bezoek. 'Doink, doink, doink' komt het op mijn tent af. 'Het zullen toch niet die paarden zijn die eerder aan het bedelen waren bij het terras?' Een paardenkop komt ineens de binnenkant van mijn tent inspecteren. Gelukkig ruikt hij geen eten of stink ik te veel, maar hij gaat ieder geval weer weg. Ik doe snel de binnentent dicht want in zijn kielzog volgen er nog meer. Ze lopen gelukkig door.

'S avonds zit ik aan tafel met een Ier en een Frans echtpaar om de groene soep, de linzen met worstjes en de brownies te laten smaken. De Ier woont hier in de buurt en heeft de Canigou al eerder beklommen. Hij en  de Fransen vertellen mij dat de beklimming van de Canigou van hier uit goed te doen is. Het is de makkelijke kant wordt mij verzekerd.

Over een paar dagen het volgende verslag over de tocht naar top van de Canigou

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina GR10 2012 - Pyreneeën oost - eindpunt Bayuls sur Mer